รอยแค้นซ่อนรอยรัก EP. 02 โชคชะตาเล่นตลก (2)
1126 Words
“เธอ...”
เด็กสาวยังไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเจ้าของร่างสูงโน้มตัวลงมาและอุ้มเธอขึ้นพาดบ่า แล้วหันหลังกลับเดินตรงไปยังห้องนอนด้วยความโกรธแค้นและความอยากเอาชนะ
อาการมึนเมาเมื่อครู่หายไปเป็นปลิดทิ้ง เวลานี้ชายหนุ่มหลงเหลือแต่อารมณ์โกรธและแววตาเกรี้ยวกราด กฤษดารู้สึกโกรธไม่น้อยที่โดนเด็กสาวผู้นี้ตบเอาถึงสามครั้ง
“ตุ้บ!”
“กรี๊ดดดดด!”
เด็กสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ พลางดิ้นรนเมื่อชายหนุ่มทิ้งตัวลงทาบทับตัวเธอบนเตียงกว้าง เขาจับมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้เหนือศีรษะ
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ...ปล่อย”
“ปล่อยให้โง่เหรอ เธอตบฉันถึงสามครั้งเชียวนะ ถึงคราวฉันเอาคืนจากเธอบ้างแล้วล่ะสาวน้อย จากวันนี้เธอจะจำฉันไปจนวันตาย”
พูดจบ กฤษดาก็ก้มหน้าลงต่ำจนชิดใบหน้าหวานซึ้ง ที่ตอนนี้มีแต่ความตระหนกตกใจกับสถานการณ์ที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับเธอ
เด็กสาวใช้เรี่ยวแรงอันน้อยนิดพยายามต่อสู้ผู้ชายร้ายกาจที่ทาบทับตัวเธออยู่ด้วยความชิงชังและโกรธแค้น เขามีสิทธิ์อะไรมาทำกับเธอแบบนี้
“ช่วยด้วย!...อุ๊บ”
เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือถูกกลืนหายเข้าไปในริมฝีปากหนา ที่ก้มลงมาปิดริมฝีปากบางอย่างโหยหา ความต้องการแล่นเข้าสู่หัวใจที่แสนบอบช้ำ กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแป้งเด็กลอยเข้ามาปะทะจมูก ก่อนที่ชายหนุ่มจะปล่อยให้เรียวปากบางเป็นอิสระ
กฤษดาละสายตาจากใบหน้าหวานซึ้งและริมฝีปากบางอันเย้ายวนนั้น เขาสบตาเด็กสาวที่นอนนิ่งเหมือนกับถูกสาป
“ฉันต้องการเธอ...”
ชายหนุ่มเอ่ยพลางสบตาหวานซึ้งนั้นอย่างหลงใหล เป็นเพราะเขาดื่มเหล้ามาด้วยหรือเปล่าหนอ จึงเห็นว่าแววตาของเด็กสาวเย้ายวนแบบนี้
“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย สารเลว ฉันจะแจ้งความจับคุณ”
“ฮ่าๆๆ เธอจะแจ้งความจับฉันเหรอสาวน้อย เธอจะกล้าแจ้งความจับผัวตัวเองอย่างนั้นเหรอ”
ชายหนุ่มหัวเราะ ก่อนจะกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างบาง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าที่เขาทำอยู่นี้มันถูกต้องหรือไม่
‘ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ไม่รักใครจริง ใจโลเล เขาจะสนใจทำไมว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาคนนี้จะเป็นใคร ให้เงินสักก้อน ทุกอย่างก็จะจบลงเพียงเท่านั้น’
“กรี๊ดดดดด!”
“ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอกสาวน้อย”
ชายหนุ่มตะโกนดังลั่นห้อง ไม่สนใจอาการดิ้นรนหรือขัดขืนของคนที่อยู่ใต้เรือนกายแข็งแกร่ง เขารุกรานอย่างเอาแต่ใจ กฤษดาเริ่มบรรเลงเพลงรักอันแสนหวานและนุ่มนวลนั้นอย่างเชื่องช้า และเอาแต่ใจตัวเองในคราวเดียวกัน ขยับตัวเองเพียงนิดเดียวก็แทรกกายลงมาจนเด็กสาวขยับตัวหนีด้วยความเจ็บปวด
แต่อาการดังกล่าวหาทำให้ชายหนุ่มหยุดไม่ เขายังคงรุกรานอย่างหนักหน่วง จังหวะช้าบ้างเร็วบ้าง ไม่สนใจอาการดิ้นรนขัดขืนและอ้อนวอนขอร้องจากอีกฝ่ายเลย
“อ๊าก!”
กฤษดาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และหยุดการกระทำอันแสนรัญจวนลงอย่างฉับพลัน ก้มลงมองใบหน้าหวานซึ้งที่ตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและแววตาเกลียดชัง
“ชอบความรุนแรงงั้นเหรอ ฉันจะสนองให้”
“ไม่! กรี๊ดดดดด!”
