เมียลับของตาย

จุดเริ่มต้น #1

“ว้าว วันนี้ดวงดีจังเลยนะคะเสี่ยขา แบบนี้การเป็นสมาชิกระดับแกรนด์วีไอพีก็คงไม่ใช่เรื่องยากแล้วใช่ไหมคะ”

เสียงหวานหยดของหญิงสาวรูปร่างอวบอัดในชุดยูนิฟอร์มรัดติ้วของคลับพูดฉอเลาะอยู่ไม่ห่างจากชายสูงวัยตัวล่ำท่าทางดูไม่เป็นมิตร บนลำคออูม ๆ นั้นมีสร้อยทองเส้นใหญ่สวมอยู่ ประเมินด้วยสายตาแล้วคงไม่ต่ำกว่าสิบบาทเป็นแน่ มือเจ้าเนื้อของเขาถือไพ่ที่กำชัยชนะของคนทั้งโต๊ะเอาไว้

“เอาไปสิซาร่า ค่าชมเฮียเมื่อกี้” ทันทีที่ริมฝีปากแห้ง ๆ นั้นเอ่ยคำหวานออกมา ท่าทางที่ดูน่ากลัวเมื่อครู่ก็หายไป ซาร่ายิ้มร่า รีบส่งมือไปรับเอาธนบัตรดอลลาร์อย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าคนให้นั้นจะเปลี่ยนใจ เธอเป็นพนักงานในคลับหน้าตาจืด ๆ ทว่ากลับสวยคมด้วยเครื่องสำอาง

“ขอบคุณมากนะคะเสี่ยขา เสี่ยมงคลนี่ใจดีกับหนูตลอดเลย เล่นเสร็จคืนนี้ให้หนูอยู่นวดไหล่ขัดหลังให้ต่อนะคะ” ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดงสดกดจูบลงบนกระดาษล้ำค่าที่ตนถืออยู่

เสี่ยมงคลพยักหน้ารับข้อเสนอนั้นพร้อมกับสีหน้าที่แสดงออกถึงความปรารถนาอย่างแรงกล้า

“ต่อ ๆ เจ้ามือคนนี้มันแจกไพ่ดีว่ะ เอาทิปไปเว้ย” มือข้างที่เพิ่งกำไพ่เมื่อครู่เปลี่ยนไปหยิบเอาเศษชิปสีสดขึ้นมาเหวี่ยงให้กับหนุ่มหน้าตี๋ที่ยืนอยู่หัวโต๊ะ ก่อนที่เกมพนันรอบใหม่จะเริ่มต้นขึ้น เหล่านักท่องราตรีโดยรอบก็ผลัดเปลี่ยนเวียนโต๊ะกันเพื่อหวังให้เทพเจ้าแห่งโชคมาอยู่เคียงข้างตนบ้าง

“คราวนี้ทุ่มหนัก ๆ …พนันเริ่มต้นที่ห้าล้านเลยเป็นไง!” เสี่ยมงคลร้องท้าผู้เล่นที่ยืนอยู่รอบโต๊ะ ขึ้นชื่อว่าเป็นไพ่โป๊กเกอร์แล้ว เขาไม่เคยกลัวใครหน้าไหนทั้งสิ้น เมื่อยอดเริ่มต้นในการวางเดิมพันสูงจนเกินเพดานไปมาก ผู้เล่นหลายคนก็ถึงกับเบือนหน้าไม่กล้าลงเงินต่อ

“เหอะ คลับนี่มันมีแต่พวกกระจอก ๆ หรือไงวะ กะอีแค่ดูหน้าไพ่สูงหน้าไพ่ต่ำ ไม่มีใครกล้าสู้กับฉันเลย น่าเบื่อซะจริ๊ง” เขาพูดจายียวน หมายจะให้ใครสักคนเลือดขึ้นหน้าจนต้องเข้ามาร่วมในการพนันคราวนี้

เสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งหยุดลงที่ฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ “เดิมพันแค่ห้าล้านมันสนุกไม่พอหรอกครับคุณลุง ช่วยเพิ่มเป็นสิบล้านให้ทีนะครับ แล้วผมจะยอมเล่นด้วย”

