หลินฉงหยูมองเสวี่ยเหวินเจิ้งเดินโมโหจากไปแล้วพ่นลมหายใจด้วยความโล่งอก นางรู้ดีว่าหากบุรุษผู้นี้บันดาลโทสะนั้นน่ากลัวเพียงใด
ตอนที่ตัวละครหลินฉงหยูเป็นนางบำเรอแล้วถูกขับไล่จากสกุลเสวี่ย พอย้อนกลับมาทำร้ายโจวเยี่ยนหงที่กำลังตั้งครรภ์ ก็ถูกเสวี่ยเหวินเจิ้งเป็นคนลงดาบสังหารนางด้วยตนเองทั้งที่สามารถจับส่งทางการได้
‘ข้าต้องไม่ให้เรื่องราวซ้ำรอยเดิม’ นางคิดในใจด้วยความกังวล จากนั้นก็เดินกลับไปหาผินเยว่เพื่อที่จะกลับไปพักที่ห้องของตน
เสวี่ยอี้เทียนและอาเหมาที่ยังกลับไม่ถึงเรือนหลังเล็กเพราะถูกหม่าหรูหรงเรียกเข้าไปพูดคุยก็ยืนอยู่บริเวณนั้น และได้ยินการสนทนาของทั้งคู่อย่างชัดเจน
“เรื่องที่ได้ยินห้ามแพร่งพรายออกไป” เสวี่ยอี้เทียนบอกแก่บ่าวคนสนิทด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและครุ่นคิด
“ขอรับ” อาเหมารับปากอย่างเชื่อฟัง
จากนั้นบัณฑิตหนุ่มก็เดินไปตามทางเดินเพื่อกลับไปยังห้องตำรา แม้ว่าในตอนนี้ในหัวจะเต็ม
