รสรักเจ้าสาวสลัม

ผู้ชายในสายฝน 1

คืนนั้น หลังจากเข้านอนได้ไม่ถึงสิบนาที เสียงฟ้าร้องก็แว่วมาแต่ไกล ลมเริ่มพัดแรง เธอจึงลุกขึ้นเพื่อไปเก็บผ้าที่ตากไว้ข้างนอก ปากก็บ่นอุบอิบด้วยความหงุดหงิดฝนฟ้าอากาศที่แปรปรวน

ที่สุด ฝนก็เทลงมา และท่าทางจะหนักขึ้นเรื่อยๆ

ควานเสื้อผ้าได้ทั้งหมดแล้วก็หมุนตัวจะกลับเข้าบ้าน แต่เสื้อตัวหนึ่งหลุดมือแล้วปลิวไปตกที่ท่าน้ำ เธอวิ่งตามไปเก็บ ก่อนจะพบว่ามันตกลงไปที่บันได เป็นจังหวะเดียวที่ฟ้าแลบครั้งใหญ่ บริเวณนั้นสว่างวาบ ทำให้เธอเห็นว่าที่เสื้อเธอตกลงไปค้างอยู่นั่นไม่ใช่บันได แต่เป็นมือขาวซีดของใครคนหนึ่งซึ่งพาดบันไดอีกที!

เธอกรีดร้องและผงะถอยหลังโดยอัตโนมัติ จากนั้นก็หมุนตัววิ่งเข้าบ้านทันที ในใจยังเต้นรัวเหมือนตีกลองด้วยความตกใจ ตื่นเต้นและ...กลัว

เธอไม่ได้ตาฝาดแน่ๆ นั่นเป็นมือคนและน่าจะเสียชีวิตแล้วด้วย

ศพใคร ถูกฆ่าจากที่ไหน แล้วทำไมเอามาทิ้งในคลองเล็กๆ แบบนี้ อย่างไรก็ต้องมีคนพบศพ แล้วใครคนนั้นก็ดันเป็นเธอเสียนี่!

‘แล้วนี่จะทำยังไงดี ไปแจ้งผู้ใหญ่สิ’ ถามเองตอบเอง แล้วก็ตอบเองอีกครั้ง ‘รอพรุ่งนี้ก่อนดีกว่า เผื่อจะลอยไปที่อื่น’

ตัดสินใจได้อย่างนั้น เธอก็หยิบผ้าขนหนูมาซับน้ำออกจากผมจากตัว แล้วเตรียมตัวเข้านอนอีกที แต่อีกใจก็ฉุกคิดขึ้นมา

ถ้าเขายังไม่ตาย อาจจะแค่สลบไปล่ะ ถ้าปล่อยไว้เขาอาจตายจริงๆ ก็ได้ แบบนั้นแย่กว่าเขาตายมาก่อนแล้วนะเว้ย นิ?

ใจสองส่วนต่อสู้กันอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ตัดสินใจวิ่งตากฝนออกไปอีกครั้ง ทำใจกล้าเอื้อมมือไปแตะมือขาวๆ นั้น ซึ่งเธอเดาว่าน่าจะเป็นมือผู้ชาย และตอนนี้มันก็เย็นชืด และมันยังมีสัญญาณของการมีชีวิตอยู่!

ยังไม่ตายนี่หว่า’ เธอร้องออกมาอย่างดีใจ ก่อนลงไปดึงตัวเจ้าของแขนขึ้นมา ซึ่งก็ยากเย็นแสนเข็ญนัก เพราะเขาเป็นผู้ชาย แถมตัวสูงใหญ่อีกต่างหาก

แต่ในที่สุด เธอก็ดึงร่างนั้นขึ้นมาจากน้ำจนสำเร็จ และลากเขาต่อเพื่อเข้าไปในบ้าน ท่ามกลางฝนที่ยังตกกระหน่ำมาอย่างต่อเนื่อง หลายครั้งที่เธอลื่นล้ม แต่ก็ไม่ละความพยายาม ลากร่างสูงใหญ่นั้นเข้ามาในบ้านจนสำเร็จ

