หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
“ค่าพี่ซานิ ขอโทษนะคะที่เพลงรับสายช้า เมื่อกี้เพลงเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ” เพลงขวัญที่ร่างกายแข็งแรงขึ้นมาแล้วกรอกเสียงใส่โทรศัพท์มือถือของตนที่วางนิ่งอยู่บนโต๊ะเครื่องแป้ง พลางนั่งเช็ดผมให้ตัวเองไปด้วย “มีอะไรหรือเปล่าคะ โทร.มาดึกเชียววันนี้”
(แหม พี่โทร.มาจะมีเรื่องอะไรได้อีกล่ะจ๊ะ ก็ตอนนี้เรากำลังจะมีงานใหม่เข้ามาไงล่ะ พี่เพิ่งวางสายเขาตะกี้ก็รีบโทร.หาหนูเลย งานพรีเซนเตอร์โครงการคอนโดฯ ริมแม่น้ำเจ้าพระยาจ้ะน้องเพลงจ๋า อู๊ย งานนี้นะ สบายมาก ตอนแรกที่พี่ฟังนึกว่าเราต้องไปถ่ายรูป พูดนั่นพูดนี่ตามสคริปต์ ไม่เลยจ้ะ แค่ไปยืนสวย ๆ วันเปิดตัวก็พอ ไม่ต้องออกแรงอะไรเลย เหมาะกับน้องเพลงของพี่ที่เพิ่งกลับมาแข็งแรงเลยจ้า) ซานิพูดยาวเหยียดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“อืม…แค่ยืนเฉย ๆ เลยเหรอคะ งานสบายขนาดนี้ รายได้โอเคแน่นะคะพี่ซานิ เพลงอยากให้พี่ซานิได้ส่วนแบ่งเยอะ ๆ ค่ะ” เพลงขวัญเอ่ยพร้อมร
