"นิสัยเดิม"

671 Words

สายวันถัดมา / ห้องบัญชี บริษัท Than Global Industries .. แสงแดดสายลอดผ่านกระจกใสเข้ามา เป็นริ้วบาง ๆ สะท้อนลงบนโต๊ะทำงานไม้สีอ่อน เสียงกดคีย์บอร์ดและพลิกเอกสาร ดังประสานกันเป็นจังหวะเป็นระเบียบ กลิ่นกาแฟหอมกรุ่นลอยคลออยู่ในอากาศ .. พนักงานแต่ละคนก้มหน้าก้มตา ตรวจสอบเอกสารการเงินกองพะเนิน ที่กระจายเต็มโต๊ะ ทุกสายตาจับจ้องไปที่ตัวเลข เหมือนต้องการส่องหาความลับ ที่ซ่อนอยู่ในกระดาษเหล่านั้น . นิธิ พนักงานหนุ่มร่างสูง หน้าตากวน ๆ ที่นั่งใกล้สุด อดไม่ได้ที่จะเงยหน้า มองหัวหน้าคนใหม่ที่กำลังตรวจเช็กแฟ้มข้อมูล อย่างตั้งใจ เขายิ้มขี้เล่น พลางเอ่ยขึ้นเสียงดังพอให้ทั้งห้องได้ยิน “บอกตรง ๆ นะครับหัวหน้าวาน… ถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้าสวย ผมไม่ตาเหลือกตาแตก นั่งแยกบัญชีขนาดนี้หรอกนะ” .. เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังระลอกไปทั่วห้อง บรรยากาศที่ตึงเครียดจากกองเอกสาร คลายลงทันที วันวาเงยหน้าขึ้นจากแฟ้มในมือ ยิ้มบาง ๆ แต่สายตายังคงเฉียบคม “ถ้าเป็นเรื่องระบบบัญชีในคอมพิวเตอร์อย่างเดียว เราเช็กได้ง่ายอยู่แล้ว แต่ปัญหาคือ… ใครก็สามารถตกแต่งข้อมูล กรอกตัวเลขหลอก ๆ ลงไปได้ พวกเราถึงต้องไล่เช็กเอกสารย้อนหลัง ทีละเล่มแบบนี้ เพื่อดูว่าตัวเลขตรงกันจริงหรือไม่” เธอพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลแต่หนักแน่น นิธิยักไหล่ยอมรับ พลางหันกลับไปพลิกเอกสารต่อ .. รอบ ๆ ห้อง พนักงานคนอื่น ๆ พากันยิ้มขำ แล้วก้มหน้าก้มตาตรวจเช็กตัวเลขอย่าง กระตือรือร้น มีทั้งเสียงปรึกษากันเบา ๆ เสียงปากกาขีดเขียน และเสียงกระดาษเสียดสีกันเป็นจังหวะ แม้จะต้องทำงานละเอียดจนตาลาย แต่บรรยากาศกลับอบอุ่น เหมือนทีมที่พร้อมช่วยเหลือกันอย่างเต็มใจ .. วันวามองภาพเหล่านั้นแล้วรู้สึกอบอุ่นในใจ นี่คือก้าวแรกของการสืบค้น ที่อาจพลิกหน้าประวัติของบริษัท… และเป็นก้าวที่เธอต้องมั่นคงที่สุด— แม้ในใจลึก ๆ จะยังคงสั่นไหว เพราะชื่อของ ธัตทานนท์ ที่วนเวียนอยู่ไม่ห่าง. .. – ช่วงพักเที่ยง / ห้องทำงานบัญชี ห้องทำงานเงียบสงบ หลังจากพนักงานพากันออกไปทานข้าวข้างนอก เหลือเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศที่พัดเบา ๆ และกลิ่นกาแฟจาง ๆ จากแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ .. วันวาเลือกกลับมาทานอาหารง่าย ๆ ในโซนสวัสดิการของบริษัท แทนที่จะออกไปข้างนอก ตอนนี้เธอกำลังยืนริมหน้าต่างบานใหญ่ มือประสานกันหลวม ๆ ด้านหน้าสายตาเหม่อมองออกไปยังลานกว้าง ภายนอกอาคาร คล้ายจะพักสายตาและปล่อย สมองให้หยุดคิดเรื่องตัวเลขสักครู่ .. แต่แล้ว…สายตาของเธอสะดุดเข้ากับ ร่างสูงคุ้นตาที่กำลังเดินลงจากรถหรูสีเข้ม .. ธัตทานนท์ ในชุดสูทกึ่งทางการ ก้าวลงมาอย่างสง่างาม เขาอ้อมไปฝั่งตรงข้าม และเปิดประตูรถให้หญิงสาวหน้าตาดี ในชุดกระโปรงสีหวานลงมา .. วันวามองภาพนั้นผ่านกระจกใส เธอเห็นเขาโน้มตัวพูดคุยกับหญิงสาว อย่างสนิทสนม ริมฝีปากคลี่ยิ้มบาง ๆ แบบที่เธอเคยรู้จักดี หญิงสาวหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะกลับเข้าไปนั่งที่ฝั่งคนขับ รถเคลื่อนออกไปอย่างนุ่มนวล ทิ้งเพียงเงาของธัตทานนท์ ที่ยังยืนมองตามอยู่ครู่หนึ่ง .. วันวาหันกลับเข้ามาในห้อง สีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในอกกลับเหมือนถูกบีบแน่นเล็กน้อย เธอกระซิบกับตัวเองในใจ “ก็คงแค่มาส่งกันหลังจากไปกินข้าวเที่ยงสินะ… ยังคงเจ้าชู้ ไม่เปลี่ยนเลย… นิสัยเดิมจริง ๆ” เธอหลับตาสั้น ๆ สูดลมหายใจลึก แล้วหันกลับไปยังโต๊ะทำงาน หยิบแฟ้มเอกสารขึ้นมาอีกครั้ง — ใช้ตัวเลขและหน้าที่การงานกดทับความรู้สึก ที่กำลังแผ่ววูบในหัวใจ.

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more