คำขอสุดท้ายของคนในกลุ่มแชทที่ไม่มีใครอ่านข้อความ

ตอนที่ 3: อ่านแล้ว…แต่ไม่ตอบ

หลังเหตุการณ์ของอีฟ ทุกคนในกลุ่มเริ่มเงียบจริง ๆ

ไม่มีใครกล้าแม้แต่จะ “อ่าน” ข้อความที่เหมยเคยพิมพ์

เพราะกลัวว่า “อ่านแล้ว” จะกลายเป็นคำสาปใหม่ที่ใครก็ไม่อยากรับ

แต่ความเงียบ…ไม่ได้หยุดสิ่งที่ตามมา

คืนนั้น ต้น — เพื่อ

นอีกคนในกลุ่ม โพสต์ข้อความใน Facebook ว่า

“เธอส่งมาหาเราด้วยนะ... บอกว่าไม่ได้อยากให้ใครกลัว แค่อยากให้มีใครสักคน ‘ยอมรับ’ ว่าเคยทำอะไรลงไป”

คนอ่านโพสต์นั้นกันทั้งโรงเรียน

แต่ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา โพสต์ก็ถูกลบ

และต้น...ก็หายไปจากกลุ่มไลน์โดยไม่มีใครลบเขาออก

ข้อความของเหมยกลับมาปรากฏอีกครั้งในกลุ่ม

“ขอบคุณนะต้น... อย่างน้อยก็ยอมรับ”

“เหลืออีกแค่ 4 คน”

ไม่มีใครเข้าใจว่า "4 คน" หมายถึงใคร

แต่สิ่งที่ทุกคนเริ่มจำได้คือ...

ตอน ม.2 เหมยเคยถูกเพื่อนแกล้งในกลุ่ม —

ข้อความของเธอในไลน์ถูกอ่านแล้วทุกครั้ง แต่ไม่มีใครตอบ

พวกเขาเคยตั้งฉายาว่า “เหมยผี” แล้วหัวเราะใส่กัน

เพราะเธอชอบส่งข้อความยาว ๆ เกินเหตุ เพราะเธอชวนคุยบ่อยเกินไป

ไม่มีใครด่า ไม่มีใครว่า… แค่ไม่ตอบ

วันนี้เหมยกำลัง “อ่านข้อความของทุกคน” กลับคืน

และใครที่ “เคยอ่านข้อความของเธอ…แต่ไม่ตอบ”

อาจต้องเป็นฝ่าย “รอการตอบกลับบ้าง”