บทที่2 แรงดึงดูด
1021 Words
สุดท้ายแล้วฉันก็ต้องขึ้นรถของพี่สิงหามาจนได้ แต่ไอดินไม่ได้มาด้วยหรอกนะ เพราะเขาให้เหตุผลว่าพักอยู่คนละที่ ในเมื่อมีคนมาส่งก็หมดห่วง
ระหว่างที่นั่งรถมา บอกได้คำเดียวว่าเกร็งไปหมดก็เพียงขวัญน่ะสิดันไปนั่งเบาะหลัง ปล่อยฉันนั่งข้างพี่เขา คนที่ฉันไม่รู้จักฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรกับเขา ได้แต่นั่งเงียบ ส่วนเพียงขวัญดันคุยกับใครก็ไม่รู้ยาวตั้งแต่ขึ้นรถ
"จะไม่บอกทางหน่อยเหรอว่าพักอยู่ไหน"
"อ๋อ...ขะขอโทษค่ะ" โถเอ๊ยนุ่มนิ่ม ฉันรู้สึกอยากเขกกะโหลกตัวเองมาก ๆ นั่งมาตั้งนานแต่ไม่บอกที่อยู่เขา ส่วนคนที่ลากฉันขึ้นมาก็น่าจะคุยกับผู้ชายแหละ
"เดี๋ยวหนูตั้งgpsให้"
"อืม" แค่คำตอบอันแสนสั้น ก็เหมือนมันมีพลังมากจะให้ฉันพูดกับคนแบบนี้นะเหรอฉันไม่กล้าหรอก เขาดูนิ่ง ๆ น่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
รถวิ่งตามถนนที่ฉันตั้งgpsไว้ ส่วนฉันไม่รู้ว่าจะทำตัวอย่างไรก็ได้แต่บีบมือกันแน่น อยากจะชวนเพื่อนคุยแต่เพื่อนก็ดันอยู่ในโหมดรัก กระทั่งเสียงทุ้มของคนขับถามขึ้น
"ปกติพักอยู่กับใครเนี่ย"
"คะ?....อ้อที่ห้องหนูน่ะเหรอ อยู่คนเดียวแต่บางครั้งเพียงขวัญก็จะมาค้างด้วย"
"ถามคำเดียวตอบซะยาวเลย"
"....." เหมือนโดนหักหน้าเลย ปกติฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจอยู่แล้วแต่คำพูดนี่มัน.....
"ล้อเล่น ไม่กลัวหรือไง"
"ไม่ค่ะ!" จะเอายังไงกันแน่ ก็เขาเป็นคนถามพอฉันอธิบายดันบอกว่าตอบยาว แต่คราวนี้ก็คงสมใจเขาแล้ว
"ใกล้ถึงแล้วนี่" เสียงแทรกมาเลย วินาทีนี่ฉันรู้สึกค้อนเพื่อนมากจะถึงอยู่แล้วพึ่งจะวางสาย ปล่อยให้ฉันหายใจไม่ทั่วท้องอยู่ตั้งนาน
รถของพี่สิงหาเลี้ยวเข้ามาในซอยที่ฉันเช่าอยู่ หอพักแห่งนี้ราคาไม่ได้แพงมากก็พอที่ครอบครัวฉันจะส่งไหวนั่นแหละ
"จอดตรงนี้ไหม" เสียงทุ้มของพี่สิงหาหันมาถามฉัน ส่วนฉันก็พยักหน้าตอบเขา พอรถจอดสนิทเสียงของเพียงขวัญก็แทรกขึ้นจนหนวกหู
"ขอบคุณมากนะคะ หากไม่ได้พี่สิงหามาส่งก็คงต้องควักตั้งค่าแท็กซี่เพิ่มแน่ ๆ "
"ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่มาพักกับเพื่อนแบบนี้ได้บอกทางบ้านหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ชายเราจะหาว่านัดหนุ่มนะ"
"หนูบอกแล้วค่ะ อีกอย่างนิ่มก็เคยไปบ้านขวัญออกจะบ่อย เราจบม.ปลายมาจากที่เดียวกันค่ะ"
คนที่กำลังหันไปสนทนากับเพียงขวัญ คราวนี้เขาหันมามองฉันจากนั้นก็ถามขึ้น
