15 รสสวาทของปีศาจ Nc!+++

1287 Words

15 รสสวาทของปีศาจ “ฮึก!” บัวบูชาผวาเฮือกทุกครั้งที่กายหนาโน้มลงมาทับร่างของเธอ ไอร้อนจากคนตัวเล็กไม่ได้ส่งผลอะไรต่อชายหนุ่มเลย ในเมื่อไม่มีใครเอา เดี๋ยวเขาเอาเอง “มองหน้าฉัน!” มือหนาคว้ามับเข้าที่ปลายคางมน บังคับให้เธอมองหน้าเพราะอยากดูความเจ็บปวดยามที่แก่นกายสอดใส่เข้าไป ปึด! แก่นกายยาวใหญ่ถูกดันเข้ามาในร่องสวาทที่ปราศจากน้ำหล่อลื่น ไม่มีการเล้าโลมใดๆให้หญิงสาวพอรู้สึกผ่อนปรนความเจ็บปวด บัวบูชาทำได้เพียงกำหมัดแน่น ใบหน้าฉายชัดไปด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดช่วงเวลาแห่งความทรมานก็คืบคลานเข้ามาอีกครั้ง “เจ็บ…” มือบางขยุ้มผ้าปูเตียงจนยับยู่ยี่ทันทีที่แก่นยาวกายถูกดันเข้ามาจนสุดลำ ช่องทางรักที่ยังอักเสบจากการร่วมรัก ฉีกขาดอีกรอบเพราะขนาดแก่นกายที่ใหญ่จนเกินไป ตับ!ตับ!ตับ! อิคารัสเริ่มบรรเลงบทรักอย่างหนักหน่วงในขณะที่หญิงสาวยังปรับตัวไม่ได้ ส่งผลให้เธอบิดเร้าร่างไปมาด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต เลือดสีแดงสดกระเด็นออกจากร่องสวาทเป็นจังหวะจนกลายเป็นคราบเกาะอยู่บนผ้าปูที่นอน “ขอร้อง..ฉะ...ฉันเจ็บ~” บัวบูชายกมือไหว้ทั้งน้ำตา ทุกครั้งที่ร่วมรักกัน เธอไม่เคยมีความสุขเลยแม้แต่วินาทีเดียว มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ความทรมาน ได้แต่อดทนรอให้ช่วงเวลานี้รีบๆจบไปเสียที สายตาเย็นชาดุดันที่มองมายังคนใต้ร่าง ไม่มีความเห็นใจ ไม่มีความอ่อนโยนอยู่ในนั้น แม้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งเต็มห้อง แต่ก็ไม่ได้สนใจว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร เพราะเธอยังต้องอยู่รองรับอารมณ์ของเขาจนกว่าจะเจอไอ้ทัชกร “หืม” อิคารัสส่งเสียงครางในลำคอเบาๆในขณะที่แก่นกายยังอัดกระแทกเข้าไปในร่องสวาทที่เต็มไปด้วยเลือด ที่เป็นเช่นนี้คงเป็นเพราะเขาไม่เคยเล้าโลม ไม่เคยกอด ไม่เคยจูบ ไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายมีอารมณ์ร่วม ทุกการกระทำของเขาจึงสร้างความทรมานให้กับอีกฝ่ายสุดจะบรรยาย “อ๊ะ!” บัวบูชาร้องเสียงหลงเมื่อเขายกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นแล้วอัดกระแทกสะโพกใส่ไม่ยั้งแรง เจ็บแสบราวกับโดนคมมีดกรีดที่ส่วนนั้น เจ็บ...จนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ขอบตาร้อนผ่าวที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ทำให้ดวงตากลมโตทั้งสองข้างบวมเป่งจนแทบปิด จู่ๆก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาตึบๆเหมือนมีคนเอาค้อนมาทุบ พิษไข้กำลังรุมเร้าจนใบหน้าแดงเห่อ แถมยังครั่นเนื้อครั่นตัวจนปวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง เธอป่วยอยู่แท้ๆ แต่เขาก็ยังไม่เห็นใจ ปีศาจร้ายตนนี้ใจร้ายเหลือเกิน “ฮึก…ฮื้อออ~” บัวบูชาร้องไห้สะอึกสะอื้นเมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีทางว่าจะหยุด แก่นกายกระแทกเข้าออกที่ร่องสวาทถี่รัว เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้อง ในขณะที่ไอร้อนจากร่างแผ่ออกมาแต่เขากลับไม่รู้สึกอะไร ไม่มีความเห็นใจ...และคงไม่มีหัวใจไว้เพื่อสงสารใคร “พะ..พอเถอะ...