Simula
Simula
I keep my eyes close, as the fresh air touch my skin. It was so refreshing, the ambiance of this place I feel so independent and free from the darkness.
"Feel na feel huh." I was shocked when I heard a baritone voice. Dahan dahan kong minulag ang aking mata at para akong nahiya dahil ito pala ang may ari ng resort na ito.
He smiled at me "Did I disturb you?" I was so speechless. Sino nga bang makakapagsalita kung parang isang anghel na ibinaba sa langit ang nasa harapan mo.
"Nope, I was about to leave na din." Matipid kong sagot at umalis na.
Nasa pinto na ako ng maramdaman ko ang biglang pag kahilo. My sight become blurred, until it filled a darkness.
"Patria! Anong ginagawa mo diyan?" My mom shouted when she saw me near in our storage room. May gusto lang naman akong tingnan dahil dun ata nahulog ang bracelet ni natasha nung naglalaro kami ng tago taguan.
Mahigpit na hinila ni mommy ang aking braso "ilang ulit kong sasabihin sayong bawal kang pumunta dun!" She always shouted me kahit wala naman akong ginawang masama. "I'm sorry mommy, I just..." tinulak niya na ako dahilan kung bakit naputol ang sasabihin ko. I was a 6 years old back then, hindi na naging maganda ang trato sa akin ni mommy simula nung nakipaghiwalay si dad sa kanya, Lagi niya akong sinisisi at wala naman akong magawa kundi umiyak lang.
Hapon na at kagagaling ko lang sa school, I was about to go to the kitchen when I heard a noise. Kalampag yun galing sa storage room. Out of curiosity, I opened it and I was shocked when I saw a woman.
"Why are you crying miss and why are you here? My mom always warn me to go inside this but why she allowing you?" She just continue crying, hindi siya makapagsalit dahil sa tape na nasa bibig niya. Sobrang awa ko at inalis ko iyon sa kanyang bibig para makausap siya.
"Can you please untie me?" Pinakita niya sakin ang nakatali niyang kamay, sa sobrang higpit ng tali ay namumula na ang kamay niya. Ngunit aalisin ko na sana ng marinig ko ang pagsara ng pinto galing sa salas. "Maybe later? When my mom is not here?" I smile to her and run.
"Patricia!" I slowly open my eyes and I saw my dad, nung una naguluhan pa ako kung bakit nandito ako sa hospital bigla ko na lang naalala ang nangyare kanina. Naalala ko din ang panaginip ko kanina, parang sumakit ulit ang ulo ko dahil sa panaginip na yun.
"Dad." He hug me tightly, kasama pa niya si tita sanya na may dalang mga prutas at pagkain. I also hug her, simula ng nilayasan ako ni mommy si tita sanya na ang naging tunay na ina, sobrang bait niya sakin, tanda ko pa nung una akong dinala ni daddy sa bahay nila. She widely opened her arms and welcome to the family.
"Are you okay now? Nag alala kami ng daddy mo." She said "Nag aasikaso ako kanina at bigla na lang may tumawag sakin. I don't know hime pero may nakapagsabi sakin na may may ari ata yun ng resort at hotel na pinatuluyan mo" dagdag pa niya. Sa sinabi ni tita ang unang pumasok sakin eh yung lalaki kanina sa balcony, I don't assumed but if it is him bakit niya ako sinusundan.
Bigla akong kinilabutan sa pumasok sa isip ko. Talaga ba patricia? Tinulungan ka na nga ng tao paghihinalaan mo pa ng masama.
"Anak, wag ka sanang magagalit , me and your tita decided to offer you a vacation. Kase napapansin ko ang pagkawala mo ng malay at the doctor also suggested na magpahinga ka muna." Dad sincerely said, but I am against to his decision. Lagi na lang namin pinag aawayan ang mga ganung bagay, kahit alam ko namang sa ikakabuti ko yun ngunit may parte sa akin na ayaw ko talaga.
Bumuntong hininga ako " dad kahit na makapagbakasyon ako, kahit saan mga lugar pa yun, hindi pa rin mabubuo ang nawawala sa memorya ko. Hindi ko alam pero mas lalo naganahan na alamin kung ano nga bang nangyare sa past life ko. Kung bakit hanggang ngayon parang nasa kulungan pa din ako ng kadiliman. Dad, I respect you decision but maybe next time? If I am ready?" Alam kong nadissapoint si dad sa sinabi ko. He just care my condition, ayaw niya lagi na napapahamak ako, sobra lagi ang pag aalaga sa akin nila ni tita.
"Tricia, We respect your decision. But promise me that after you fix this, you will have a vacation and relax. Para din ito sayo and for your mental health." Agad naman akong tumango sa sinabi ni tita, she smile to me and caress my head. "Sa tingin ko ikain na lang natin ito." Pinakita niya ang kanyang dalang pagkain at hinain.