เขาเอ่ยพร้อมกับใช้ดวงตาสีน้ำเงินไร้แววจ้องเขม็งมายังเสี่ยมงคล ชายหนุ่มผู้มาขอเพิ่มเดิมพันคนนี้มีเส้นผมสีน้ำตาลแดงเหลือบบลอนด์ จมูกโด่งคมสัน ผิวพรรณที่ดูสะอาดสะอ้านนั้นบ่งบอกให้ใครหลายคนที่ยืนล้อมวงกันอยู่พอจะเดาออกได้ว่าคงเป็นหนุ่มนักท่องราตรีมีเงินสักคน บ้างก็ว่าหนีไม่พ้นลูกชายนักการเมืองหรือนักธุรกิจ

“…เออ สิบล้านก็สิบล้าน ไก่อ่อนอย่างแกนี่กล้ามาท้าฉันหรือไง มีเงินพอเล่นหรือเปล่าเจ้าหนู มาพูดลม ๆ ลอย ๆ แบบนี้ลุงไม่อยากเสียเวลาด้วยหรอกนะ” เสี่ยมงคลพยายามใช้ความอาวุโสอวดเบ่ง

“ไม่ลอย ๆ ครับ” หนุ่มนิรนามที่อยู่ตรงข้ามยกนิ้วชี้ขึ้นส่ายไปมา ก่อนหยิบเอากระเป๋าใบหนึ่งที่บรรจุชิปมูลค่าสิบล้านบาทมาวางลงตรงกลางโต๊ะ “สิบล้านครบพอดี ไม่มีขาด ไม่มีเกิน คุณจะให้เจ้ามือเช็กก่อนก็ได้นะครับ ผมไม่รีบ”

เสียงฮือฮาของเหล่านักพนันที่รายล้อมโต๊ะหลังจากเห็นจำนวนชิปมหาศาลเหล่านั้น สร้างความกดดันให้กับเสี่ยมงคลไม่น้อย เพราะหากเขายอมแพ้และล้มเลิกการเดิมพันในครั้งนี้ ก็อาจตีความได้ว่าเขากลัวเด็กหนุ่มรุ่นลูกจะเอาชนะ

“เริ่มเลย ไอ้เจ้ามือ แจกไพ่!” เสี่ยมงคลออกคำสั่งอย่างหัวเสีย ขณะที่ดันชิปสิบล้านให้ห่างจากตัว หัวใจของชายเฒ่าเริ่มหวั่น ๆ ว่าจะสูญเงินจำนวนนี้ให้กับหนุ่มหน้าอ่อนที่ไหนก็ไม่รู้

ไพ่ที่ถูกแจกมาอยู่ในมือของทั้งคู่นั้นสูงพอ ๆ กัน ฝั่งเสี่ยมงคลโล่งใจเสียยิ่งกว่ายกภูเขาออกจากอกเมื่อพบว่าไพ่ในมือของตนคือคู่แจ็ก ซึ่งถือว่าเป็นคู่ที่เกือบสูงที่สุดในเกมเดิมพันคราวนี้

“เอาวะ…เป็นไงเป็นกัน ดวงฉันคงไม่กุดถึงขั้นที่ไอ้เด็กนั่นจะได้คู่คิงหรอก...” เสี่ยมงคลพึมพำ พร้อมกับเพิ่มจำนวนเงินในการเดิมพัน เพื่อหมายจะสั่งสอนให้ผู้ที่มาท้าพนันตนได้รู้เสียบ้าง ว่าบนสังเวียนนี้ใครกันแน่ที่มีเทพเจ้าแห่งโชคลาภเคียงข้าง

แม้ยอดเดิมพันจะถูกดันขึ้นไปจนถึงห้าสิบล้าน แต่เสี่ยมงคลก็ไม่ยอมแพ้โดยง่าย “ไอ้หนู ยอมแพ้ซะเถอะ อย่าทะลึ่งพนันขึ้นไปเรื่อย ๆ จนให้มันแตะร้อยล้านเลย เดี๋ยวแพ้ลุงขึ้นมาแล้วจะร้องไห้ขี้มูกโป่งไปขอเงินพ่อแม่มาใช้หนี้ไม่ทัน”

