โลกกลมแสนกลม
1076 Words
นิสามองเขาด้วยความเข้าใจมากขึ้น เข้าใจ แต่ก็ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาทำอยู่ดี
เขาหันมามองหน้าเธอแวบหนึ่ง “แล้วคุณล่ะ”
“ฉัน...”
“แทนตัวเองว่านิดีมั้ย ไม่งั้นจะเหมือนคู่รักได้ไง” เขาขัดขึ้น
“ได้ค่ะ...สำหรับนิ นิรักเขา แต่ไม่ได้ต้องการครอบครองค่ะ นิจะดีใจและมีความสุขมากถ้าหากว่าเขามีความสุข”
“นางฟ้าชัดๆ เลย ผมหวังว่าวันหนึ่งจะคิดได้แบบคุณนะ”
ถึงวันที่นิสาต้องไปงานเลี้ยงกับการันต์ เธอขอร้องให้เพื่อนร่วมงานที่เก่ามาอยู่เป็นเพื่อนลูกชาย โดยมีค่าจ้างเป็นหมูกระทะ ซึ่งฝ่ายนั้นซึ่งเป็นสาวอวบก็ตกลงทันที อีกอย่างเจ้าตัวก็โสด ไม่มีภาระใดๆ และเด็กชายธาราก็คุ้นเคยกับเธออยู่แล้ว
พอถึงเวลา การันต์ก็มารับเธอออกจากบ้าน
“คุณสวยกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก” เขาเอ่ยชม มองเธอด้วยความพึงพอใจ เธออยู่ในชุดราตรีสั้นสีชมพูพาสเทลของแบรนด์ดังที่พลอยปภัสร์เลือก สีชมพูขับผิวของเธอให้ผ่อง การแต่งหน้าที่เข้มกว่าปกติทำให้เธอยิ่งสวย ผมที่เคยปล่อยสยายยาวเรียบๆ ก็ถักเปียมงกุฎบางส่วนแล้วพันรอบศีรษะ ทำให้อ่อนหวานเหมือนเจ้าหญิง
“ขอบคุณค่ะ คุณรันต์เลือกชุดเก่งมากด้วยค่ะ”
เนื่องจากบ่าวสาวเป็นลูกคนดัง งานแต่งงานจึงจัดในโรงแรมระดับห้าดาว มีแขกมาร่วมงานเกือบพันคนได้
เมื่อรถจอดลง นิสาก็เกิดความประหม่าขึ้นมา
“ไม่คิดว่างานจะใหญ่ระดับนี้ ชักไม่มั่นใจแล้วค่ะ”
“มั่นใจได้เลย คุณสวยไม่แพ้ใคร และผมก็จะไม่ทิ้งคุณด้วย เราจะอยู่ด้วยกันตลอด ผมทำอะไรก็ทำตามผมก็แล้วกัน ง่ายๆ”
เธอสูดลมหายใจยาวๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง แล้วพยักหน้า จากนั้นจึงสอดแขนเข้าไปในแขนเขาแล้วออกเดินไปด้วยกัน
ภายในงาน เหมือนภาพในหนังหรือละครที่นิสาเคยดูนั่นละ สถานที่โอ่อ่าหรูหรา ตกแต่งสวยงามละลานตา ผู้คนแต่งตัวสวยหล่อ เดินกันขวักไขว่ ดนตรีบรรเลงเพลงคลาสสิกคลอเบาๆ
“โต๊ะคุณแม่ผมอยู่ตรงนั้น” เขาชี้ไปที่โต๊ะตัวหนึ่ง และนิสาก็เกร็งขึ้นมาเล็กน้อย “ไม่ต้องเกร็ง ทำตัวตามสบาย คุณไม่ได้เป็นแฟนผมจริงๆ นะ ก็แค่ทำให้คุณแม่เลิกจับคู่ผมกับยายนั่นแค่นั้น”
แต่พอไปถึงโต๊ะ นิสากลับตัวเกร็งขึ้นกว่าเก่า จนแทบก้าวขาไม่ออก เพราะในโต๊ะนั้น ไม่ได้มีเพียงพ่อแม่ของเขา แต่ยังมีพ่อแม่ของกวินภพด้วย!
