“คุณเมฆคะ…” ซานิที่ไม่รู้เลยว่าชายผู้เข่าทรุดลงไปต่อหน้าเธอ คือสาเหตุหลักที่ทำให้เพลงขวัญต้องหายตัวไปอย่างกะทันหัน เธอรีบส่งมือเข้าไปช่วยพยุงตัวไว้ แต่เมฆากลับนั่งนิ่งอยู่บนพื้นไม่ไหวติง ดวงตาเหม่อลอยเหมือนคนที่ยังเรียกสติของตนกลับมาไม่ได้ ผู้จัดการสาวหันรีหันขวางก่อนจะพบเข้ากับเอริคที่ตามลงมายืนอยู่หน้าประตู
“นี่ นายน่ะ ช่วยมาดูเจ้านายหน่อย คุณเมฆเขาเป็นอะไรก็ไม่รู้ อยู่ ๆ ก็เข่าทรุดลงไปแบบนี้...ฮึก ทำไมมีแต่เรื่องนะ แล้วจะเอายังไงเรื่องเพลงขวัญดีล่ะเนี่ย” ซานิยกมือขึ้นลูบหน้าอย่างคนคิดไม่ตก
“ผมจะตามหาเพลงขวัญให้เจอ…” เมฆาพูดเสียงเบาหวิว เขาไม่รู้ตัวเลยว่าถูกลูกน้องอย่างเอริคประคองให้ไปนั่งที่โซฟาตั้งแต่เมื่อไหร่ “ผมจะต้อง…ตามหาเพลงขวัญกับลูกให้ได้ แม้ว่าจะต้องพลิกแผ่นดินหาก็ตาม…”
ซานิเม้มริมฝีปาก สำคัญว่าเมฆาคงหมายถึงเพลงขวัญกับลูกในท้อง “คุณเมฆคะ ขอบคุณมากเลยนะคะที่จะช่วยเรื่องนี้…ฉั
