Şeytanın İninde +21

Güçlü olan hükmeder, zayıf olan yok olurdu. Kara Pençe lakaplı Raskor, bu ilkeyi sadece benimsemekle kalmadı, aynı zamanda ona tapınarak yaşadı. O, alfa olarak tanınan liderdi. Çevresindeki her kurt, onun her hareketini izler, ona boyun eğerdi. Kara Pençe'nin gözleri karanlık, içindeki vahşi hırs her geçen dakika biraz daha büyümüştü. Gece yarısında, Kara Pençe’nin sürüsü harekete geçti. Adeta bir gölge ordusu gibi sessiz ve hızlıydılar. Ormanın loş ışığında parlayan gözler, Kuzey Yerleşkesi’ne doğru ilerliyordu. Savaşçılar, avlarını takip eden iri yapılı adamlardı.Pençeler yere basarken çıkan hışırtılar, saldırıyı fısıldıyordu. Yerleşkenin ilk bekçileri saldırının farkına vardıklarında, çok geçti. Kara Pençe, önde koşuyordu. Onun ardından Torin ve diğer barbar savaşçılar geliyordu. İlk hamle sert oldu. Bekçilerin biri, Kara Pençe’nin güçlü bir darbesiyle yere yığıldı. Diğerleri, saldırıyı anlamadan boyunlarından kavranıp yere serildiler. Kara Pençe’nin topluluğu, sadece fiziksel güçleriyle değil, stratejileriyle de biliniyordu. Düşmanları parçalamak için önceden plan yapar, her detayı düşünürlerdi. Bu gece de farklı değildi. Kuzey Yerleşkesi’nin en güçlü savunma noktaları çoktan belirlenmişti ve ilk hedefleri burasıydı. Kuzey Yerleşkesi’ndeki kurtlar, çığlıklar arasında uyanmaya başladı. Çoğu, düşmanlarının Kara Pençe olduğunu anladığında paniğe kapılmıştı. Kara Pençe’nin adı, çevredeki her yerleşkede korkuyla fısıldanırdı. Onun barbarlığı ve acımasızlığı, masallarda anlatılan karanlık yaratıklara benzetilirdi. Yerleşke lideri Eron, hızla dışarı çıktı. Gözleri, yaklaşan tehlikeyi gördüğünde donup kaldı. Kara Pençe, adeta bir ölüm meleği gibi ilerliyordu. Onun ardından gelen savaşçılar, yakaladıkları her kurdu yere seriyor, yerleşkenin değerli mal varlıklarını yağmalıyordu. “Herkes sakın olsun çocukları saklayın!” diye bağırdı Eron, ancak sesi kargaşanın arasında kayboldu. Eron, bir lider olarak kendi halkını savunmaya çalışıyordu, ancak Kara Pençe karşısında hiçbir şansı yoktu. Kara Pençe, vahşi bir uluma ile ona doğru yöneldi. “Eron,” dedi Kara Pençe, alaycı bir gülümsemeyle. “Bu toprakları benden koruyacağını mı düşündün?” Eron, dişlerini sıkarak Kara Pençe’ye baktı. “Bu topraklar bize ait! Sana boyun eğmeyeceğiz.” Kara Pençe, güldü. “Bu gece, ya bana boyun eğersin ya da soyun burada biter.” Eron, cesur bir liderdi hızla ileri atıldı ama Kara Pençe’nin gücü karşısında fazla dayanamadı. Birkaç pençe darbesiyle hemen yere yığıldı. Kara Pençe, dişlerini göstererek yere düşen liderin yanına eğildi. “Zayıflar için yer yok,” dedi ve Eron’un son nefesini almasını izledi. Saldırı sadece birkaç saat sürdü, ancak etkisi nesiller boyunca hatırlanacaktı. Kuzey Yerleşkesi, Kara Pençe’nin topluluğu tarafından tamamen ele geçirilmişti. Hayatta kalanlar ya teslim olmuş ya da ormana kaçmıştı. Kara Pençe’nin ordusu, yerleşkenin her köşesini didik didik aradı. Kadınları köle olarak alıp vahşice saldırıyorlardı. Raskor'un tek çizgisi çocuklarıdı. Masum çocuklara dokunmaz güçlü onları eğitir ve saflarına katardı. Kadınlar için aynı şeyleri söyleyemezdi. Genç ve taze kadınlar alınır, ihtiyaçlarını yemek ve çamaşıra kadar bir çok alanda kullanırlardı. Barbarlar sürekli yolculuk yapar ganimet üstüne ganimet katarlardı. Torin, liderinin yanına geldi. “Zafer bizim,” dedi, gururla. Kara Pençe başını salladı. “Bu sadece bir başlangıç,” dedi. “Daha fazla toprak alacağız. Daha fazla güce sahip olacağız. Ve her kim karşımıza çıkarsa, aynı kaderi paylaşacak.” Sürü ganimeti toplamış ormanın derinliklerinde