ยินดีที่ได้รู้จัก 2
1050 Words
เช้าวันรุ่งขึ้นธีร์ธวัชอยู่ในชุดสูทสีดำส่งให้เรือนร่างสูงใหญ่ดูโดดเด่นขึ้นอีกหลายเท่าตัวชายหนุ่มเข้าบริษัทพร้อมกับบิดาและธีรศักดิ์ เมื่อทั้งสามเดินเข้ามาพร้อมๆ กันจึงกลายเป็นจุดเด่นที่ทำให้ใครๆ ต่างมองตามเป็นตาเดียวรัศมีแห่งความเป็นผู้นำโดดเด่นเตะตาทุกผู้ทุกนามที่มองมา สง่างามน่าเกรงขามจนพนักงานพากันหลบตา ก่อนหันไปกระซิบกระซาบถึงร่างสูงสง่าและรูปหล่อเหลือร้ายของใครอีกคนที่เดินมาพร้อมกับท่านประธานและผู้จัดการฝ่ายการตลาด
ธีร์ธวัชพาเรือนร่างสมส่วนสง่าผ่าเผยของตนเดินผ่านคนเหล่านั้นไปโดยไม่วอกแวก ผิดกับสาวๆ ที่ต่างดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ บางคนก็ถึงกับอายม้วนเมื่อชายหนุ่มตวัดสายตาคมกริบมองกราดไปยังสาวๆ เหล่านั้น ไร้รอยยิ้มแต่มากด้วยเสน่ห์เฉพาะตัว…
พนักงานดูแลลิฟต์ทำหน้าที่กดลิฟต์ส่วนตัวสำหรับผู้บริหารโดยเฉพาะให้กับทั้งสามคนแล้วทำความเคารพก่อนที่ประตูจะปิดสนิทและเมื่อเข้ามาอยู่ภายในลิตฟ์ธีร์ธวัชจึงถูกน้องชายกระเซ้าเข้าอีกครั้ง
“เป็นไงฮะ เจอมั่งหรือยังคนสวยๆ แต่ผมคิดว่าพี่คงไม่ต้องหาให้เสียเวลา เพราะดูแล้วสาวๆ จะตกหลุมอเวจีที่พี่ผมขุดรอไว้กันเป็นแถว”
คำพูดของน้องชายทำให้ธีร์ธวัชถึงกับสะอึกส่วนบิดาถึงกับปล่อยเสียงหัวเราะออกมา
“นี่...หลุมอเวจงอเวจีอะไรกัน นายก็พูดเกินไป”
ธีร์ธวัชแก้ต่างให้ตัวเองก่อนตวัดสายตาคมมองน้องชายอย่างฉุนๆ
“อย่าเพิ่งทะเลาะกันน่า” บิดาปรามเมื่อบุตรชายคนโตทำหน้างอ ส่วนคนเล็กหัวเราะขลุกขลักในลำคอ“ธีร์... เก้าโมงเช้าพ่อจะเรียกคณะกรรมการทุกคนเข้าประชุมเพื่อแนะนำตัวลูกให้ทุกคนได้รู้จัก เตรียมตัวไว้นะ”
คุณเมธัชหันมาบอกบุตรชายอย่างเป็นงานเป็นการ ขณะที่ธีร์ธวัชเองก็มีสีหน้าสุขุมขึ้นเช่นกัน
“ครับคุณพ่อ”
เก้าโมงตรงธีร์ธวัชถูกแนะนำให้คณะกรรมการทุกท่านได้รู้จักในฐานะรองประธานกรรมการคนใหม่ ซึ่งต่างรู้ดีว่าชายหนุ่มถูกวางตัวเพื่อรับตำแหน่งนี้โดยเฉพาะ
หลังออกจากห้องประชุมแล้วชายหนุ่มจึงเดินมาหาน้องชายที่ห้องทำงานแต่เมื่อไม่พบน้องชาย ร่างสูงจึงต้องกลับออกไปอย่างผิดหวัง จังหวะที่ชายหนุ่มเดินเลี้ยวนั้นเองร่างกำยำก็ชนเข้ากับร่างระหงของหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเดินสวนมาอย่างจัง แรงกระแทกทำให้ร่างบางเกือบจะล้มลงถ้าวงแขนแข็งแรงของชายหนุ่มไม่ตวัดรัดเอาไว้เสียก่อน
“อุ๊ย ว้าย!”
กันติชามองชายหนุ่มที่หล่อนเดินชนเต็มแรงอย่างตกใจ พลันหัวใจกระตุกวาบก็เกิดขึ้นติดๆ เมื่อได้สบตากับชายแปลกหน้า ใบหน้าร้อนผะผ่าวเมื่ออีกฝ่ายกวาดตามองลงมาอย่างถี่ถ้วน ซึ่งเป็นความรู้สึกประหลาดที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนแม้แต่ธีรศักดิ์...
