เช้าวันถัดมา
ลมเช้าพัดผ่านม่านหน้าต่างห้องทำงาน แผ่วเบา
แต่ในหัวของ ธัตทานนท์
กลับคล้ายพายุโหมกระหน่ำ
.
เมื่อคืนดื่มหนักจนร่างกายยังมึนงง
แต่สิ่งที่ทำให้หัวใจร้อนรุ่มกว่าฤทธิ์เหล้าคือ
ชื่อของ- วันวา
ไม่ว่าจะพยายามจดจ่อกับเอกสารกองสูงแค่ไหน
ภาพรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเธอก็ยังชัดเจน
ราวกับเพิ่งเกิดขึ้นตรงหน้า
เขาคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาหญิงสาวอีกครั้ง
ครั้งที่ร้อย? หรือครั้งที่พัน? เขาไม่แน่ใจแล้ว
เกือบทุกห้านาทีเขาต้องลองใหม่
แต่ผลลัพธ์ยังเหมือนเดิม—
ไม่มีสัญญาณตอบรับ
ทานน์เอนหลังพิงเก้าอี้ พลางสบถเบา ๆ
สายตาพร่าเพราะความง่วงปนหงุดหงิด
สุดท้ายก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงาน
อย่างคนหมดแรง
-
ทันใดนั้น
เสียงสั่นรัวของโทรศัพท์ดังขึ้นบนโต๊ะ
ทานน์เงยหน้าขึ้นแทบจะทันที
หัวใจเต้นแรงอย่างไร้เหตุผล
มือคว้าหน้าจอขึ้นมาดู—เป็นข้อความจาก รุตน์
ในข้อความมีเพียง รูปถ่ายหนึ่งรูป
ภาพช
