ฟิ้วว〜
สายลมยามเย็นพัดผ่านไปมาพลอยให้ผ้าม่านตรงบานหน้าต่างในศาลเจ้าที่หลังน้อยพริ้วไหวไปตามแรงลม หลังจากคุยกับสมชายแล้วณัชชาก็รีบเข้ามาทำสมาธิในศาลเจ้าที่ และก็เป็นจริงดังสมชายว่า… เธอกำลังอ่อนแอโดยเฉพาะตอนที่ถูกขังไว้ในห้องของไม้พลังบางส่วนของเธอก็ถูกดูดกลืนไปด้วย
“แล้วก็มาบอกว่าอย่าหนีไปไหนทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้บอกเราให้ออกไปจากบ้านหลังนี้แท้ ๆ ผู้คนในโลกคนเป็นนี่เข้าใจยากชะมัด” ดวงวิญญาณสาวบ่นคนเดียวหลังจากหลุดออกจากสมาธิ
“เฮ้อ!” หากแต่พอหลับตาลงอีกครั้งภาพในหัวที่ว่างเปล่าก่อนหน้าก็กลับกลายเป็นภาพของหมอผีใจร้ายลอยอยู่เต็มไปหมด แม้จะพยายามตั้งสติแต่ก็ไม่เป็นผล “แล้วแบบนี้จะทำสมาธิต่อได้ยังไงกัน สักพักคุณไม้ก็กลับมาแล้ว” คนหน้าบึ้งบ่นต่อก่อนจะส่ายหัวไปมาเพื่อตั้งใจทำสมาธิอีกครั้ง
“นัท! นัท! อีนัทมึงอยู่ไหนเนี่ย!” หากแต่หลับตาลงได้เพียงครู่เดียวเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“สมชายนี่ อะไรอีกล่
