พ่ายรักสามีเก่า

บทที่ 9

พ่ายรักสามีเก่า บทที่ 9

"น้ำ?" นิวเยียร์ได้ยินเสียงคนตกน้ำเลยหันไปมองเพราะเมื่อสักครู่คนที่ยืนอยู่ตรงนี้คือ.. "น้ำมนต์!!" ยังเห็นอยู่เลยว่าน้ำมนต์ถอดชูชีพให้ธันวาใส่ แต่ตอนนี้ไปไหนแล้ว? ทุกคนก็กำลังสนใจคนที่ลงไปช่วยปลัดสุดสาครอยู่เลยไม่ได้สนใจคนที่อยู่บนแพ

"เมื่อกี้คุณว่ายังไงนะ??" ต้องตาที่เพิ่งวิ่งไปเอาชูชีพมาได้ยินนิวเยียร์และอีกหลายคนตะโกนหาน้ำมนต์อยู่ในน้ำ

"ฉันคิดว่าน้ำมนต์ตกน้ำแน่เลยค่ะ"

น่านฟ้ารับเอาชูชีพกับต้องตามาแล้วก็ใส่ ทั้งสองใส่ชูชีพเรียบร้อยก็กระโดดลงไปในน้ำ

"ช่วยด้วยค่ะ น้ำมนต์ตกน้ำ" นิวเยียร์และอีกหลายคนตะโกนบอกให้คนในน้ำช่วยกันหาน้ำมนต์ก่อน

นาคราชที่ลอยออกมาห่างเพื่อนเพื่อหาสุดสาครได้ยินเสียงภรรยาตะโกนมาเลยหันกลับไปมองทางที่ตัวเองเพิ่งลอยออกมาเมื่อสักครู่ และเห็นว่าพวกผู้ชายที่อยู่บนเรือสวมชูชีพและก็ลงมาในน้ำกันหมดแล้ว

"คุณน้ำมนต์ คุณน้ำครับ" ธันวาและอีกหลายคนควานหาตรงที่คิดว่าน้ำมนต์ตกลงมา แต่ด้วยเพราะสวมใส่ชูชีพเลยมุดน้ำลงไปไม่ได้ธันวาก็เลยถอดชูชีพออกเพื่อจะมุดลงไปดูใต้ท้องแพว่าเธออยู่ใต้นั้นไหม

"น้ำ!!" และทันใดนั้นร่างของน้ำมนต์ก็ถูกคนที่อยู่ใต้น้ำอุ้มลอยขึ้นมาเหนือน้ำ และคนที่อุ้มเธอขึ้นมาก็คือปลัดสุดสาคร

"คุณน้ำ" ธันวาที่อยู่ใกล้ที่สุดก็ลอยเข้ามาช่วยยกร่างของน้ำมนต์ขึ้นไปให้คนข้างบนอีกที

ส่งเธอขึ้นไปได้สุดสาครก็รีบใช้แรงดึงตัวเองขึ้นไปบนแพ "ถอยออกไปก่อน" เขาเห็นผู้หญิงมุงกันอยู่เลยบอกให้ถอยไปเพราะเขาจะทำ CPR ให้เธอ

"ให้กูช่วยไหม" นาทีนี้คงเป็นสุภาพบุรุษต่อไม่ได้แล้ว นาคราชเคยเรียนรู้หลักสูตรช่วยชีวิตคนจมน้ำมาก่อน ขึ้นมาถึงก็จะเข้าไปช่วยทำ CPR

"ไม่ต้อง!" สุดสาครวางมือแนบลงกับหน้าอกของน้ำมนต์แล้วก็ใช้มืออีกข้างวางทับกันเพื่อจะเพิ่มแรงดัน แล้วเขาก็กดตามจังหวะที่นับในใจให้ได้ 100 ถึง 120 ครั้งต่อนาที กดไปได้ 30 ครั้ง สุดสาครก็หยุดแล้วก็ผายปอดเธอก่อน

เป่าลมจากปากตัวเองเข้าปากของเธอแล้วก็กลับมากดอีกรอบ

"แอะๆๆๆ" จังหวะที่เขากดครั้งที่สองก็มีน้ำพุ่งออกมาจากปากของน้ำมนต์ และเธอก็เริ่มได้สติ

