Daha fazla sinirlenmek istemiyordum, masadan kalktım.
"Sen şaka filan yapıyorsun değil mi? Mehmet bey evli değil ki. Öyle olsaydı bunu herkes bilir." Sevgi'nin sesiyle masaya geri döndüm. Yüzünden şaşkınlıktan çok kendini beğenmiş bir ifade vardı.
"İster inan ister inanma, umrumda bile değil. Ben okulda geçen zamanlarımız da seni yakın arkadaşım olarak görüyordum ama şu anki yüzündeki gördüğüm ifadeyle ne kadar yanılmış olduğumu şimdi anlıyorum." alayla oturduğu sandalyeden kalktı, Sevgi.
"Biliyor musun ben, seni hiç yakın arkadaşım olarak görmüyordum. Benim için kendini beğenmiş küstah biriydin. Sen kendinden başka kimseyi düşünmezdin. Seninle kim yakın arkadaş olurdu ki. Ahh zaten bir yakın arkadaşın bile yoktu. Köşene çekilir deli gibi ders çalışırdın." ellerimi masaya koydum. Bunl
