ค่าแท็กซี่ 1
นิว นักศึกษาฝึกงานวัย 21 ปี กำลังปิดท้ายวันทำงานอันเหน็ดเหนื่อยที่โรงแรมหรูในย่านท่องเที่ยวของกรุงเทพฯ เธอเป็นหญิงสาวหน้าตาสะสวย ดวงตากลมโตเปล่งประกาย จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากกระจับจิ้มลิ้มสีชมพูระเรื่อ ยิ่งเมื่อแต่งแต้มเครื่องสำอางบางเบา ก็ยิ่งขับให้ใบหน้าดูมีเสน่ห์ชวนมอง
ทว่า...แม้รอยยิ้มจะยังคงอยู่ ความเหนื่อยล้ากลับแฝงอยู่ในแววตา
เธอกำลังตรวจเช็กเอกสารของแขกกลุ่มสุดท้าย อีกเพียง 30 นาที เธอก็จะได้กลับไปพักผ่อนเสียที
"เหนื่อยหน่อยนะจ๊ะ นิว เดี๋ยวตรงนี้เสร็จแล้วกลับบ้านได้เลย" พี่เอ ผู้จัดการแผนกเช็กอินกล่าวพร้อมรอยยิ้มใจดี ก่อนเดินไปรับแขก
"ค่ะ"
หญิงสาวจัดการเอกสารต่อจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเก็บของเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ล็อกเกอร์รูม ทว่าระหว่างนั้น—
RRRRRRRR!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นบนหน้าจอขึ้นชื่อ "พี่ต่อ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะพี่ต่อ"
"จ้ะ นิว วันนี้พี่ไปรับไม่ได้นะ พี่ติดลูกค้า"
นิวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะตอบเสียงเรียบ "อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ"
"หนูนั่งแท็กซี่กลับเองได้ใช่ไหม?"
"ได้ค่ะ"
เธอกดวางสายโดยไม่พูดอะไรต่อ แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่การที่อีกฝ่ายเพิ่งมาบอกเอาป่านนี้ก็ทำให้เธออดหงุดหงิดไม่ได้ พักหลังมานี้เธอไม่ค่อยได้เจอเขานัก ตารางงานที่ไม่ตรงกันทำให้ระยะห่างยิ่งเพิ่มขึ้น
หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะเดินออกไปหน้าโรงแรม โบกแท็กซี่คันหนึ่ง
"ไปลาดพร้าวไหมคะ?"
"ไปครับ"
นิวเปิดประตูเข้าไปนั่งเบาะหลังของแท็กซี่ ก่อนจะเอนตัวพิงเบาะ ถอนหายใจเบา ๆ อย่างเหนื่อยล้า วันนี้เป็นอีกวันที่ยาวนาน
เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะคุยกับเพื่อนตามปกติ ทว่า—
เธอรู้สึกได้ว่ามีสายตาหนึ่งกำลังจับจ้องมา
เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็สบตากับคนขับผ่านกระจกมองหลัง—
ชายหนุ่มวัยประมาณ 20 ปลาย ๆ หรือไม่ก็ 30 ต้น ๆ ใบหน้าคมเข้ม คิ้วหนา ดวงตาดำลึกที่มองมาเต็มไปด้วยอะไรบางอย่างที่อ่านไม่ออก คมเข้มในแบบชายไทย แต่ก็มีความเฉียบคมร้ายกาจในแบบนักล่า
ริมฝีปากหยักสวย ขณะนี้กำลังยกยิ้มมุมปากบาง ๆ จนเห็นลักยิ้มเล็ก ๆ ตรงข้างแก้ม เสื้อตัวที่เขาสวมดูธรรมดา แต่กลับทำให้มัดกล้ามแขนที่นูนขึ้นเวลาเปลี่ยนเกียร์ดูชัดเจนขึ้นมา
"หึ...ไอ้พวกหื่น"
นิวแอบคิดในใจ แต่แปลกดีที่เธอไม่ได้รู้สึกรังเกียจสายตาแบบนี้ กลับกัน...เธอเหมือนถูกสะกดให้จงใจขยับตัวเล็กน้อย จังหวะที่ขาสลับไขว้กันเล็ก ๆ ทำให้ชายกระโปรงที่สั้นอยู่แล้วยิ่งร่นขึ้นอีก
และใช่—เธอจับได้ว่าเขามอง
นิวแสร้งทำเป็นไม่รู้ แต่ในใจกลับลอบยิ้ม
"มองขนาดนี้ เดี๋ยวรถชนหรอกค่ะ" เธอพูดขึ้นพร้อมหัวเราะเบา ๆ
ชายหนุ่มกระตุกยิ้ม ขยับมือจับพวงมาลัยแน่นขึ้นเล็กน้อย
"แล้วต้องทำไงครับ? จอดรถมองเลยดีไหม?"
น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำ นุ่มลึก และแฝงความเจ้าเล่ห์บางอย่าง ฟังแล้วเหมือนเขากำลังหยอกเธอ แต่ขณะเดียวกันก็เหมือนจะจริงจัง
"แหม~ จะดีเหรอคะ?"
เธอหัวเราะคิกคัก ทว่าความร้อนที่วิ่งแล่นผ่านร่างกลับไม่ใช่เพราะอากาศในรถ
ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ เสียงของเขาแหบต่ำอย่างเป็นธรรมชาติ
"ชื่ออะไรครับ?"
