หลังจากเหตุการณ์ที่โรงพยาบาล บรรยากาศภายในบ้านสวนของลูซินก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง กำแพงน้ำแข็งที่เคยปิดกั้นหัวใจของพ่อบุญส่งและแม่สมศรีได้พังทลายลงสิ้น
แอนดริวไม่ใช่นายทุนหนุ่มที่บ้างานและเย็นชาอีกต่อไป แต่เป็นลูกชายคนหนึ่งที่พวกเขารักและยอมรับจากใจจริง
ทุกเช้า แอนดริวจะตื่นแต่เช้ามาช่วยพ่อบุญส่งรดน้ำต้นไม้ในสวน ช่วยแม่สมศรีทำอาหารเช้า และช่วยลูซินเตรียมตัวไปทำงานที่ลานปาล์ม
พ่อบุญส่งมักจะนั่งเล่าเรื่องราวในไร่นาให้แอนดริวฟังอย่างออกรส แอนดริวเองก็ตั้งใจฟังอย่างสนใจ บางครั้งก็เสนอความคิดเห็นที่ทันสมัยและเป็นประโยชน์ ทำให้พ่อบุญส่งประทับใจไม่น้อย
"ไอ้หนูแอนดริวเนี่ย มันเก่งจริง ๆ นะลูซิน" พ่อบุญส่งเอ่ยชมลูกเขยลับ ๆ กับลูกชาย "ทำอะไรก็ตั้งใจไปหมด"ตอนนี้กลายเป็นว่าแอนดริวกลายเป็นลูกคนโปรดของพ่อบุญส่งแทนลูซินไปซะแล้ว
"สรุปใครเป็นลูกพ่อครับเนี่ยผมหรือพี่ แอนดริว" ลูซินเอ๋ยแซวผู้เป็นพ่อ
