รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 01 โชคชะตาเล่นตลก (1)
1032 Words
เสียงเคาะประตูที่ดังรัว ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงหลุดจากภวังค์ เขายันกายลุกขึ้นจากเตียงนุ่ม แล้วเดินตรงไปยังประตูห้องด้วยความทุลักทุเล เพราะฤทธิ์น้ำเมาที่เขาดื่มมาอย่างหนักตั้งแต่ช่วงค่ำ
ทันทีที่เปิดประตูห้อง เขาก็ได้เห็นเด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ดูหวานน่ารัก ในเครื่องแบบพนักงานโรงแรมสีขาวยืนอยู่หน้าห้อง พร้อมกับเบียร์และน้ำแข็งที่เขาโทรศัพท์ลงไปสั่งเมื่อครู่ ชายหนุ่มขยับตัวนิดหนึ่งเพื่อเปิดทางให้อีกฝ่ายเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะปิดประตูลงแล้วโซซัดโซเซเดินตามเข้ามา
“จะให้วางตรงไหนคะ”
เด็กสาวเอ่ยถามหลังจากเดินเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว เธอหันไปมองชายหนุ่มด้วยความสงสัยและประหลาดใจ แต่พอสบตาคมคู่นั้น เธอก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นทันที
‘ผู้ชายอะไรไม่มีมารยาท จ้องอยู่ได้ แล้วยังแววตาดูแคลนนั้นอีก ดูไปก็หล่อเหลาดี แต่ทำไมนิสัยถึงได้แย่แบบนี้’
“ตกลงจะให้ดิฉันวางเบียร์กับน้ำแข็งไว้ตรงไหนคะ วางตรงนี้หรือว่าในห้องนอน”
“แล้วเธอคิดว่ามันควรวางไว้ตรงไหนดีล่ะ สาวน้อย”
เด็กสาวเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มด้วยความไม่พอใจ พยายามระงับอารมณ์อย่างสุดความสามารถ จะว่าไปลูกค้าอย่างผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้มีบ่อยนัก นานๆ ถึงจะเจอสักครั้ง ถ้าไม่อกหักก็คงเป็นพวกประเภทรักสนุก
“มองฉันแบบนี้หมายความว่าไง”
กฤษดาถามอย่างไม่พอใจ ยิ่งสบตาหวานซึ้งคู่นั้นแล้วยิ่งเกิดโทสะ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน มีสิทธิ์อะไรมามองเขาด้วยแววตาเหยียดหยามแบบนี้ แววตาที่จ้องมองเขานั้น มันชวนให้เจ็บลึกเข้าไปในหัวใจ มันเหยียดหยามดูถูกพฤติกรรมของเขา
“เอาเป็นว่า ดิฉันวางเบียร์กับน้ำแข็งตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ ส่วนนี่บิลค่าเบียร์กับน้ำแข็ง”
ส่อแววแล้วว่าหากเธอไม่รีบออกไปจากห้องนี้ มีหวังเธอได้เปลี่ยนงานอีกอย่างแน่นอน...เด็กสาวเงยหน้าและสบตากับดวงตาคมอีกครั้งเพื่อจะส่งบิลให้ ก่อนที่เจ้าของดวงตาคู่สวยจะผงะเมื่อเห็นแววตาเคียดแค้นของชายหนุ่ม
‘ซวยแล้วไงยัยผึ้ง วันนี้มันวันซวยอะไร ดันมาเจอลูกค้าขี้เหล้า ขี้โมโห แถมยังดูถูกคนแบบนี้’
“งั้นดิฉันวางบิลเอาไว้ตรงนี้นะคะ ขอตัวก่อนค่ะ” ขืนอยู่นานกว่านี้ เธอได้ทำร้ายลูกค้าขี้เมาอย่างแน่นอน...ผู้ชายอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลย
เด็กสาวเบี่ยงตัวหลบแล้วเดินออกจากห้องด้วยความรีบร้อน จนไม่ทันสนใจกิริยาอาการของลูกค้าหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ
“ฉันยังพูดไม่จบ เธอไม่มีสิทธิ์เดินหนีฉันแบบนี้ ฉันเป็นลูกค้า เธอเป็นพนักงานของโรงแรม เพิ่งรู้ว่าเพื่อนฉันมันรับเด็กไม่มีมารยาทเข้ามาทำงาน”
กฤษดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ชวนให้ขนลุก หวาดระแวง เจ้าของร่างสูงเดินเพียงสองสามก้าวก็ถึงตัวเด็กสาวที่กำลังสาวเท้าเดินตรงไปยังประตู
พนักงานสาวชะงัก เมื่อได้ยินประโยคที่ชวนให้หัวเสียของลูกค้าหนุ่ม เด็กสาวรวบรวมความกล้าอีกครั้ง ก่อนจะหันมามองลูกค้าจอมเรื่องมากด้วยความไม่พอใจ
“ขอตัวนะคะ ดิฉันขึ้นมานานแล้ว มันจะไม่เหมาะ”
“นั่นมันเรื่องของเธอ ไม่ใช่ธุระอะไรของฉัน”
กฤษดาสาวเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กสาว ก้มลงมองตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า พลางคิดด้วยความสงสัย...
