สะกดรักภวังค์ร้าย

เข้าตามผับออกตามประตู

บ้านเนย

‘'จะเอายังไงกันเราสองคน!'' พ่อของเนยเอ่ยเสียงเข้ม

ชายหนุ่มก้มกราบแทบเท้าของพ่อแม่เพื่อน ''ผมขอโทษที่ทำเนยเสียเกียรติ ผมขอรับผิดชอบเนย ผมขอแต่งงานกับเนยครับ''

‘'แต่หนูไม่อยากแต่ง!''

หญิงสาวโพล่งออกมาจนได้รับสายตาหลายอารมณ์แต่โดยรวมไม่ใช่อารมณ์ดี

ทำไมทุกคนมองเหมือนเธอเป็นอีบ้าล่ะวะ

''เงียบไปเลยเนย!''

''เตี่ยอะ!!''

ฌอร์นโน้มตัวมากระซิบเนยเสียงเข้มว่า

''เงียบเลยเนย กูจัดการเอง''

เนยเงียบหันหน้าหนีฌอร์นมองออกไปนอกบ้านทันที ไม่รู้เว้ย ไม่ชอบให้ดุ ปกติก็ไม่น้อยใจแบบนี้หรอก ตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น อะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด น้อยใจชิบเป๋ง !

''เตี่ยกับม้าเรียกค่าสินสอดมาได้เลยครับ ผมจะจัดการเอง’'

''ก็แล้วแต่ เอาไปฟรีเลยก็ได้ แถมข้าวสารด้วย พ่อเราโทรมาคุยแล้ว เหอะ ไอ้เราก็กลัวว่าจะขายไม่ออกเห็นแลทอม ๆ ห้าว ๆ ที่ไหนได้ ไปอย่างไว’' เตี่ยบอกว่าที่ลูกเขย ประโยคหลังหันมาเหน็บลูกสาวคนเดียว

กรี้ด ทำไมต้องว่าด้วย ไม่ไหวแล้วนะ ฮึก แถมยังจะยกลูกสาวคนนี้ให้ฟรีอีก เตี่ยไม่รักรึไงเนี้ย เนยคิดอย่างน้อยใจ

''งั้นผมเอาตามความเหมาะสมนะครับ บ้านหนึ่งหลังเป็นเรือนหอ โฉนดที่ดินที่รัชดา บ้านพักที่เชียงใหม่กับหัวหิน แล้วก็เงินสดอีก...''

''เดี๋ยวพ่อหนุ่ม ก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก เตี่ยไม่ว่าอะไรหรอก คบกันมาตั้งนานถ้าจะมีอะไรกันเตี่ยก็เข้าใจ ถ้าพร้อมกันทั้งสองฝ่าย ส่วนไอ้สินสอดเตี่ยว่ามันมากไป''

''ไม่หรอกครับ สำหรับผมเนยมีค่ามากที่สุด''

ฌอร์นพูดกับเตี่ยแล้วเอามือเขามากุมมือหญิงสาวจนเนยต้องหันกลับมามอง ฮึก ไม่เอาอย่าร้อง ฮึก

''อ้าว ร้องทำไมเนย ณอร์นกำลังขอเนยกับเตี่ยนะ ไม่เอาเลิกร้องๆ''

เขาว่าพลางเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตา

เนยจึงกระซิบกับเขาว่า ''ณอร์นทำไมแกแอ๊บแมนเนียนจัง''

''หุบปากไปชะนี''

''ฮึก แกว่าฉันอะ พ่อก็ยกฉันให้แกฟรีอีก ฮืออ''

‘’โอ๋ ๆ ล้อเล่น ๆ หายงอนน้า''

ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์ปฏิบัติต่อกันเหมือนไม่มีใครมองอยู่ เตี่ยกับม้าของเนยมองดูทุกการกระทำของฌอร์นแล้วหันมาซุบซิบกัน

''เตี่ย เตี่ยว่าลูกเราสำออยมั้ย''

''นั้นสิ ปกติแข็งแรงดุจหินผา''

''ตั้งแต่มีแฟน ดูเป็นผู้หญิงขึ้นเนอะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายรักสวยรักงาม''

''หื่อ ลูกเตี่ยสวยอยู่แล้ว เหมือนม้ามันอะ''

''บ้าาา เฮียก็..!’'

สองคู่คนละวัยต่างตกอยู่ในโลกของตัวเองจนเป็นเตี่ยเองที่รู้ตัวจึงกระแอ้มไอแก้เก้อ

อะแฮ่ม

''เอ้า เลิกปลอบกันก่อน ไปดูวันเวลามาหรือยัง''

‘'ผมให้ป๋าถามซินแสแล้วท่านบอกถ้าไม่ใช่ภายในหกเดือนนี้ สองปีหน้ากำลังดีครับ''

''งั้นก็ตามนั้นแหละ สองปีหน้า''

''ครับ''

‘'เอ้า ๆ อยู่คุยกันไปละกันเตี่ยกับม้าไปทำธุระ อาเนยดูแลเฮียดี ๆ นะลูก เดี๋ยวเตี่ยพาม้าไปทำธุระก่อน''

''ค่ะ''

เตี่ยกับม้าออกไปแล้วแต่หญิงสาวก็ยังไม่เลิกร้องไห้สะอึกสะอื้นจนฌอร์นต้องเข้ามากอดปลอบ

‘'โอ๋ ๆ หยุดร้องได้แล้วเตี่ยไม่ตบแกดิ้นแล้วเห็นมั้ย''