ขอร้อง ฉันไม่ไหวแล้ว~” “หุบปาก!” อิคารัสสบถในลำคอ แล้วใช้มือกดลำคอแดงเถือกของหญิงสาว“จะพอได้ไง กำลังมันส์เลย” เขาล้อเลียนด้วยรอยยิ้มเย้ยหยันที่ได้ทำลายศักดิ์ศรีของเธอ ราวกับจะบอกว่าหลังจากนี้ชีวิตของเธอเป็นแค่เศษขยะเน่าๆที่เขาเตรียมขว้างทิ้ง คนตัวเล็กรีบเบือนหน้าหนีด้วยความโกรธแค้น เมื่อไหร่มันจะได้รับกรรมสักที ทำไมคนเลวๆแบบนี้ถึงยังมีชีวิตอยู่เพื่อทำลายชีวิตคนอื่น! อิคารัสถอนแก่นกายใหญ่ที่มีเลือดติดออกจากร่องสวาทเพื่อสำรวจดูว่าหญิงสาวมีอารมณ์ร่วมหรือเปล่า แต่ก็พบแค่คราบเลือด ไร้น้ำเหนียวหนืดเป็นตัวนำทาง แต่แทนที่เขาจะหยุด กลับกระแทกแก่นกายเข้ามาอีกครั้งจนหญิงสาวผวาเฮือกด้วยความเจ็บปวด “กรี๊ดด!!” เหมือนเขากำลังจะฆ่าเธอให้ตายด้วยสิ่งนั้น เจ็บจนพูดไม่ออก จุกจนไม่สามารถขยับตัวได้ คนตัวเล็กเปิดเปลือกตาอันแสนหนักอึ้งเพื่อมองหน้าปีศาจร้ายให้ชัดๆ จะจำไว้จนวันตายว่าผู้ชายคนนี้ทำอะไรกับเธอไว้บ้าง และจะรอดูวันที่เขาได้รับกรรม! ปึก!ปึก!ปึก! สะโพกสอบอัดเข้ามาเป็นจังหวะอีกครั้ง ตวัดขาเรียวขึ้นพาดบ่าแล้วโถมกายเข้าไปไม่ยั้งทำให้หน้างามเห่ยเกด้วยความเจ็บปวดสุดชีวิต น้ำตาไหลทะลักราวกับเขื่อนแตก และในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนดูภาพอันแสนโหดร้ายได้อีกต่อ รีบปิดเปลือกตาลงหลีกหนีความจริง “พอเถอะ ฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ ได้โปรด…” หน้างามส่ายไปมาด้วยความเจ็บโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคมกำลังจ้องอยู่ จนกระทั่งเปลือกตาบวมเป่งค่อยๆ เปิดขึ้นอีกครั้งท่ามกลางม่านน้ำตา แม้จะเห็นเป็นเงาภาพสลัวๆแต่ความหล่อเหลานั้นก็สามารถมองทะลุผ่านม่านน้ำตาได้ เขามีใบหน้าหล่อสลักที่ใครเห็นเป็นต้องหยุดมอง แม้กระทั่งเธอเองก็ยังปฏิเสธไม่ได้ว่าผู้ชายคนนี้มีใบหน้าที่ลงตัวเหลือเกิน คนอย่างเขาถ้าต้องการปลดปล่อย ไม่ยากเลย แค่กระดิกนิ้วเรียกผู้หญิงก็พร้อมจะคลานขึ้นเตียงแล้ว ทำไมเขาถึงไม่ไปมีอะไรกับผู้หญิงที่พร้อมตกเป็นของเขา ไม่ใช่มาลงกับคนที่ไม่ได้อยากแตะต้องแม้กระทั่งปลายเล็บ เธอไม่ได้อยากเป็นของเขา ไม่ได้อยากเป็นของใครทั้งนั้น บัวบูชาขบกรามแน่นพร้อมข่มเสียงร้องเมื่อร่างสูงเปลี่ยนจังหวะกระแทกรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เสียงหอบหายใจดังเป็นจังหวะทำให้รู้ว่าเขารีบเร่งเครื่องเพื่อให้ไปถึงจุดหมาย “อื้อ” ร่างหนากระตุกเกร็งสองรอบก่อนจะพ่นน้ำรักเข้าไปในร่องสวาทที่เต็มไปด้วยเลือด หญิงสาวรีบใช้มือปัดออกด้วยความรังเกียจเพราะไม่อยากให้มีสิ่งนี้อยู่ในร่างกาย กลัวว่าหากวันนึ่งพลาดขึ้นมา…เขาจะฆ่าลูกของเธอทิ้ง “ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันเองก็ไม่ได้อยากมีลูกกับเธอเหมือนกัน เดี๋ยววันนี้ฉันจะให้ป้าลูซี่เอายาคุมมาให้” “...” บัวบูชาไม่ได้ตอบกลับ เอาแต่กลับมองเขาด้วยสายตานิ่งๆ ก่อนจะพลิกร่างหันหลังให้อีกฝ่าย ทำให้ดวงตาคมเห็นรอยช้ำเป็นจ้ำเต็มแผ่นหลังบอบบางที่กำลังสะอื้นขึ้นลง เขาก้มลงหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมในขณะที่ดวงตายังหยุดนิ่งอยู่ที่ร่างเล็ก และก่อนจะออกไป หน้าคมหันกลับมามองอยู่ครู่หนึ่งแล้วปิดประตูลง บัวบูชาซุกใบหน้าลงบนหมอนสีขาวที่บัดนี้เลอะไปด้วยคราบน้ำตาแห่งความเจ็บปวด ไม่รู้ว่าจะทนได้อีกนานแค่ไหน เธอทำอะไรผิดนักหนาทำไมถึงโหดร้ายได้เพียงนี้ คนตัวเล็กนอนร้องไห้สะอึกสะอื้นเพียงลำพังภายในห้องนอนอันแสนเย็นเฉียบ ความเหนื่อยล้าบวกกับอาการป่วยที่กำเริบหนักขึ้นเรื่อยๆทำให้เธอผล่อยหลับไปในที่สุด โดยมีใครบางคนยืนนิ่งอยู่ที่หน้าห้อง กระทั่งเสียงร้องไห้หยุดลง เขาจึงเดินจากไปและทิ้งเธอไว้เพียงลำพัง ---------

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more