๕
ที่แท้ก็ผู้หญิงขยะ
เมื่อคืนชายหนุ่มกลับเข้าบ้านตอนตีสองกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสาม ทว่ากลับตื่นเช้าได้โดยที่ไม่มีอาการอิดโรยให้เห็นแม้แต่น้อย จึงถูกน้องชายกระเซ้าอย่างรู้ทัน
“ไงฮะพี่ธีร์ เช้านี้กระปรี้กระเปร่าจังเลยนะฮะ สงสัยเมื่อคืนจะได้ของบำรุงดี”
คิ้วหนาของคนถูกทักเลิกสูง ริมฝีปากได้รูปหยักยิ้มบางๆ แต่ไร้ซึ่งคำตอบขณะพาร่างสูงสง่าในชุดทำงานของตนเดินมาหยุดตรงหน้าน้องชาย พลางกอดอกแล้วประหวัดคิดถึงสาวสวยนามว่ากันติชา แล้วบอกตนเองว่าวันนี้เขาจะต้องเจอหล่อนให้ได้ ผู้หญิงสาวสวยน่ารัก ท่าทางดูมีรสนิยมดีเลิศ น่าจะเป็นลูกคนมีเงินพอควร แม้เสื้อผ้าที่หล่อนใส่จะไม่ใช่แบรนด์ดังก็ตามเถอะ
ธีรศักดิ์นิ่วหน้าขณะมองพี่ชายอย่างกังขาเมื่ออยู่ๆ อีกฝ่ายก็เงียบไป
“พี่ธีร์ครับ เป็นอะไรหรือเปล่า เหม่อแต่เช้า”
พี่ชายเลิกคิ้วสูง ก่อนจะยิ้มบางๆ ติดมุมปาก
“เปล่า ก็แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย ว่าแต่นายจะไปด้วยกั
