เจ้าของบริษัทตัวจริง…มัวแต่ควงสาวไม่ซ้ำคน”

676 Words

ธัตทานนท์ ขับรถพาวันวากลับมาที่คอนโด เงียบสงัดตลอดทาง วันวาไม่เอ่ยคำใดแม้แต่เสียงเดียว เพียงแต่กอดกระเป๋าไว้แน่น สายตาแสดงความหวาดกลัวและตึงเครียด .. เมื่อถึงหน้าประตูห้อง ทานน์เดินตามขึ้นมาด้วยความระมัดระวัง มือหนึ่งจับคีย์การ์ดประตูให้เธอเข้าไปก่อน เขายืนรอข้างหลัง โดยไม่รีบร้อน วันวายังคงเงียบ ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากปาก เธอคงยังตกใจและประมวลผล เรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น . ทานน์เอ่ยเสียงเบา แต่ชัดเจน “ให้พี่อยู่กับวันวาสักพักนะคะ” วันวาเพียงพยักหน้าช้า ๆ เป็นคำตอบ เงียบเหมือนเดิม แต่แววตาของเธอสะท้อนความไว้วางใจเล็ก ๆ ทานน์ก้าวเข้าไปนั่งพิงโซฟา ในความเงียบสงัด เขาควักโทรศัพท์ออกมา กดส่งภาพรถของวันวาไปให้เพื่อนที่เป็นตำรวจ พร้อมบอกให้ตรวจสอบและสืบหาเบาะแส ของคนที่ลงมือข่มขู่ จัดการสั่งงานให้ทีมรักษาความปลอดภัย ย้อนดูกล้องวงจรปิดในโซนลานจอดรถ . เมื่อจัดการงานเสร็จ ทานน์วางโทรศัพท์ลง หันมามองวันวาที่นั่งเหม่อตรงโต๊ะกินข้าวในครัว สีหน้าซีดเผือด ราวกับยังประมวลผลเหตุการณ์ไม่จบ . เขาเดินเข้ามาเบา ๆ ก้มลงมองหน้า “วานคะ…เป็นอะไรรึป่าว ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่จะจัดการหาคนลงมือมาให้ได้” เสียงเขาอ่อนโยน แต่เต็มไปด้วยความมั่นใจ วันวาหันมามองเขา เบา ๆ “พี่ทานน์…” ทานน์ยิ้มอย่างเอ็นดู ลูบหัววันวาเบา ๆ ก่อนก้มลงจูบเส้นผมของเธออย่างระมัดระวัง ราวกับอยากส่งความอบอุ่น และความปลอดภัยให้กับเธอ วันวาไม่พูดอะไรอีก แค่ปล่อยให้ความเงียบถูกเติมเต็ม ด้วยความอบอุ่นจากทานน์ ในใจเริ่มรู้สึกผ่อนคลายลงบ้าง แม้ยังมีความหวาดกลัวซ่อนอยู่ --- เสียงกริ้งประตูห้องดังขึ้น วันวาสะดุ้งสุดตัว ใจเต้นแรง มือสั่นเล็กน้อย เธอยังสะทกสะท้านกับเรื่องที่เกิดขึ้น ทานน์ลุกขึ้นเดินไปส่องดูช่องประตู ก่อนจะเปิดประตูให้เข้ามาอย่างระมัดระวัง เหมือนกำลังปกป้องเธอจากสิ่งที่อันตราย . นัชชา ยืนอยู่หน้าประตู ตกใจเล็กน้อยที่เห็นทานน์ คนรักเก่าของเพื่อน เปิดประตูให้เธอเข้า “วา…เกิดอะไรขึ้นคะ? โทรหาก็ไม่รับสาย ฉันใจคอไม่ดีเลย” นัชชาพูดเสียงเร่ง รีบเดินเข้ามาหาวันวาอย่างห่วงใย . วันวาที่เงียบมานาน เธอถอนหายใจเบา ๆ ก่อนเอ่ยเสียงแผ่ว “ไม่มีอะไรหรอก…แค่ตกใจนิดหน่อย” เธอพูดพร้อมหลบสายตาเล็กน้อย แต่ความหวาดกลัวยังสะท้อนอยู่ในแววตา . นัชชาหันไปมองทานน์ด้วยสีหน้าเข้ม “นี่มันเรื่องอะไรกันคะ? ทำไมถึงมีคนมาขู่เอาชีวิตเพื่อนฉันแบบนี้?” เธอจับมือวันวาแน่น พร้อมเบี่ยงหน้ามาพูดกับวันวาด้วยน้ำเสียงดุดัน แต่แฝงความห่วงใย “วาน…ถ้าไม่ไหว.. บอกเลิกสัญญากับบริษัทนี้บ้าๆ นี่ซะเถอะ ยิ่งแกลงรายละเอียดลึกไปเรื่อยๆ ยิ่งเจอหลักฐาน ยิ่งอันตรายกับตัวแกมากขึ้น ทั้งที่เจ้าของบริษัทตัวจริง…! มัวแต่เที่ยวควงสาวไม่ซ้ำคน..!” .. สายตาของนัชชาแฝงความหมายชัดเจน เธอไม่ได้เพียงห่วงวันวา แต่เธอต้องการส่งสัญญาณให้ทานน์รับรู้ ว่านี่ไม่ใช่แค่ความห่วงเพื่อน แต่คือการเตือนคนที่เป็นเจ้าของบริษัทตัวจริง ให้รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของวันวา . ทานน์ยืนนิ่ง ฟังคำพูดนัชชา สีหน้าเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและจริงจัง เขาก้มมองวันวาที่นั่งนิ่งอยู่ ใจของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย และความรับผิดชอบ “นัชชา…พี่เข้าใจห่วงเพื่อน พี่จะจัดการเอง พี่จะไม่ปล่อยให้วานเผชิญอันตรายแน่นอน” . วันวาหันมองทานน์ แววตายังคงหวาดกลัว แต่ก็เริ่มเกิดความเชื่อใจ เธอรู้ว่าอย่างน้อย ยังมีคนพร้อมปกป้องเธออยู่ตรงนี้ ---

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more