ateşin etrafına çadırlar kurmuş ganimetleri aralarında paylaşıyorlardı. Sıra kadınlara geldiğinde, sıra sıra güzel kadınlar dizilmiş karşısında gördüğü iri vahşi adamların bakışlarından tir tir titriyorlardı. Hey Arian, şu kızıl afete bak bu gece yatağımı ısıtır mı? Kızı gözleriyle yerken, yatağa gerek yok o benim ganimetim diyip ayaklandı Arian. Kızılı ellerinden tutup götürdü ormanın derinliklerine doğru kız çığlık atarken, süs sende zevk alacaksın artık bundan sonra benim ganimetimsin! Sana kimse zarar veremez benden başka diyip kahkalar attı. Kızın elleri bağlıydı. Kurt boğan verip olası zararları hemen önlüyorlardı. Arian kızın elbiselerini beline kıvırıp, domaltmıştı. Memelerini de dışarı çıkarmış arkasına geçmişti. Barbarlar ön sevişme yapmaz direk arkadan girip sonuna kadar girerdi. Kızı iyice yere eğerken hızlıca pantolonunu çözdü. Büyük aletini dışarı çıkarıp direk kızın amına kaydırırken zaten bakire olmadığını fark etti. Şimdi seni öyle bir sikeceğim ki, içine giren aleti hiç bir zaman unutamayacaksın! "Kızıl afetim" Kız altında titrerken sert sert ağaca yaslamış sonuna kadar köklüyordu. Oh sesleri yükselirken diger arkadaşlarında bir yerde başka kızları siktigini biliyordu. Kardeşlerim zafer bizimdir! Sonuna kadar kökleyin diye bağırdı kalın tonda. Hızla önündeki kızılı sikiyor, pençelerini ağaca geçiriyordu. Kurtlar dayanıklıydı ölümcül bir yara almadıkça kısa bir sürede iyileşiyorlardı. Kızı şapkalarla sikerken kız büyük aletden hem zorlanıyor hemde kahrolası hormonları coşuyordu. Sana demiştim benden iyisini bulamazsın minik kuş! Oh sesleri yükseliyor her bir barbar ganimetin tadına varıyordu. Raskorda çadırına girmiş, sürüsünün zevk çığlıkları kulaklarında çalınırken altına en güzellerinden almış kendinden geçiyordu. Ona bir kız dayanamadığı için çadırında üç kızla vakit geçiriyordu. Kalın aleti iri bedeni, gibi acı vericiydi. **** Gece Avcıları, her gece belirli bölgelerde devriye gezmekle görevli elit bir grup askerdi. Gece, onların eviydi; karanlık, onların gücüydü. Ama bu gece, farklı bir geceydi. Çünkü Yelina, sadece bir Gece Avcısı değil, aynı zamanda bir liderdi. Genç yaşına rağmen gösterdiği cesaret ve yetenekle topluluğun en dikkat çeken isimlerinden biri olmuştu. Yelina, geceyi severdi. Gece, karanlığın getirdiği huzuru, yalnızlığı ve özgürlüğü sunuyordu ona. Kara Pençe'nin egemenliğindeki bu vahşi dünyada, tek dostu karanlıktı. Fakat bu gece, bir şeyler farklıydı. Gece Avcıları’nın devriyesi, sıradan bir geceyi beklerken, bir tehlike hissi havada asılı kalıyordu. Yelina, avlarının yakın olduğunu hissediyordu. Kafasında, avlanmaya başlamadan önce her detayı analiz etme alışkanlığı vardı. Fırtına yaklaşırken, her bir kurt tüm duygularını kenara bırakır, yalnızca avlarını hedef alırdı. Yelina da öyle yapmalıydı. Ama içindeki garip huzursuzluk, ona başka bir şey söylüyordu. Topluluğun kurallarını bilse de, Yelina bazen bunlarla savaşma arzusunu engelleyemiyordu. Bir çığlık, ormanın derinliklerinden yankılandı. Bu çığlık, Yelina’yı anında harekete geçirdi. Gece Avcıları’nın bir üyesi düşmüştü. Yelina'nın keskin kulakları, o korkunç çığlığı duyduğunda kalbinin hızla çarptığını hissetti. Çığlığın kaynağını belirlemek için hızla yönünü değiştirdi. . Başka bir sürüsü yakınlarındaydı. Ve o an, Yelina orada durdu. Çevresinde bir koku vardı, ama bu koku, kendi sürüsünün kurtlarından değildi, başka sürünün kokusuydu. Yaklaşıyorlardı. Barbarlar… Onlar korkunç, vahşi ve hiç affetmeyen belirli bir yerde uzun süre kalamayan, ormanın derinliklerinde gizlenen vahşi sürülerdi.