Kulang na lang maging yelo ang katawan kong nakaupo sa front seat. Nakatingin ako diretso sa kawalan, habang tahimik na nagmamaneho si Gerald.
Nilaro ko ang mga daliri ko. I had so many questions. I gasped.
"Seriously." I broke the silence. "What's wrong with you, Geraldine?" Buong tapang ko siyang tinignan kasabay ng pagkabiyak ng yelo sa puso ko.
Hindi niya ako sinulyapan, but I saw his adam's apple moved.
"Gerald!" Pati dibdib ko nag-crack sa malakas kong sigaw.
"What?" He finally spoke! But he didn't glance at me.
"Ano bang problema? Why are you avoiding me?!"
"I'm not."
Sinuntok ko ang braso niya. Sumulyap siya sa 'kin, pero mabilis ding tumingin sa daan.
"Wag mo 'kong suntukin, nagmamaneho ako."
Sinalo ng palad ko ang mukha kong sinakop ng frustration. Ang lamig-lamig ni
