เวลาเที่ยงเศษ...
“กัน แม่เธอเป็นไงมั่งจ๊ะ ดีขึ้นหรือยัง”
มนต์นภา อินทา เพื่อนสนิทของกันติชาเอ่ยถามขึ้นขณะพากันเดินมานั่งยังล็อบบีรอเพื่อนคนอื่นๆ เหมือนทุกวัน
“เป็นๆ หายๆ ตอนนี้นอนโรงพยาบาล”
“อ้าวเหรอ” มนต์นภาทำเสียงตกใจ
“นานหรือยัง”
จันทิมาเพื่อนอีกคนถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงระหว่างนั้นเองที่ ธีร์ธวัชก้าวออกมาจากลิฟต์ ชายหนุ่มชะลอความเร็วเมื่อเห็นกันติชานั่งอยู่ที่ล็อบบีพร้อมด้วยเพื่อนของหล่อน
แต่เพราะยังมีใจฝักใฝ่ในตัวหญิงสาวทำให้เขาเกิดความรู้สึกอยากรู้จักคนรักของน้องชายมากยิ่งขึ้น แม้ในใจจะบอกให้เดินเลยไปแล้วเลิกสนใจหล่อน ทว่าขาเจ้ากรรมกลับพาเขาตรงไปยังหลังฉากโฆษณาอันใหญ่ที่กั้นเขาและหล่อนไว้ที่ตรงนั้นทำให้เขาได้ยินการสนทนาของหญิงสาวอย่างชัดเจน ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต
“ก็เพิ่งเมื่อวาน แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่ฉันไม่อยากให้แม่อยู่คนเดียว อยู่ใกล้หมอจะดีที่สุด”
“
