“อื้อ!” เพลงขวัญร้องออกมาเมื่อรู้สึกว่าปากของตนนั้นแตกจนได้เลือด แต่เมฆากลับไม่ฟังเสียงท้วงนั้น เขาตะโบมจูบหญิงสาวด้วยความหงุดหงิดเพราะกลับห้องไปแล้วไม่พบเพลงขวัญนั่งรออยู่
กลิ่นโลหิตเริ่มเจือด้วยบางอย่างที่ทำเอาเพลงขวัญหัวใจกระตุกวูบ
กลิ่นน้ำหอม?
มือเล็ก ๆ ทั้งสองข้างออกแรงดันเมฆาอย่างแรงจนชายหนุ่มต้องถอนจูบออก ดวงตากลมสีน้ำตาลอ่อนสั่นไหวเมื่อเห็นว่าที่แก้มสากและลำคอของคนตัวสูงกว่านั้นมีรอยลิปสติกสีแดงสดประทับอยู่หลายจุด ร่องรอยพิศวาสนั้นลามลงมาถึงเสื้อเชิ้ตของเมฆาอีกด้วย
แม้กระทั่งริมฝีปากที่เขาใช้จูบเธอเมื่อครู่ก็ยังมีรอยลิปสีแดงเปรอะอยู่ไม่น้อย
“…ทำอะไรของเธอ เพลงขวัญ คิดจะขัดใจฉันงั้นเหรอ”
เพลงขวัญที่ฟังประโยคดังกล่าวกำมือแน่น “คุณเมฆคะ…กินกันมาแล้วยังไม่หนำใจพอเหรอคะ ถึงได้มาหาเศษหาเลยกับฉันแบบนี้”
คล้ายว่าเมฆาจะสะอึกไปเล็กน้อยกับคำพูดที่หญิงสาวใต้อาณัติของตนตัดพ้อขึ้นมา “เธอไ