“มั่นใจขนาดนั้นเลยนะครับ…” เจ้าของเส้นผมสีน้ำตาลแดงเหลือบบลอนด์เอ่ยเรียบ ๆ ทว่าริมฝีปากกลับยิ้มร่าราวกับมองเห็นชัยชนะของตนอยู่รอมร่อ “งั้นเพิ่มให้ถึงร้อยล้านอย่างที่คุณว่ามาเลยดีหรือเปล่า เลขกลม ๆ น่ะ สวยไม่หยอกเลยนะครับ”

เสี่ยมงคลกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะรู้ตัวดีว่าตนนั้นมีชิปไม่ถึงหนึ่งร้อยล้านบาทอย่างที่อีกฝ่ายท้าทายมา แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ รวมถึงมีสาวน้อยซาร่าคอยเป่าหูให้สู้ยิบตาอยู่เรื่อย ๆ เขาจึงโพล่งสิ่งที่ไม่ควรออกไปเสียงดังลั่น

“ร้อยล้านก็ร้อยล้าน!”

ในที่สุด ช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ผลการเดิมพันไม่เป็นไปอย่างที่ชายเฒ่าคิดแม้แต่น้อย ในมือของหนุ่มนิรนามคือไพ่คู่เอซที่สูงที่สุดในเกม ดวงตาของคนพ่ายแพ้ถึงกับเบิกกว้างจนแทบถลนออกมาด้วยความตกใจ

“แก! แกโกงฉัน ไอ้สารเลว เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!! แกสมรู้ร่วมคิดกับไอ้เจ้ามือใช่ไหม หา!” เสี่ยมงคลชี้นิ้วอวบ ๆ พร้อมกับเต้นเร่า ๆ แทบจะพุ่งตัวข้ามโต๊ะไปชกหน้าผู้ชนะ เมื่อผลปรากฏออกมาว่าตนต้องเสียเงินให้กับการเดิมพันในครั้งนี้ถึงหนึ่งร้อยล้านบาท

“โกงอะไรที่ไหนกันครับ…ให้ตายสิ อย่าเล่นลิ้นนะครับ คุณพนันไว้หนึ่งร้อยล้านบาท มองด้วยตาแล้วบนโต๊ะนี่…คงไม่ถึงหกสิบล้านบาทด้วยซ้ำ ว่ายังไงครับ ส่วนที่เหลือคุณจะเอามาให้ผมเมื่อไหร่”

เสี่ยมงคลหน้าซีดเผือด เขาหันหน้าไปขอความช่วยเหลือจากซาร่า หญิงสาวที่ตนมักจะให้ทิปอยู่เสมอเพราะเป็นเด็กดริงก์ที่เอาใจเก่งที่สุดจากทั้งหมด แต่ก็ต้องรู้สึกตกใจไม่น้อยที่เจ้าหล่อนนั้นเปลี่ยนสีหน้าเป็นนางแมวยั่วสวาทแล้วย้ายจากพื้นที่ข้างตน ไปยืนอยู่ข้างหนุ่มนิรนามแทน

“ว่าไงครับ ผมไม่มีเวลารอเงินอีกสี่สิบล้านจากคุณได้ทั้งคืนหรอกนะครับ”

“ไม่มี…ไม่มีโว้ย บนโต๊ะนั่นมันชิปทั้งหมดที่ฉันมี แกอยากได้ก็ฝันเอาเองแล้วกัน ไม่อยู่แล้วเว้ย” ร่างอุ้ยอ้ายรีบหันหลังกลับเตรียมวิ่งหนี แต่ก็ถูกบอดีการ์ดประจำกาสิโนสองคนมายืนขวางไว้

หนุ่มน้อยไร้ชื่อที่เข้ามาร่วมเล่นการพนันด้วยยอดเดิมพันสูงลิ่วสาวเท้าเข้าไปหาเสี่ยมงคล ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ ๆ “…ถ้ายังไม่มีจ่าย ก็มาทำงานให้ฉัน บริษัทคุณพ่อยังขาดคนทำความสะอาดอยู่อีกเยอะ ไม่มีปัญญาจ่ายก็ใช้แรงเข้าแลกซะ อย่าคิดหนีเชียว”