ฝ่ายนั้นเองก็ชะงักไปเหมือนกัน ด้วยความงงงันและแปลกใจ แต่ยังไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“นิจ๊ะ นี่คุณพ่อคุณแม่ผม แล้วนี่คุณลุงคุณป้า...ทุกคนครับ นิครับ”
หญิงสาวยกมือไหว้ทุกคนด้วยท่าทีอ่อนน้อม และพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่สั่น ไม่เครียดกับสายตาของพงษ์ศักดิ์กับพิสมัย
พรศรี มารดาของการันต์ผู้ไม่รู้เรื่องอะไร ก็เพ่งมองใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวพิจารณา สักพักก็ยิ้มน้อยๆ แต่ก็แค่แวบเดียว
“สวัสดีหนู นั่งสิ”
“ขอบคุณค่ะ”
การันต์กุลีกุจอพาคู่ควงของคนไปนั่งเก้าอี้ที่ว่างข้างมารดา เพื่อให้ท่านได้คุยกับเธอ แล้วจึงเป็นเขา ติดกับเขาคือพิสมัย ตามด้วยพงษ์ศักดิ์ตามลำดับ และยังมีที่ว่างอีกสองที่ ซึ่งอยู่ตรงข้ามเขากับนิสา
“ไอ้วินกับมิ้นยังไม่มาเหรอครับเนี่ย” การันต์เอียงหน้าถามพิสมัย
“อยู่ในงานแล้ว เดี๋ยวคงมาที่โต๊ะ คราวนี้คงสนุกกันแน่” อีกฝ่ายตอบเสียงดัง จงใจให้นิสาได้ยิน และเธอก็ชะงักไปเล็กน้อย
ทางด้านการันต์ เขาทำเสียงรับทราบ แล้วหันไปทางมารดากับคู่ควงของตน “นิคุยกับแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเอาเครื่องดื่มมาให้”
“ขอบคุณค่ะ” เธอกล่าวขอบคุณเขา และเขาก็บีบไหล่เธอเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ
“หนูสวยมาก สวยกว่าที่ฉันคิดไว้” พรศรีเอ่ยชม และนิสาก็ยิ้มที่แม่กับลูกช่างมีคำพูดราวกับลอกกัน
“ขอบคุณค่ะ คุณน้า”
พรศรียังไม่ทันเอ่ยอะไร กวินภพกับพลอยปภัสร์ก็ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน
ทั้งกวินภพทั้งพลอยปภัสร์ต่างก็นิ่งอึ้งเหมือนถูกสาปให้กลายเป็นหินชั่วขณะ ใครจะไปนึกว่าโลกจะกลมจนน่าเกลียดขนาดนี้
สำหรับพลอยปภัสร์ เธอช็อกตรงที่การันต์เล่าให้ฟังว่าผู้หญิงที่เขาให้มาร่วมเล่นละครเป็นลูกน้องในที่ทำงาน ซึ่งแปลว่า นิสาอาจเคยเห็นเธอที่โรงงานนั่น นั่นหมายความว่านิสากำความลับของเธอเอาไว้!
ส่วนกวินภพ มีความรู้สึกหลากหลายเกิดขึ้นพร้อมกัน แม่ของลูกกลายเป็นคนรักของญาติเขา และหัวใจเขาก็เจ็บแปลบ ตอนที่เห็นพลอยปภัสร์ยืนอยู่ข้างการันต์ สนิทกับการันต์ เขาไม่เคยมีความรู้สึกนี้เลย สุดท้าย นิสาสวย วันนี้สวยมาก สวยจนเขาหงุดหงิดบอกไม่ถูก!
ทางด้านนิสา ตอนนี้เธอคิดอย่างเดียว กลัวว่ากวินภพกับพลอยปภัสร์จะทำให้งานของการันต์เสีย
“อ้าว สองคนนี้ ยืนนิ่งทำไม นั่งลงสิ” พรศรีเรียกสองหนุ่มสาวผู้มาใหม่ ตอนนั้นเองที่พวกเขาต่างได้สติ แล้วรีบนั่งลงตรงที่ว่าง ซึ่งก็ตรงข้ามนิสาพอดี กวินภพนั้นจ้องเธอเขม็ง มันมีทั้งดุและไม่พอใจปนอยู่ในนั้น นิสาพยายามไม่สบตาเขา
“แม่ศรี จะไม่แนะนำว่าที่ลูกสะใภ้ให้หลานๆ รู้จักหรือไงจ๊ะ” พิสมัยเปิดฉากขึ้นเป็นคนแรก
พรศรียิ้มน้อยๆ “ศรีก็ลืมไป...ตาวิน หนูมิ้นจ๊ะ นี่หนูนิสา แฟนตารันต์เขาจ้ะ หนูนิสา นี่พี่วิน พี่ชายของตารันต์ และหนูมิ้นแฟนตาวินจ้ะ”
นิสายกมือไหว้ เพราะถือว่าตนเป็นผู้น้อย พลอยปภัสร์ยกมือไหว้ตอบและยิ้มหวานให้ “ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการนะคะ คุณนิสา ไม่นึกเลยโลกจะกลมขนาดนี้”
ส่วนกวินภพ ไม่รับไหว้ ไม่อะไรทั้งสิ้น เอาแต่จ้องหน้าเธออย่างเดิม
- Writer
