"..ผมไม่ใช่คนอื่น…"

661 Words

– เช้าวันถัดมา .. เช้าวันใหม่ที่ควรเริ่มต้นด้วยความสงบ แต่หน้าห้องวันวากลับมี ช่อดอกไม้ขนาดใหญ่ ผูกโบสีครีมเรียบหรู พร้อม กล่องขนมพรีเมียม ที่จัดวางอย่างตั้งใจ กลิ่นหอมของดอกไม้ ลอยอ่อน ๆ ไปทั่วโถงทางเดิน . ทานน์เดินออกมาจากลิฟต์ ทันทีที่เห็นสิ่งของเหล่านั้น เขาชะงักก้าว สายตาคมกริบจับจ้องดอกไม้และกล่องขนม คิ้วขมวดแน่นโดยไม่รู้ตัว ไม่ใช่ของเขาแน่นอน หัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมคำถามที่ผุดขึ้นอย่างไม่หยุด ใครกัน…ที่กล้าส่งของแบบนี้ให้เธอ .. ริมฝีปากของทานน์เม้มแน่น แววตาคมเข้มมีทั้งความหงุดหงิด และความกังวลที่พยายามซ่อน มือใหญ่กำโทรศัพท์แน่นขึ้น ภาพดอกไม้ตรงหน้า กลับกลายเป็นเหมือนประกาศศึกเงียบ ๆ .. —ภายในห้องทำงานวันวา— หญิงสาวยังคงนั่งทำงานอยู่หลังโต๊ะ ปลายนิ้วพิมพ์ตัวเลขลงแผ่นเอกสาร อย่างไม่รู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นหน้าประตู แววตาแน่วแน่ มุ่งมั่นเหมือนทุกเช้า .. ไม่นาน เสียงเคาะประตูดังขึ้น ก๊อก ก๊อก “เชิญค่ะ” วันวาเงยหน้าขึ้น เห็นทานน์ยืนอยู่ตรงประตู สายตาเขานิ่งขรึมกว่าทุกครั้ง .. “คุณวันวา…รบกวนเข้ามาพบผมหน่อย” น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังดูปกติ แต่กลับแฝงแรงกดดันบางอย่าง .. วันวาลุกขึ้นทันที หยิบแฟ้มเอกสารในมืออย่างคล่องแคล่ว ก้าวเข้ามาในห้องทำงานของเขา ดวงตาเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นในเรื่องงาน ไม่ทันสังเกตเลยว่า ภายใต้รอยนิ่งสงบของชายหนุ่ม หัวใจเขากำลังคุกรุ่นด้วยความสงสัย __ . ในห้องทำงานของทานน์ ทานน์นั่งพิงพนักเก้าอี้หนังสีดำ ร่างสูงสง่ากับเงาแสงไฟเหนือศีรษะ ยิ่งขับให้บรรยากาศในห้องเคร่งขรึม สายตาคมเข้มจับจ้องหญิงสาว ที่ก้าวเข้ามาอย่างมั่นคง แม้ใบหน้าของเขาจะเรียบเฉย แต่แรงอำนาจที่แผ่ออกมานั้น หนาแน่นจนเกือบกลืนอากาศรอบตัว .. “คุณแม่เล่าให้ผมฟังแล้ว…” เสียงทุ้มต่ำของเขาเรียบแต่ทรงพลัง “เรื่องที่คุณสงสัยการจัดซื้อเครื่องจักรในโรงงาน —มันมีความผิดปกติตรงไหน” .. วันวาวางแฟ้มลงบนโต๊ะ เงยหน้ามองด้วยสายตานิ่งสงบ “ฉันไม่ได้รับอนุญาต ..ให้เปิดเผยข้อมูลกับคนอื่นค่ะ” น้ำเสียงชัดเจนหนักแน่นแต่ไร้แววท้าทาย .. ดวงตาของทานน์วาวโรจน์ขึ้นเล็กน้อย เขาโน้มตัวไปด้านหน้า เสียงเข้มขึ้นจนฟังแทบเป็นคำสั่ง “ผมไม่ใช่คนอื่น… ...ผมคือประธานกรรมการบริษัท และผมมีสิทธิ์รับรู้ทุกเรื่องในบริษัทนี้” . ความเงียบเข้าปกคลุม ได้ยินเพียงเสียงลมหายใจของทั้งสอง วันวายืนนิ่ง มือแนบแฟ้มแน่น แต่ไม่เอ่ยคำใด เธอยังคงเลือกปิดปากสนิท . ทานน์ขมวดคิ้วลึก ถอนหายใจยาว “คุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่…วันวา” น้ำเสียงแฝงทั้งความห่วงและความเครียด ก่อนจะกดน้ำเสียงให้กลับมาเรียบอีกครั้ง “พรุ่งนี้เช้ามืด เราจะออกเดินทางไปโรงงาน” วันวาเผลอเลิกคิ้ว “แต่...ฉันยังไม่ได้นัดหมาย.. พนักงานในแผนกบัญชี” . “ไม่จำเป็น” ทานน์ตัดบททันที รอยยิ้มมุมปากฉายประกายเจ้าเล่ห์ “มีแค่คุณกับผม… สองคนเท่านั้นที่จะไป ...ถือเป็น คำสั่ง” .. ลมหายใจของวันวาแผ่วลง เธอสบตาคมกริบของชายหนุ่ม สัมผัสได้ถึงอำนาจที่บีบคั้นจนหัวใจสั่น แต่สุดท้ายก็ต้องก้มหน้ารับคำ “รับทราบค่ะ…ฉันจะเตรียมเอกสาร” .. เสียงส้นรองเท้ากระทบพื้นดังเป็นจังหวะ เมื่อวันวาหันหลังออกจากห้อง ทุกก้าวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ที่พยายามกลบเกลื่อน ในใจครุกรุ่นทั้งจากความกดดันในงาน และความใกล้ชิดที่กำลังจะเกิดขึ้น โดยไม่อาจเลี่ยง .. ทานน์มองตามแผ่นหลังบอบบาง ที่กำลังจะหายไปจากสายตา มุมปากยกขึ้นช้า ๆ ดวงตาคมวาวลึกซ่อนความคิดบางอย่างไว้ .

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more