‘แล้วจะถอดเสื้อผ้ายังไงวะเนี่ย เกิดมาเคยถอดเสื้อผ้าให้ผู้ชายมั้ย ไอ้นิ’ เธอที่เนื้อตัวเปียกโชกเกาศีรษะแกรกๆ ด้วยความสับสนว่าจะทำอย่างไรดี แล้วเธอก็ตัดสินใจว่า เช็ดตัวให้เขาเบื้องต้นก่อนก็แล้วกัน ไม่รู้แช่น้ำนานแค่ไหนแล้ว

เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เปียกลู่แนบรูปร่างถูกเธอปล้ำถอดยากเย็น และเมื่อถอดได้ เธอก็พบหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามและเป็นลอนสวยอย่างคนที่ออกกำลังกายสม่ำเสมอ

อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีเวลาสนใจมันมากนัก รีบปลดเข็มขัดที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าของแบรนด์เนมแท้

‘ทีนี้แหละ งานยักษ์ ไอ้นิ’ เธอพึมพำหลังดึงเข็มขัดออกจนสำเร็จ ‘จะถอดกางเกงยังไงวะ’

เธอหันมองนอกหน้าต่าง ซึ่งฝนยังตกหนัก พลางคิด จะวิ่งออกไปตามลุงเพื่อนบ้านให้มาช่วยถอดจะดีไหม แต่กว่าจะไปตามเพื่อนบ้าน กว่าจะกลับไปกลับมา ร่างกายของเขาอาจช็อกไปก่อนก็เป็นได้

เธอเริ่มดึงขอบกางเกงของเขาต่ำลง ซึ่งก็ยากลำบากเหลือเกิน เนื่องจากมันพอดีกับร่างกายเขาแล้วตอนนี้ยังมาเปียกน้ำอีก

ครู่ต่อมา เธอดึงกางเกงเขาออกได้ประมาณคืบหนึ่ง จึงเปลี่ยนที่นั่งจากด้านข้างไปที่ปลายเท้าเขา แล้วเริ่มดึงจากปลายเท้าบ้าง

‘โอ๊ย ทำไมมันถอดยากงี้วะ’ เธอบ่นอุบ และออกแรงเพิ่มอีกนิด ในที่สุด เธอก็ถอดกางเกงเขาได้สำเร็จ เธอเผลอมองไปที่กลางลำตัวเขาแวบหนึ่ง ทั้งที่ก่อนนี้พยายามจะไม่มอง

‘ฮือ เกงในสีขาวด้วย’ เธอครางหงุงหงิงกับตัวเองด้วยความอายเขิน แล้วรีบหาผ้ามาปิดส่วนนั้นของเขาเอาไว้ จากนั้นก็เริ่มเช็ดตัวให้เขา เช็ดไปได้สักพักก็นึกได้

ต้องถอดกางเกงในด้วยสิ ไม่งั้นส่วนนั้นกับส่วนสะโพกเขาก็อับชื้นอีก!

‘ตาย ตายแน่ไอ้นิ โอ๊ย เวรกรรมอะไรวะ แล้วนี่ฝนเนี่ยเมื่อไหร่จะหยุด เห็นใจสาวโสดบ้างมั้ย หา’ เธอหันไปตีโพยตีพายกับสายฝน ก่อนจะหันมาเลิกผ้าที่ปิดส่วนร่างกายเขาเอาไว้ โดยไม่ได้เลิกทั้งหมด แล้วค่อยๆ ดึงกางเกงในเขาออกมา เขวี้ยงไปมุมหนึ่งทันที จากนั้นเริ่มต้นเช็ดตัวเขา

เช็ดจนตัวเขาแห้งสนิทก็วิ่งไปหาเสื้อผ้าเก่าๆ ของพ่อมาใส่ให้เขา

‘เนี่ย ลำบากอีกแล้ว เมื่อกี้ถอด ตอนนี้ใส่ โอ๊ย จะบ้าตายแล้ว จะตายแล้ว’ บ่นไปใส่ไป มือก็เผลอไปโดนส่วนตุงๆ ของเจ้าของร่างสูงนั่นบ้างอะไรบ้าง แต่ตอนนั้นไม่มีอารมณ์อะไรหรอก

ใส่เสื้อผ้าให้เขาเสร็จเรียบร้อย ก็หาผ้าห่มหนาๆ มาห่มให้ แล้วตัวเองก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าบ้าง แล้วก็เข้านอน