"นิวค่ะ"
"ผมเจ"
เขาเอ่ยชื่อสั้น ๆ แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้นิวรู้สึกเหมือนชื่อของเขาติดอยู่ในหัว
เธอไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะแววตาของเขา หรือเป็นเพราะเสน่ห์ลึกลับที่ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะมองสำรวจเขามากขึ้น
ระหว่างที่รถแล่นไป นิวรู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรงผิดปกติ และเหมือนมีอะไรบางอย่างในอากาศกำลังก่อตัวขึ้น
แต่แล้ว...
เมื่อถึงใกล้จุดหมาย เธอเริ่มควานหากระเป๋าสตางค์เพื่อเตรียมจ่ายค่าโดยสาร—
แต่เธอหาไม่เจอ
กระเป๋าสตางค์ของเธอหายไป!
ชายหนุ่มปรายตามองเธอผ่านกระจกมองหลัง รอยยิ้มเล็ก ๆ ยังคงประดับอยู่บนริมฝีปากของเขา
"มีอะไรให้ช่วยไหมครับ?"
"อ่า... กระเป๋าตังค์หายค่ะ ไม่รู้ตกอยู่ไหน น่าจะอยู่ที่โรงแรม"
"อ้าว แบบนี้จะทำไงดีล่ะน้อง? วนกลับไปไกลอยู่นะ รถก็ติดด้วย... หรือว่ามีใครที่บ้านให้ช่วยโอนให้ไหม?"
"ไม่มีค่ะ หนูอยู่คนเดียว"
เจทำเสียง "หึ" ในลำคอ สายตาพราวระยับสะท้อนในกระจกมองหลัง สายตาคมกริบกวาดมองไปทั่วเรือนร่างของหญิงสาว โดยเฉพาะช่วงหน้าอกที่กระเพื่อมขึ้นลงเบา ๆ ตามแรงหายใจ
"อืม... แล้วจะเอาไงดีล่ะ? พี่ไม่มี QR Code ให้สแกนนะ"
เขาพูดพลางเหลือบมองต่ำลงไปทางอกอิ่มของเธอ นิวรับรู้ได้ถึงสายตานั้น และแทนที่จะอึดอัด...เธอกลับรู้สึกตื่นเต้น
ริมฝีปากบางแย้มยิ้ม ก่อนจะเอียงหน้ามองเขาผ่านกระจกด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
"พี่..." เสียงของเธอหวานยั่วเย้า "แล้วถ้าหนูจ่ายเป็นอย่างอื่น...ได้ไหมคะ?" นิวกัดปากตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะยกสายตามองเขาอย่างยั่วเย้า น้ำเสียงเธอออดอ้อนแผ่วเบา ขณะที่ปลายนิ้วลากไปตามต้นขาของตัวเอง ช้า ๆ เหมือนตั้งใจแสดงให้เขาดู
เจกระตุกยิ้ม รอยยิ้มนั้นมันทำให้เขาดูอันตรายและร้ายกาจขึ้นไปอีก
"หืม... ขึ้นอยู่กับว่า 'อย่างอื่น' ที่ว่าคืออะไรครับน้อง?"
แม้จะพูดแบบนั้น แต่ร่างสูงกลับเลี้ยวรถเข้าไปในซอยเปลี่ยวโดยอัตโนมัติ ถนนสายเล็กมืดสนิท ไร้วี่แววรถคันอื่น
นิวเลื่อนตัวไปนั่งที่เบาะข้างคนขับ ชุดเดรสที่เธอใส่ร่นขึ้นอีกเมื่อเธอขยับตัว สองมือเรียวลูบไล้ไปตามต้นขาของตัวเองอย่างจงใจ ราวกับกำลังเล่นกับความอดทนของเขา
"ก็..." เธอทอดเสียงหวาน "อะไรก็ได้ที่พี่อยากได้..."
เจกัดริมฝีปากตัวเองแน่น ดวงตาเขาเปลี่ยนไปเป็นแววตาของนักล่า มือละจากพวงมาลัยแล้วเลื่อนไปวางบนขาเรียวสวยของเธอ—นิ้วเรียวร้อนผ่าวลูบไล้เบา ๆ ก่อนจะค่อย ๆ สอดเข้าใต้กระโปรง
"แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่อยากได้ 'หนู' ล่ะ?"
พูดจบ เขาก็โน้มตัวเข้ามาใกล้ ซอกจมูกลากไล้ผ่านซอกคอขาว สูดเอากลิ่นหอมหวานที่ยั่วยวนเกินห้ามใจ
"แล้วถ้าหนูบอกว่ากำลังจะได้ล่ะคะ?"
นิวเอื้อมมือขึ้นคล้องคอเขา โน้มตัวของเทอไปเบาะหน้าคนขับ ริมฝีปากร้อนแนบลงบนกลีบปากของเธอ ลิ้นสากแทรกเข้ามากวาดชิมความหวาน ร้อนแรง ดูดดื่ม และไร้ความอดทน
มือหนาไม่หยุดอยู่เฉย มันเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อย ๆ นิ้วเรียวยาวแทรกผ่านแพนตี้ตัวบาง สัมผัสเข้ากับความชื้นที่รอรับอยู่แล้ว
"อื้อ..."