โรงพยาบาลK4
"น้องผมเป็นไงบ้างครับหมอ"ฉันนอนมองพี่โซ่ที่ถามหมออยู่ตอนนี้ฉันเลิกร้องไห้แล้วล่ะ
"อาการโดยรวมก็ปกติดีครับไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง"
"โอเคครับ...ขอบคุณนะครับ"
"ขอบคุณนะคะ"ฉันและพี่โซ่เอ่ยขอบคุณคุณหมอพี่โซ่เดินมาลูบหัวฉันเบาๆ
"รอน้ำเกลือขวดนี้หมดก็กลับบ้านได้แล้วนะคนเก่ง"ฉันยิ้มให้กับพี่โซ่และจู่ๆก็ได้ยินเสียงประตูดังขึ้น
กริ๊ก
ฉันและพี่โซ่ต่างมองหน้ากันอย่างงงๆใครมาอะ
"น้องเป็นไงบ้างอะ"ฉันมองชายร่างสูงผมบอนล์ที่หล่อเหลามากๆแต่หล่อแบบเถื่อนๆอะฉันทำหน้างงก่อนจะหันไปหาพี่โซ่เพื่อถามว่าเขาคือใคร
"คนนี้คือคนที่ช่วยหนูจ๋าไว้.."ฉันมองหน้าเขาที่ส่งยิ้มมาให้ฉัน
"ขอบคุณค่ะที่ช่วยหนูไว้"ฉันเอ่ยขอบคุณเขาพี่โซ่เดินมากดจูบที่ผมฉันหนักๆเพื่อไรอะ
"พี่ชื่อเอ็กซ์คิวนะ.."พี่เอ็กซ์คิวยื่นมือมาจับหัวฉันและโยกเบาๆฉันไม่ชอบสัมผัสเขาเลยมันไม่อบอุ่นเหมือนที่พี่โซ่ทำสักนิด
"น้องโอเคแล้วนายกลับไปเห