“คุณเป็นอะไรไหมครับ”
น้ำเสียงนุ่มทุ้มที่แสดงถึงความเป็นห่วงทำให้สติของหญิงสาวกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว หน้าแดงปลั่งเมื่อรับรู้ว่าถูกเขาโอบกอดเอาไว้ทั้งตัว หญิงสาวจึงค่อยๆ ดันตัวเองออกมาจากอ้อมแขนแข็งแรงของชายหนุ่มแปลกหน้าด้วยความรู้สึกที่บอกตนเองไม่ถูก
“เอ่อ ไม่เป็นไรค่ะ คือดิฉันต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ ที่เดินไม่ระวัง” น้ำเสียงหวานบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เรียกรอยยิ้มน้อยๆ จากเรียวปากได้รูปของอีกฝ่ายได้ทันที
“ไม่เป็นไรครับ มันเป็นอุบัติเหตุ ผมเองก็เดินไม่ระวัง ว่าแต่คุณทำงานอยู่ที่นี่หรือครับ”
“ค่ะ ดิฉันทำงานอยู่ที่นี่ค่ะ”
คำตอบของหญิงสาวทำให้ธีร์ธวัชรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก ใครจะไปคิดว่าผู้หญิงที่ถูกใจเขาตั้งแต่แรกพบจะทำงานอยู่ที่บริษัทของเขา! แล้วหล่อนทำอยู่แผนกอะไรกันนะ เร็วเท่าความคิดชายหนุ่มจึงถามออกไปทันที
“ไม่ทราบว่าคุณทำงานอยู่แผนกอะไรเหรอครับ”
ดวงตาคมกริบสบตาคู่งามยิ้มๆ ทำให้หญิงสาวจำต้องบอกเขา
“ดิฉันทำงานอยู่แผนกการตลาดค่ะ แล้วคุณล่ะคะ ดิฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย”
คำถามของหล่อนทำให้ชายหนุ่มยิ้มจางแต่เพียงเท่านี้หญิงสาวกลับเกิดความรู้สึกหวั่นไหว ใจเต้นแรงจนต้องปรามตัวเองว่าให้สำรวมไว้ เขาก็แค่คนรูปหล่อธรรมดาๆ คนหนึ่งเท่านั้น ที่สำคัญเธอเองก็มีคนพิเศษอยู่แล้วเมื่อบอกตนเองเช่นนั้น หัวใจที่เอาแต่กระเด้งกระดอนอยู่ในช่องอกก็เพลาลง...
“ผมทำอยู่ฝ่ายบริหารครับ”
คำตอบของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวเบิกตากว้างขึ้นอย่างแปลกใจ ฝ่ายบริหาร... แสดงว่าเขาก็ไม่ธรรมดาสินะ แล้วเขาเป็นใครกัน
“ว่าแต่คุณเถอะครับคุยกันตั้งนานยังไม่รู้เลยว่าคุณชื่ออะไร”
กันติชามองคนตรงหน้าอย่างชั่งใจ คิดว่าจะบอกดีหรือไม่บอกดี แต่ปากกลับไวกว่าสมอง...
“ดิฉันชื่อกันติชาค่ะ กันติชา ธารารักษ์”
คำตอบจากเจ้าของน้ำเสียงไพเราะ ใบหน้าหวานฉ่ำทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อธีร์ธวัชครับ ธีร์ธวัช อนัน…”
ชายหนุ่มแนะนำตัวไม่ทันจบหนึ่งในคณะกรรมการที่เดินผ่านมาก็ร้องทักชายหนุ่มขึ้นเสียก่อน
“อ้าวคุณธีร์มาอยู่เสียที่นี่เอง พอดีผมกับคุณสันชัยมีเรื่องจะคุยกับคุณอยู่สักครู่ พอจะมีเวลาว่างไหมครับ”
ธีร์ธวัชหันกลับมามองกันติชา แล้วเอ่ยขอตัวอย่างไม่เต็มใจนัก
“ขอโทษนะครับผมคงต้องขอตัวก่อน”
“เชิญเถอะค่ะ ดิฉันเองก็ต้องขอตัวเหมือนกัน...”
หญิงสาวยิ้มให้เจ้าของร่างสูงก่อนจะเดินเลี่ยงไปยังห้องทำงานของหล่อน โดยมีสายตาของชายหนุ่มมองตามไปจนสุดสายตาก่อนจะก้าวออกไปพร้อมกับฝ่ายบริหารทั้งสองท่าน
- Writer
