Kapalı gözlerimi açtım, beyaz ışıklar gözlerimin kapanmasına sebep oldu.
"Elis sonunda uyandın. İyi misin?" ablamın telaşlı sesi geliyordu. Gözlerimi yeninden araladım. Ağlamaktan gözleri şişmişti.
"Abla?" sesim zorla çıkıyordu.
"Panik atak krizi geçirmişsin. Seni o halde yerde görünce çok korktum. Ben doktoru çağırayım." ellerimden ellerini çekecekken sıkıca tuttum.
"Ben iyiyim abla. Mehmet nerde?" yataktan doğrulmaya çalıştım ama ablam izin vermedi.
"Bilmiyorum. Aradım, yoldadır. " sanki Mehmet'i alıp benden götürmüşlerdi. Gerçekten bir hayal aleminde miydi? Mehmet'i görmedikçe kalbimdeki ağırlık altında ezilecektim.
"Bir daha arar mısın abla?" bir an önce gelsin varlığını hissettirsin diye bekliyordum. Ama beklemek ağır geliyordu. Kalbim bir ateşin içinde alev alev yanıyordu.