‘ยัยเด็กนี่ตัวเล็กนิดเดียวเอง เพื่อนเขารับเข้ามาทำไม งานบริการแบบนี้ต้องเลือกพนักงานที่ดูแข็งแรง บึกบึน สมส่วน แต่ยัยเด็กคนนี้ดูไม่ออกเลยว่าจะทำงานได้อย่างไร’
ด้วยความที่ยืนใกล้ชิดกัน กลิ่นเหล้าก็โชยเข้ามาเตะจมูกของเด็กสาว เธอขยับตัวออกห่าง
“ดิฉันว่าคุณคงเมาแล้วล่ะ ไปนอนเถอะค่ะ”
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน แส่ไม่เข้าเรื่อง”
กฤษดาต่อว่าคนตรงหน้าอย่างหัวเสีย ก้มลงมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เริ่มแดงด้วยความโกรธอย่างสนใจ ‘จะว่าไป ยัยเด็กนี่ก็หน้าตาน่ารักไม่ใช่เล่น เสียอย่างเดียว ไม่มีมารยาทสักเท่าไร’ ชายหนุ่มก้มลงกระซิบข้างซอกหูของอีกฝ่าย
“ฉันอยากนอนกับเธอ ฉันต้องจ่ายเท่าไร เธอถึงจะนอนกับฉัน”
เพียงได้ยินถ้อยคำที่อีกฝ่ายเอ่ย ก็ทำเอาเด็กสาวถึงกับโกรธจนตัวสั่น กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ
เพี้ยะ!
ใบหน้าคมสันสะบัดไปตามแรงตบ อารมณ์โกรธพลันปรากฏชัดบนใบหน้าคมสัน ชายหนุ่มหันกลับมามองเจ้าของฝ่ามืออย่างโกรธแค้น พลางลูบแก้มข้างที่ถูกตบ
“เธอกล้าดียังไงมาตบฉัน”
“ดิฉันทำได้มากกว่าที่คุณคิด คุณมันผู้ชายเฮงซวย สมควรแล้วที่...”
เด็กสาวหยุดชะงักเมื่อเห็นแววตาแววโรจน์ของชายหนุ่ม นึกโทษตัวเองที่อาสาขึ้นมาส่งเครื่องดื่มให้ลูกค้าหนุ่มผู้นี้
“สมควรอะไรของเธอ เธอไปรู้อะไรมา...หา”
กฤษดาเขย่าตัวคนตรงหน้า ‘ หรือยัยนี่จะรู้ว่าเขาโดนคนรักปฏิเสธคำขอแต่งงาน’ มือหนาเขย่าตัวอีกฝ่าย ปากก็ยังคงต่อว่าอย่างเสียๆ หายๆ จนคนโดนเขย่าถึงกับโกรธจนเลือดขึ้นหน้า
“ปล่อยนะ ฉะ...ฉันบอกให้ปล่อย” เด็กสาวยกมือทั้งสองข้างขึ้น พยายามสะบัดมือหนาที่เขย่าเธออยู่ให้หลุด “เมาก็ไปนอนสิ อย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นแบบนี้”
“คนอื่นงั้นเหรอ”
“ใช่”
เจ้าของเสียงหวานตอกกลับอย่างไม่ไว้หน้า
‘ทำไมฉันจะต้องไว้หน้าหรือให้เกียรติผู้ชายสิ้นคิดคนนี้ นายมีสิทธิ์อะไรมาทำกับฉันแบบนี้’
ทันทีที่สะบัดหลุด เด็กสาวก็ฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าคมสันอีกสองทีด้วยความสะใจ
เพี้ยะ!...เพี้ยะ!
///////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
