“แฮก! แฮก!” เสียงหายใจเหนื่อยหอบของดวงวิญญาณสาวดังขึ้นเมื่อมือใหญ่ละออกจากดอกไม้งามเบื้องล่าง ผีบ้านสาวนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงกว้างขณะที่หมอผีหนุ่มนั้นถอดเสื้อยืดและกางเกงออก อาวุธร้ายที่ผงาดเบื้องหน้าดวงวิญญาณสาวทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบราวกับตกจากที่สูง แม้ว่าณัชชาจะมีความลึกซึ้งกับไม้บ่อยครั้งแต่เธอก็ไม่เคยชินกับสัมผัสของเขา
“คุณไม้นัทไม่อยากทำแล้ว… มันเหนื่อย” เสียงหวานปนหอบเอ่ยบอกคนร่างใหญ่ที่รูดแพนตี้ตัวน้อยออกจากท่อนขาเรียวช้า ๆ การกระทำของเขาสร้างความสั่นไหวให้คนที่นอนอยู่ไม่น้อย
“ไม่ได้ให้เธอทำ ฉันจะทำเอง”
“แต่นัทอยากให้ของขวัญอย่างอื่นกับคุณไม้มากกว่าทำแบบนี้”
“งั้นอะไรที่เงินซื้อไม่ได้ล่ะ ถ้าเธอหามาได้ฉันก็จะไม่ทำ” คำตอบของหมอผีหนุ่มทำเอาผีบ้านสาวต้องเงียบไป หากแต่ยังไม่ทันจะได้คิดหาของขวัญชิ้นใหม่ ร่างใหญ่ที่ขึ้นมาคร่อมเธอเอาไว้ก็ทาบจูบลงมาอีกครั้ง
“อื้ออ” กลีบปากหนาทาบ
