“คุณคะ คุณขา รอป้าด้วยค่ะ ให้ป้าไปด้วย” ขณะที่ลิฟต์กำลังจะปิดลง เสียงเรียกของแม่บ้านคนหนึ่งก็ดังขึ้นด้านหน้า รสรินจึงถอนหายใจแรง ๆ พร้อมกับยอมเปิดลิฟต์ออกให้ เพราะต้องการรักษาภาพลักษณ์สาวน้อยผู้แสนอ่อนโยนเอาไว้ หากตนแสดงอาการเหวี่ยงวีนออกไปอาจโดนนำไปนินทาเป็นวงกว้างได้
แม่บ้านคนนั้นลากเอารถเข็นที่มีอุปกรณ์ทำความสะอาดครบครันเข้าไปด้านในแล้วหันมาเอ่ยขอร้องด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความเป็นผู้น้อย
“ช่วยกดลิฟต์ชั้น 22 ให้ป้าด้วยนะคะคุณ ป้ามือสกปรกค่ะ”
รสรินเริ่มหงุดหงิดจนต้องถอนหายใจเสียงดังเฮือก แต่ก็กดนิ้วลงไปบนแป้นตัวเลขตามคำขอของแม่บ้าน
เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก รสรินก็ต้องตกใจไม่น้อยที่เห็นเมฆาเดินออกมาจากประตูห้องของชั้น 22 ที่ดูจะเป็นห้องสวีตขนาดใหญ่กินพื้นที่ทั้งชั้น ร่างสูงโปร่งของเขามีหญิงสาวที่รสรินไม่คุ้นหน้ายืนอยู่เคียงข้าง แต่ก่อนที่อีกฝ่ายจะเห็นเธอ แม่บ้านก็เดินออกไปจากลิฟต์บดบังสายตา