ชายหนุ่มก้มลงกัดบริเวณเนินอกคู่งามอย่างไม่รั้งรอ ‘ไม่ว่าเธอจะทำอะไรกับฉัน เธอก็จะได้รับมันกลับไปเหมือนกัน’
เด็กสาวขัดขืนดิ้นรนอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลลงมาอาบแก้ม พยายามผลักไสเจ้าของร่างสูงใหญ่ แต่ดูเหมือนเรี่ยวแรงของเธอเริ่มลดหายลงไปเรื่อยๆ จนไม่มีแรงแม้แต่จะขยับหนี
ทว่าเมื่อเวลาผ่านไป อารมณ์วาบหวามและความเจ็บปวดตีกันจนเด็กสาวแยกแยะไม่ออก ไม่นานเธอก็หมดเรี่ยวแรงขัดขืน เมื่ออีกฝ่ายก้มลงจุมพิตเรียวปากบางของเธออย่างหลงใหล ความสวยงามที่สวรรค์ได้สรรค์สร้างก็บรรเลงขึ้นอีกครั้งอย่างอ่อนหวานและนุ่มนวลกว่าครั้งแรก
/////////////////////
เจ้าของร่างสูงขยับกายลุกขึ้นด้วยความเมื่อยล้า ยกมือขึ้นนวดต้นคอ เมื่อคืนเขาคงดื่มหนักไปหน่อย วันนี้ถึงได้ปวดหัวแบบนี้ ชายหนุ่มตลบผ้าห่มออก แล้วสายตาจึงสะดุดกับรอยแดงบนเตียงกว้าง ดวงตาคมจ้องมองรอยเปื้อนนั้นด้วยความตกใจ
“เมื่อคือมันเกิดอะไรขึ้น”
ชายหนุ่มกวาดตาไปรอบๆ ห้องก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ แต่ทำไมความรู้สึกที่เขาได้รับมันช่างอบอุ่น อ่อนหวาน...ตรึงใจแบบนั้น เมื่อขยับกายลุกขึ้น ชายหนุ่มก็หน้าซีดด้วยความตกใจ เมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เจ้าของร่างสูงทรุดลงนั่งด้วยความสับสน
‘...เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น แล้วเขาพาใครมานอนด้วย’
ถ้าจำไม่ผิด เมื่อคืนเขาดื่มเหล้าอยู่กับเพื่อนๆ แถวรัชดา ก่อนที่เพื่อนๆ จะพาเขามาส่งที่นี่โดยให้เหตุผลกับเขาว่า
“ขืนแกกลับบ้านในสภาพนี้ มีหวังยัยริสาได้โวยแกเป็นการใหญ่ แถมอาจจะนั่งซักฟอกแกด้วยนะเว้ย ฉันว่ารอให้แกสร่างเมาก่อนดีไหม แล้วพรุ่งนี้แกค่อยกลับ”
อัครพลบอกอย่างเป็นห่วง
“นั่นสิ ยัยริสายิ่งหวงแกอยู่ด้วย เกิดแกกลับบ้านแล้วไปเจอยัยริสา มีหวังคืนนี้แกไม่ต้องนอนแน่ๆ”
ภาวินนึกไปถึงแม่น้องสาวตัวแสบ จอมเรื่องมากของเพื่อนแล้วก็สยอง หากหญิงสาวรู้ว่าเขาและอัครพลเป็นคนพากฤษดาไปเที่ยว ดื่มเหล้าแบบนี้มีหวังพวกเขาคงโดนพายุอารมณ์ของเธอถล่มแน่ๆ
กฤษดาสะบัดศีรษะด้วยความสับสน กวาดตามองไปรอบๆ เตียงกว้าง แล้วเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่ที่เขาสงสัยคือ เขาพาผู้หญิงที่ไหนมานอนร่วมเตียงต่างหาก
“โธ่เว้ย! นี่มันเกิดอะไรขึ้น คิดสิไอ้กฤษ คิด”
ชายหนุ่มกุมขมับด้วยความอ่อนล้า และนึกชังตัวเองที่ก่อเรื่องเลวร้ายแบบนี้ขึ้น ผู้หญิงคนนั้นคือใคร แล้วเขาพาเธอมาได้อย่างไร หลายสิบคำถามดังก้องอยู่หัวสมอง แต่ก็ไม่สามารถสรุปได้เลยสักคำถามว่า เขาเจอผู้หญิงที่ร่วมหลับนอนเมื่อคืนนี้ได้อย่างไร
ร่างสูงใหญ่ขยับกายลุกขึ้นยืนหันซ้ายหันขวา สาวเท้าเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่ตกหล่นอยู่บนพรม แล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ นึกโทษตัวเองว่า ถ้าเขาไม่เมามายจนไม่ได้สติ เหตุการณ์แบบนี้คงไม่เกิดขึ้น
///////////////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