น้ำเสียงเยือกเย็นนั้นทำเอาเสี่ยมงคลรู้สึกผวาจนต้องรีบหันกลับมายกมือไหว้ ขอร้องไม่ให้รีดไถตน เพราะเงินทั้งหมดที่มีในชีวิต ได้ทุ่มลงไปบนโต๊ะนั่นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“มัวแต่ทำอะไรอยู่น่ะไอ้เด็กแสบ? วิธีหาพนักงานเข้าบริษัทให้พ่อแบบใหม่เหรอเนี่ย ป่าเถื่อนดีนะ” เสียงของหนุ่มนิรนามอีกคนดังขึ้น ชายผู้มาใหม่แต่งตัวเนี้ยบเรียบร้อยด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดและกางเกงขายาวสีดำ ดวงตาคมดุสวมไว้ด้วยคอนแทกต์เลนส์ค่าสายตาค่อนข้างสูง ริมฝีปากเป็นเส้นตรงบ่งบอกถึงความเย็นชาและไร้อารมณ์ได้เป็นอย่างดี

“โห่ พี่ฉลาม โผล่มาขัดซีนเท่ผมจนได้ อุตส่าห์จะได้คนงานเพิ่มอยู่แล้วเชียว”

ฉลาม ที่มีชื่อจริงว่าองศา ทำหน้าซังกะตายพร้อมกับเอ็ดคนที่เพิ่งชนะไพ่ด้วยน้ำเสียงสุดหน่ายใจ “ก่อนจะหาคนงานเพิ่ม ช่วยไปที่โต๊ะก่อนได้ไหมเคลย์ตัน ทำไมชอบปล่อยให้คนอื่นมารออยู่เรื่อยเลย ทำตัวเป็นเด็กไปได้”

เคลย์ตันได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับหน้ามุ่ย “คำก็เด็ก สองคำก็เด็ก แหงสิ ผมเป็นน้องเล็กที่สุดในกลุ่มเรานี่ครับ เอ้า ไปกันได้แล้วครับ มีคนแก่อีกคนรออยู่ไม่ใช่หรือไง”

สองหนุ่มเดินห่างออกไปจากโต๊ะโป๊กเกอร์เรียบร้อยแล้ว ทิ้งเสี่ยมงคลให้นั่งคุกเข่าคอตกอย่างไม่รู้ชะตาชีวิตของตนต่อไป คนที่ยืนดูเหตุการณ์ทั้งหมดมาตั้งแต่ต้นก็ได้แต่สังเวชเขา

“คนที่ล้มเสี่ยมงคลเมื่อกี้ได้นั่นมันใครกันเหรอเธอ” สาวเสิร์ฟคนหนึ่งเดินเข้ามาสะกิดแขนซาร่าที่ยืนกอดอกอยู่ หญิงสาวจึงโคลงศีรษะเบา ๆ

“ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากหรอก แต่ที่เดินโผล่มากันเมื่อกี้น่ะ เห็นว่าเป็นแก๊งสามเดือนมหาวิทยาลัยสุดฮอตใกล้ ๆ บาร์เรานี่แหละ ฉันว่าดูจากหน้าตาแล้วก็ไม่แปลกใจเท่าไร คนที่ล้มเสี่ยมงคลได้คือคุณเคลย์ตัน ฉันเคยเห็นเขาในไอจี ตอนถอดเสื้อเล่นกล้ามนี่หล่ออย่าบอกใครเลย ส่วนอีกสองคนในกลุ่ม ฉันไม่รู้” ซาร่าอธิบายยืดยาวแม้จะจั่วหัวประโยคมาว่าไม่รู้

“โห… แค่สองคนยังหล่อขนาดนี้ แล้วอีกคนจะหล่อขนาดไหนกัน อยากเจอตัวจริงชะมัด แอบเดินตามไปดีไหมเนี่ย” สาวเสิร์ฟขี้สงสัยยกถาดขึ้นปิดหน้าด้วยความขวยเขิน ขณะที่ในหัวนึกถึงหน้าตาหล่อเหลาของหนุ่ม ๆ เมื่อครู่

ซาร่าส่ายหัวเบา ๆ กับท่าทีเขินเกินเรื่องเกินราวของเพื่อนร่วมงานตน ก่อนจะเดินหายลับไปกับฝูงชน เมื่ออิสระตกเป็นของเธอเรียบร้อยแล้ว