ขาของฉันมุ่งไปข้างหน้า จากนั้นก็หยุดที่โต๊ะของกันยากับพี่สิงหา
"พี่ก็มาทานอาหารเหรอคะ ตอนหนูโทรหาพี่ พี่ยังนอนอยู่เลยนี่"
ฉันพูดและยิ้มเจื่อนๆ ส่งให้เขา แต่แววตาพี่สิงหาน่ะสิเขามองฉันไม่เป็นมิตรเลย หนำซ้ำยังเงียบก้มหน้าคีบอาหารทำราวกับว่าฉันเป็นอากาศไปแล้ว
"อ้อ...คือหนูชวนพี่สิงหาออกมาเองค่ะ ว่าแต่พี่นิ่มมากับใครคะ"
"คนเมื่อกี้เหรอ...เขาเป็นเพื่อนบ้านพี่เอง พี่เขาพึ่งกลับมาจากต่างประเทศก็เลยชวนพี่ออกมาซื้อของเป็นเพื่อน"
พอฉันพูดจบก็เหวี่ยงสายตาไปมองหน้าพี่สิงหาอีกครั้ง แต่เขาไม่เงยหน้าสบตาฉันเลย ฉันรู้ว่าเขาโกรธฉันแน่ ๆ ฉันเลยพยายามชวนเขาคุย
"พี่สิงหา จะไม่พูดกับหนูหน่อยเหรอ"
คราวนี้พี่เขาเหลือบสายตาขึ้นมองฉัน แววตาคู่นั่นของพี่เขามันประกายกล้าขึ้น และเขาก็วางทุกอย่างในมือลงนั่งเท้าแขนศอกกับโต๊ะอาหาร พร้อมทั้งพูดขึ้น
"ทำธุระให้แม่ไม่ใช่หรือไง เธอบอกพี่เองนี่ แล้วจะให้พี่พูดอะไรละ"