''ฮึก อิบ้า ยังจะมาล้ออีก ออกไปเลยไม่ให้กอด''

''อ้าวทำไมอะ ฉันกอดแกไม่ได้เหรอ''

‘'.....เออ ออกไปเลย''

''งั้นฉันจะกอดแกจนกว่าแกจะหายร้องเนี้ยแหละ โอเคมั้ย’' ไม่ว่าเปล่ายังเพิ่มแรงกอดอีก

''อื้อ ฮึก’'

กอดปลอบจนเพื่อนสาวเริ่มหายร้องแล้วเขาก็ปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ

''เออเนย''

''อะไร''

''กูว่าเดี๋ยวนี้มึงกินเยอะหรือเปล่าวะ''

หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่น ''ทำไมอะ''

''มึงอวบอะเนย อิอ้วน ฮ่า ๆ ๆ ๆ''

''อิณอร์น ฮือ ! ! !''

ดกทงอีเพื่อนปากดี ! ความเท่เมื่อกี้กูจะคิดว่าแม่งคือภาพลวงตา ! !

หลังจากเรื่องที่ไม่เข้าใจกันเคลียร์กันเรียบร้อย จากวันนั้นฌอร์นกับเนยก็ตัวติดกันตลอดเพราะ ข้อแรก ให้ป๋ากับครอบครัวเนยสบายใจ โดยเฉพาะป๋าที่ดูอยากให้แต่งไว ๆ

ข้อสอง ลบข้อหาว่าชายหนุ่มเป็นเกย์ป๋าเลยป่าวประกาศว่าลูกชายจะแต่งเมียเข้าบ้าน

สุดท้าย เป็นตัวชายหนุ่มเองที่อยากให้ความรู้สึกฝ่ายหญิงกลับมาเหมือนเดิม

ก็ตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องปิญชาน์ก็จะอารมณ์แปรปวนเดี๋ยวก็เหวี่ยง เดี๋ยวร้อง เดี๋ยวดีใจ อะไรของนางก็ไม่รู้ เมื่อก่อนหญิงสาวไม่เคยคิดเล็กคิดน้อย แต่เดี๋ยวนี้เธอเหมือนผู้หญิงที่ต้องการผัวให้อยู่ในสายตาตลอดเวลาไม่ผูกมัดแต่ก็ไม่ให้ฌอร์นคลาดสายตา ปิญชาน์ขี้เกียจกินที่สุดขี้เกียจหาของเข้าปากเข้าท้องแต่เดี๋ยวนี้เหรอ

'ฌอร์นอยากกินสตรอเบอร์รี่'

'ฌอร์น ไปกินบิงซูกัน'

'ฌอร์นเนยอยากกินชาบู'

และอีกสารพัดฌอร์นตามแต่คุณหญิงจะเรียกพาไปสวาปาม จนเขาทนไม่ไหวต้องร้องทักคนที่ร่างกายเริ่มขยายอย่างขี้เล่นและต้องการบูลี่ว่า

''เนย นี่คนหรือหมูอะ''

''นี่แกว่าฉันเหรอ!''

''เออ ได้ชั่งน้ำหนักหรือเปล่าอะ ล่าสุดที่ชั่งไปสี่สิบห้าไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ล่ะ''

''หกสิบห้า''

‘'ห้ะ!!''

จะไม่ให้เขาตกใจได้ยังไงไหว เนยเป็นคนรักหุ่นตัวเองมีวินัยในการออกกำลังกายแค่ไหนเขานั้นรู้ดีกว่าใคร

''จะโวยวายทำไม ก็ไม่ได้อยากอ้วน แต่ฉันอยากกินนี่แกจะทำไม''

''ปกติแกไม่เคยปล่อยตัวให้น้ำหนักขึ้นขนาดนี้นี่!''

''ฮึก ทำไม! มีเจ้าสาวอ้วนแกกลัวอายใช่มั้ย ฮึก''

‘'ไม่ใช่โว้ยย!''

พอเห็นเพื่อนร้องไห้ลูกเจ้าสัวก็เริ่มจะทำตัวไม่ถูก

''ฮืออ แกก็เป็นเหมือนคนอื่นใช่มั้ย คบฉันเป็นเพื่อนเพราะภายนอก ฮืออ ไม่เอาแล้วฉันจะไม่แต่งงานกับแกแล้ว''

''เนย ฟังนะ ไปหาหมอมั้ย’'

แต่เหมือนคำพูดนี้จะไปกระทบจิตใจเพื่อนสาวเข้าอย่างจัง

''แกด่าฉันประสาทเหรออิฌอร์นอิเพื่อนชั่ว ฮืออ แงง ฮือ ๆ''

ตอนนี้ฌอร์นกลายเป็นเป้าสายตาทุกคน ทุกคนมองเขาด้วยสายตาประหนึ่งว่าเขากำลังทำให้ผู้หญิงร่างอวบตรงหน้าร้องไห้หนัก เขาทนไม่ไหวจับมือหญิงสาวแล้วรีบดิ่งไปที่โรงพยาบาลฝั่งตรงข้ามกับห้างของเขาทันที

''ปล่อยเลย ฮือ ๆ ไม่ต้องมาจับ ฉันไม่แต่งกะแกแล้ว’'

เขาไม่ตอบจับเพื่อนซี้ใส่รถเข็นแล้วดิ่งไปหาพยาบาลทันที