Masaya kaming nag dinner, isang araw lang naman akong dito sa hospital at bukas ay lalabas na din. I know my complications, lagi akong nawawalan ng malay at pagkatapos nun ay may mag fla-flashback na memorya ko na kung saan ay di ko naman gasinong maintindihan. Sobrang gulo at parang sa bawat kwento na yun ay may nawawalang parte, para bang putol putol.
I look at my dad who are happy in his life, knowing that he have tita sanya. "Dad, bakit kayo nag file ng annulment kay Mommy?" Para bang may mali sa tanong ko at pati si tita ay napahinto sa ginagawa. Nakita ko ding nagkatinginan silang dalawa dahil sa tanong ko.
I am 18 at sa tanda ko na ay di ko pa din alam kung bakit nag hiwalay si mommy at dad. Sa tuwing tinatanong ko yun kay mommy ay lagi niya lang akong sinisigawan at pinapagalitan.
Yes, I choose my mom over my dad. Dahil alam ko na kung sumama ako kay dad ay maiiwang mag isa si mommy, kahit na ano namang trato niya sakin dahit at mahal ko pa din siya. And I know that dad also know my point.
"Patricia..." naputol ang sasabihin niya ng umimik bigla si tita. "May kukuhanin lang ako sa labas, hon." Bigla tuloy akong nakonsensya, para bang pangbabastos ang nagawa ko. Naphampas ako sa noo, I forgot hindi nga pala inoopen ni daddy yung mga ganyang usapan pag nasa harapan namin si tita.
"I'm sorry dad, I forgot." Napakagat pa ako ng dila, ano ba namang pumapasok sa utak ko naluluka na ata ako. "I just wanted to know... but nevermind. Siguro sa ibang araw..." naputol bigla ang sasabihin ko dahil hindi ko namalayan ang paglandas bg luha sa mata ko.
Dad wiped my tears and hold my hand. "Anak, Kung ano mag dahilan kung bakit naghiwalay kami ng mommy mo ay di pa siguro ito yung tamang oras. Lalo pa sa sitwasyon mo, the doctor said that you need to rest at bawasan ang pag iisip. Magpahinga ka muna at kapag magaling ka na." He smile at me and continue his words. "I promise that I will tell you the whole truth." He huge me and whispered. "Just rest anak ko." Tuluyan na akong napaiyak. My dad always comfort me, sa kanya ko lang naramdaman ang tunay na pagmamahal na hindi kayang ibigay sa akin ni mommy.
"Okay dad, I will. Starting tomorrow aalagaan ko na ang sarili ko." He smiled at me again, napansin ko din ang pangingilid ng luha niya. "Don't stress too much my dear, wag mong kulungin ang sarili mo sa nakaraan. You can escape in the darkness and I know you can do it." I feel love this time.
Kumawala siya sa pagkakayapos at maamo akong tiningnan. "Pupuntahan ko lang ang tita mo." Agad akong tumango. Napakangiti na lang ako habang nakatinging sa pintuang nilabasan ni daddy.
Dahan dahan akong tumayo papunta sa bintana na kung saan may magandang tanawin. "Refreshing" pabulong kong sinabi. I really love nature, the fresh air that help me to relax. Mainam kung pinagmasdan at pinkit pa ang mata upang mas lalong madama ang hangin na tumatama sa akin. Ngunit kasabay nito ang pagsakit ng aking ulo. Napahawak agad ako sa pader, muntikan pa akong mapagaya sa nangyare kanina. Napahawak ako qa sentido ko at bumalik sa higaan. Sakto naman ang pagdating ni tita, agad niya akong inalalayan napansin niya siguro ang paghawak ko sa aking sentido.
Bigla ko na namang naalala ang panaginip ko, hindi kaya may kasundo yun? I'm so curious, dahil sa pagkakatanda ko nandun si mommy at isang babae? The Who? Sino nga ba yung babae sa panaginip ko? Kasasabi lang ni dad na huwag akong masyadong mag iisip pero ito ako ngayon. Parang hindi talaga ako titigilan ng mga nakaraan ko na para bang kulang. That dream, paulit ulit ko na nga pala yun napapanaginipan at laging hanggang dun lang. Napahawak ulit ako sa aking sentido, nawalan ba ako ng memorya? Bakit hindi ko maalala ang pangyayare na yun?
Napapikit ako at bumuntong hininga. Ngunit pagmulat ng aking mata ay nagblurred na naman ang paningin ko. I cannot see tita, masyadong malabo, medyo nakita ko pang pumasok din sa dad ngunit agad din itong lumabas at natataranta. Narinig ko na lang ang pagtunong ng buzzer dahil sa emergency at sa pagkakataon na yun ay hindi ko na alam ang kasunod dahil nawalan na ulit ako ng malay.
........................
A/N: Hi guys, update ko lang na binago ko na ang plot ng kay carlton. Hindi kase ako makapag update dahil di ko alam kung paano sisimulan.