“อื้ออ คุณไม้ไม่ทำตรงนี้” ร่างเล็กดิ้นพล่านพลางพยามยามขัดขืนการกระทำของคนตรงหน้า ดวงตาคู่สวยมองออกไปนอกรั้วบ้านด้วยความระแวงกลัวว่าจะมีวิญญาณอื่นผ่านมาเห็น
“ทำไม? กลัวว่าชู้ของเธอจะมาเจอเหรอ?” ริมฝีปากหนาเอ่ยถามพลางกดปลายจมูกโด่งคมลงบนซอกคอเนียนแรง ๆ
“สมชายไม่ใช่ชู้นะ นัทกับคุณไม้ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย สมชายจะเป็นชู้ได้ยังไง”
“หึ… นั่นสิ” หมอผีหนุ่มแค่นยิ้มออกมาก่อนจะฝังคมเขี้ยวลงบนซอกคอขาวแรง ๆ จนเกิดรอยแดง จู่ ๆ ก็รู้สึกว่าคำพูดเมื่อครู่ของคนตัวเล็กกว่าทำให้เขาอารมณ์เสียขึ้นมา
“อื้อ” ร่างเล็กถึงกับสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด มือเรียวกำชายเสื้อเชิ้ตสีขาวของหมอผีหนุ่มไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
“ถ้าเธอใช้อาคมหนีฉัน ฉันจะทำให้ได้รู้ว่าผีที่ไม่รักดีต้องเจอกับอะไร”
“แต่นัทไม่อยากทำตรงนี้” เสียงหวานปนกระเส่าเอ่ยบอกหากแต่มือเรียวก็ไม่ได้ปัดป้องคนตรงหน้าออกเช่นก่อนหน้าเพราะได้ยินคำขู่ของเขา “
