คล้อยหลังของเมฆาไปแล้ว เพลงขวัญก็จำใจนั่งลง จัดการข้าวต้มหมูสับที่ตนเองอุตส่าห์ทำขึ้นมาด้วยความรู้สึกมวนในท้องไปหมด รสชาติที่ควรจะอร่อยจนวางช้อนไม่ลงกลับจืดชืด กลายเป็นความไม่อยากอาหารขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“ถ้าทิ้งก็ทั้งหม้อเลยนะ...น่าเสียดายจะตาย เพลง ฝืนใจกินหน่อย จะเศร้าทำไมเนี่ย” เพลงขวัญพึมพำกับตัวเองเหมือนทุกครั้ง และแล้วความรู้สึกเสียดายของก็เอาชนะความเศร้าเรื่องที่ตนถูกเทกะทันหันจากเจ้าของห้อง เพลงขวัญจัดการนำถ้วยชามและหม้อไปล้างเก็บให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้เหลืออะไรรกหูรกตาอยู่ในห้องนี้อีก
หญิงสาวมองดูความสะอาดเรียบร้อยบริเวณโต๊ะเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะเดินออกจากห้องเพื่อขึ้นลิฟต์กลับไปยังชั้น 22 ที่ตนจากมา มือบางที่ประสานกันอยู่บริเวณชายพกออกแรงบีบเบา ๆ ขณะใช้ความคิด เวลานี้มันเลตมากเกินกว่าที่จะไปร่วมงานเปิดตัวน้ำหอมลิลแคทแล้ว แต่ตอนบ่ายเพลงขวัญมีงานอื่นที่สำคัญรออยู่อีก..
เมื่อถึ
