SANDRYNNE'S POV
Nasa office ako, nakatayo sa tabi ng bintana at nakatanaw sa labas—sa mga matataas na building habang nakatulala. Ang daming gumugulo sa isip ko ngayon. Una, ang hindi pagsipot ni Harris sa usapan namin. Hindi ko alam kung ano'ng dahilan dahil matapos ang gabing 'yon ay hindi ko na siya nakausap pa. Pangalawa, si Tristan.
FLASHBACK
"A-anak?" Dalawang beses pa siyang kumurap na tila hindi makapaniwala. "Pa'no kayo nagkaroon ng...bakit—kailan...I mean..." Parang naging tuliro siya at hindi alam ang sasabihin o kung paano iyon itutuloy. Pero naiintindihan ko siya. Ako man siguro ang nasa kalagayan niya ay gano'n din ang magiging reaksyon ko.
"I'm sorry, Tristan..." Pinahid ko ang luha ko dahil lalo pang nadagdagan ang lungkot ko nang masulyapan ko ang lungkot sa kaniyang m
