KANLI DÜĞÜN [+21]

AYLİN “Ahh koluum!” Gözlerimi açtığımda, üzerime atlayan Ece’nin yarısı hâlâ vücudumun üzerindeydi. Böyle saçma sapan hareketleri yapmaya bayılırdı zaten. “Haydi kızım kalk, ne uykusu bu? Gelinsin sen, gelin!” Gözüm duvardaki kuğulu saate kaydı. Öğlenin üçüydü. Aklıma bir anda yıldırım gibi çakılan gerçekle yataktan fırlamaya çalıştım. Üzerimdeki Eceyi iterken panikle homurdandım: “Kalk, kalk, kalk! Bugün nikâhım var benim!” Ece gözlerini devirerek, “Evet kızım, onu diyoruz ya! Camış gibi yatıyorsun hâlâ,” diye karşılık verdi. Dün gece sabaha kadar kız kıza sohbet etmiş, son bekar günümüzün tadını çıkarmıştık. Artık her sabah sevdiğim adamın kollarında uyanacağım; düşüncesi bile içimi kıpır kıpır yapıyordu. “Geç kalacağız!” diye söylenerek kendimi banyoya attım. Duşun altında, kuaföre gitmemiz gereken saati kafamdan hesaplamaya çalışıyordum. Nikâh, gün batımına doğru, yedi buçuk - sekiz gibi olacaktı. Duştan hızla çıktım. Islak saçlarımla Eceyi da peşimden sürükleyerek kuaföre koşturduk. Saatler süren saç, makyaj ve giyinmenin ardından aynanın karşısında nihayet hazırdık. Karşımızdaki yansımamız, her şeye değmişti. Benim saçlarım sade bir topuzla toplanmıştı; kumral tonlarıma yumuşak ama asil bir hava katıyordu. Gelinliğim… tek omuzdan saten kumaştı. Dizlerimle bileklerimin arasında hoş bir yerde bitiyor, belimden sonra hafifçe prenses modeline açılıyordu. Abartısız ama zarifti. Belime kadar inen gelinliğin duvar kısmında incecik papatyalar işlenmişti. Gerçekten, tam anlamıyla bir kumsal geliniydim. Elime telefonumu aldım. Sevgilimi aramak için tuşlara bastığım anda kapının önünde belirdi. Simsiyah takımı içinde zarif ve etkileyiciydi. Papyonunu düzeltirken, sevdiğim adamın karizma dolu aurasını içime çektim. Bugün… sevdiğim adamın karısı oluyorum. Vakit kaybetmeden arabaya atladık ve nikâhımızın kıyılacağı yere doğru yola çıktık. Her şey… tam da hayal ettiğim gibiydi. Gün batımında, kumsalda… Ayaklarımda beyaz tasarım gelin babetlerim, kumun üstünde yürümek için adeta yaratılmıştı. Yerimizi aldığımızda kalbim göğsümden fırlayacak gibiydi. Parmak uçlarım titriyordu. “Heyecanlı mısın kuzum?” Ece… en yakın arkadaşım, aşkımın ve bu özel günümün en büyük şahidi. “Of Ece , heyecandan ölecek gibiyim…” Duvağımı düzeltirken gözlerinde aynı kıpırtıyı gördüm. O da en az benim kadar duyguluydu. “Çok yakışıyorsunuz kuzum ya… maşallah,” dedi gözleri dolarak. Tam o sırada, Akın yanımıza geldi ve belimden sarıldı. Derya’nın sözlerini duymuştu. “Bu güzellik… sonunda sonsuza kadar bana ait,” dedi kulağıma usulca. Boynunun kıvrımına sokuldum, kokusunu içime çektim. Tanıdık, huzurlu, güvenli… “Ve bu yakışıklı adam da bana ait,” dedim usulca. Kokteyl masalarına göz ucuyla baktım. Her şey kusursuzdu. Akın… benim müstakbel eşim… ne hayalim varsa hepsini gerçekleştirmişti. Nikahımız sade, sadece sevdiklerimizin arasında… En fazla 15 kişiydik, belki daha az. Ama tam kalabalığın değil, kalpten bağlı olanların günüydü bugün. Ve dakikalar sonra… Dünyanın en klişe hareketini yapacağımı düşünmek tuhaftı. O bordo kapaklı defter… Altına imzamı atıp, usulca havaya kaldıracağımı biri bana altı ay önce söylese, kahkahalarla gülerdim. Şimdi ise, Akın’la nikah masasında göz göze gelmiş, kumral saçlarım rüzgârda savrulurken birbirimize âşık gözlerle bakıyorduk. Yüzümde tarifsiz bir gülümseme… Gözlerimse, sevdiğimi yüreğime mühürlercesine içine hapsetmişti. O da bana bakıyordu. Rüzgâr saçlarını hafifçe dalgalandırıyordu. Ve biz, birlikte güneşin batmasını bekliyorduk. Çünkü söz vermiştik… Aşkımızın şahitlerinden biri de, kızıllığını üzerimize savuracak olan batmakta olan güneş olacaktı. Sevgilim… Aşkım… Ömrüm… İnsan bu kadar kısa sürede âşık olabilir mi? Ben oldum. Hem de en mükemmel insana… Ömrümün sonuna kadar onun kadını olmaya razıydım. Aynı yatakta uyanmak, her sabah gözlerini görmek, her gün onun olmak… başka hiçbir hayalim yoktu. Masanın altında kenetli ellerimiz, heyecandan sırılsıklamdı. Kömür karası saçları, derin kahverengi gözleri… Hani derler ya, “boyuna da posuna da bin maşallah”… işte benim sevgilim, tam da öyle bir yiğitti. Kulağıma eğildi. “Seni seviyorum,” dedi fısıltıyla. Sesi titrekti. Benim kadar heyecanlıydı. Gözlerim ışıldarken sadece bir kelime döküldü dudaklarımdan: “Ben de.”Sonra ellerimi dudaklarına götürüp öptü. O an dünya sadece onun avuçlarındaydı.