Tatlong gabing hindi umuwi si Noah. Sa parte niya, nakakahinga siya nang maluwag. Hanggang ngayon kasi ay niraragasa pa rin siya ng takot sa tuwing sasagi sa utak niya ang nangyari. Sa loob ng mga araw na iyon, ang tanging ginawa niya ay ang busugin ang isip sa ultimo kaliit-liitang bagay. Ayaw niyang magmukmok at umiyak na lang nang dahil sa sinapit. Nagpatugtog siya ng malakas habang naglilinis.
Pero kapag wala na siyang ginagawa at nakaupo na lang, binibisita siya ng lungkot. She had been a loner pero pakiramdam niya ay nabibingi siya sa katahimikang namayani sa paligid. Halos mabitiwan pa niya ang kutsarang ipinansandok sa flakes sa kanyang bowl nang marinig ang biglaang pagtunog ng wireless phone sa kusina.
“Apo?”
Again, it was the soothing voice of Lola Cons. Napikit siya at napa