"ชื่อนิ่มเหรอ"
"เอ่อ...." ฉันยังไม่ได้ตอบแต่เพื่อนของฉันก็ชิงตอบเขาไปเสียก่อน
"ใช่ค่ะ ชื่อ นุ่มนิ่ม เพื่อนขวัญเป็นคนพูดน้อยมันไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเองหรอกอึกอักอยู่นั่นแหละ ยังไงก็ขอบคุณพี่สิงหาที่เป็นธุระมาส่งเราสองคนนะคะ"
ฉันเห็นเพียงขวัญยกมือไว้พี่เขาฉันก็ทำบ้าง ไหว้ขอบคุณเขาที่อุตส่าห์มีน้ำใจมาส่ง หลังจากนั้นก็ลงจากรถ เพียงขวัญกับฉันยืนส่งทางจนรถยนต์คันนั้นวิ่งออกไปจากบริเวณหอพัก และสิ่งที่ฉันอยากถามเพื่อนมากที่สุดคือความสัมพันธ์
"แกชอบพี่เขาเหรอ"
"หือ...ฮ่า ฮ่า " อยู่ ๆ เพียงขวัญก็หัวเราะฉัน ฉันแค่ถามว่าชอบเขาหรือเปล่าทำไมต้องหัวเราะด้วย
"แกจะบ้าหรือไง พี่สิงหาน่าจะมีแฟนแล้ว หากไม่มีก็ไม่น่าคบหรอก"
"ทำไมละ"
"เขาหล่อเป็นถึงเดือนมหาลัย สาว ๆ ต่อแถวเข้าหาเขายาวเป็นกิโล ฉันไม่อยากปวดใจนอนร้องไห้หรอกนะ หากถามว่าชอบคนหล่อไหมก็ชอบแต่....สำหรับพี่สิงหาฉันไม่เอาหรอกพี่เขาไม่เห็นคบใครเป็นจริงเป็นจังสักคน"
พอพูดแบบนั้นแล้ว เพียงขวัญก็เดินขึ้นตึกไปทันที ส่วนฉันก็ได้แต่มองตามหลังเพื่อนจากนั้นก็หันไปมองตามหลังรถคันนั้น ก็คงจะจริงอย่างที่เพื่อนฉันว่าคนหล่อย่อมเจ้าชู้เสมอ
#มหาวิทยาลัย
อากาศในยามเช้าแทนที่จะสดใสเย็นสบายแต่เช้านี้อุณหภูมิกลับร้อนอบอ้าว จนฉันรู้สึกว่าจะละลายลงตรงนี้แล้ว
"นิ่มซื้อเครื่องดื่มกันไหม" เสียงที่เอ่ยชวนเป็นเสียงของไอดิน ส่วนเพียงขวัญไม่รู้ว่าเดินไปไหน เช้ามาก็ไม่ค่อยอยู่ที่โต๊ะอย่างว่าแหละเพื่อนฉันเป็นคนสวยก็คงไปเดินเช็กเรตติ๋งแถวนี้
"เอาสิ ร้อน ๆ แบบนี้ได้ดื่มน้ำหวาน ๆ เย็น ๆ น่าจะดี"
เราสองคนลุกขึ้นจากม้านั่ง มุ่งหน้าไปที่ร้านน้ำซึ่งร้านก็อยู่ในตัวมหาลัยนี่แหละ
พอมาถึงฉันกับไอดินก็เลือกดูเมนูที่อยากกินดื่ม แต่ฉันก็ไม่ลืมที่จะไลน์หาเพียงขวัญว่าจะฝากไหม หากฝากฉันจะได้ซื้อไปทีเดียว
"แกสั่งเลยฉันเอามะนาวโซดา" ฉันเอ่ยบอกไอดินให้สั่งเผื่อฉันด้วย ส่วนแก้วของเพียงขวัญฉันไม่รู้ว่าเพื่อนชอบดื่มอะไร เลยรอให้เพียงขวัญตอบแชตกลับมาก่อน
ระหว่างที่ฉันนั่งรอ ผู้ชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาก็เดินเข้ามาสั่งน้ำเช่นกัน และฉันก็จำเขาได้ดี
ก็เห็นแล้วว่าเป็นพี่สิงหา แต่ฉันไม่ค่อยชอบทักใครก่อนก็เลยแกล้งทำเป็นไม่เห็นนั่งก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะเดินมานั่งที่โต๊ะเดียวกับฉัน
"นุ่มนิ่มจะไม่ทักพี่หน่อยเหรอ..."
- Writer
