แง้ ! ! ! แง้ ! ! ! ! แง้ ! ! ! !
เสียงเด็กแฝดผสานดังลั่นไปทัวคฤหาสน์ ภิรมย์วัชรกุลแต่ก็ไม่ทำให้คนในบ้านอารมณ์เสียหรือหนวกหูแต่อย่างใด จะเรียกว่าเห่อลูกเห่อหลานดีมั้ย
''ต้ายตาย ร้องดีจริง ๆ เลย จะเป็นนักร้องใช่มั้ยคะ ใช่มั้ยคะเอวา’' เสียงมาม้าร้องแซวหลานสาวคนเดียวที่เอาแต่ร้องไห้จ้า ส่วนอีกด้านหนึ่งก็ไม่น้อยหน้าร้องไห้ตามน้องคนเล็กทันที
แง่~~~ แง้~~~! ! ! ! !
''เออเอาเว้ย ไอ้เด็กคงนี้มังขี้อิจฉาเว้ย ฮ่า ๆ ลี ๆ ๆ อาเหนือ โตไปจะได้ชอบการแข่งขันเหมือนกง ไม่เหมือนเตี่ยลื้อ ลายนั้งนะ หงุมหงิม’' เสียงป๋าพูดกับเหนือหลานชายคนกลางของตระกูลอย่างใจดีแต่ก็ไม่วายแขวะลูกชายของตัวเองที่เป็นพ่อของเด็ก ๆ กำลังอุ้มน้องเชหันมาบ่นป๋าแบบไม่จริงจัง
''อะไรป๋า มาบ่นลูกทำไม เดี๋ยวก็ย้ายออกซะเลย ว่าไง ฮึ เราไม่ร้องแข่งกับน้องอีกสองคนเหรอฮึ” ประโยคหลังถามลูกชายคนโต
‘'งัม ๆ อา อ้า''
น้องเชที่ไม่ร้องไห้ตามน้อง