"น้ำ..น้ำเธอเป็นอะไรไหม" นิวเยียร์แทบจะช็อคอยู่แล้วเพราะความเป็นห่วงเพื่อน

"แอะๆๆ"

เห็นเธอยังไม่ฟื้นคืนสติเต็มที่สุดสาครก็โน้มลงไปผายปอดอีกรอบ และริมฝีปากของทั้งสองก็สัมผัสกันตอนที่เขาเป่าลมจากปากเข้าไปในปากของเธอ น้ำมนต์ที่ค่อยๆ ฟื้นคืนสติเหลือบตามองดูใบหน้าของเขาใกล้ๆ

"คุณ? คุณยังไม่ตายเหรอ?" เห็นว่าเขาไม่เป็นอะไรลืมเลยว่าเมื่อสักครู่ตัวเองก็เกือบจะตาย น้ำมนต์ลุกขึ้นมาได้ก็กอดเขาไว้แน่น เธอคิดว่าจะเสียเขาไปในเหตุการณ์นี้เสียแล้ว

ทุกคนที่มุงดูอยู่ตกใจที่เห็นน้ำมนต์กอดปลัดสุดสาคร เพราะตั้งแต่ลงเรือมาทั้งสองไม่ได้สนิทสนมกันขนาดนี้

"เป็นอะไรไหม นี่กี่นิ้ว" สุดสาครชูนิ้วขึ้นมาให้เธอดู

"3 นิ้ว"

"น้ำ?" คนที่ยืนมองอยู่ตกใจที่น้ำมนต์บอกว่าปลัดชู 3 นิ้ว เพราะเห็นอยู่ว่าปลัดชูแค่ 2 นิ้ว แต่สุดสาครกลับไม่เหมือนคนอื่นเขาดึงเธอเข้ามากอดไว้จนน้ำมนต์แทบจะหายใจไม่ออก ทั้งสองรู้ดีว่าทำแบบนี้แล้วมันหมายถึงอะไร เพราะถ้าชูขึ้นมา 2 นิ้วอีกคนก็จะนับนิ้วที่พับเก็บไว้นั่นคือ 3 นิ้ว

นาคราชโทรไปบอกทางเจ้าของแพให้มาลากแพเข้าฝั่งตั้งแต่ตอนที่กำลังทำ CPR ให้น้ำมนต์แล้ว เพราะยังไงก็ต้องพาเธอไปเช็คร่างกายที่โรงพยาบาลก่อน และยิ่งเห็นว่าเธอตอบนิ้วมือผิดก็ยิ่งทำให้เป็นห่วงมากขึ้นกว่าเดิม

"น้ำเธอเป็นอะไรไหม เธอเป็นยังไงบ้าง" นิวเยียร์เข้ามาดูเพื่อนแต่จะนั่งลงพื้นก็ไม่ได้เพราะติดท้อง "เธอตกน้ำลงไปได้ยังไง" เป็นไปไม่ได้ที่น้ำมนต์จะกระโดดลงไปช่วยคนอื่น เพราะน้ำมนต์ถอดชูชีพแล้วและเธอก็เป็นคนที่กลัวน้ำมาก

ได้ยินคำถามนั้นจากเพื่อนน้ำมนต์ก็หันไปมองเอวาที่ยืนอยู่ใกล้ก่อนที่จะตกน้ำ เพราะเธอรู้สึกเหมือนว่ามีใครดันร่างของเธอจนพลัดตกน้ำ พอตกน้ำลงไปสติก็หลุดไปเลยด้วยความกลัว แต่ไม่มีหลักฐานว่าเอวาเป็นคนทำจะกล่าวหาลอยๆ ก็ไม่ได้

ตอนที่น้ำมนต์คิดว่าจะพูดดีไหมเรือลากจูงก็มาถึง ได้ยินเสียงเรือลากจูงมาน้ำมนต์ก็เกิดอาการกลัวขึ้นมาอีก จนสุดสาครที่ยังคงอยู่ตรงนั้นกอดเธอไว้

"ไอ้นี่ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ" ธันวาอิจฉาเพื่อนทั้งได้กดหน้าอกได้ผายปอด คนที่ช่วยทำ CPR น่าจะเป็นเรา ต้องไปเรียนวิชานี้ไว้แล้วล่ะ

ใช้เวลาหลายนาทีกว่าเรือลากจูงจะพาแพเทียบฝั่งได้

ตอนนั้นทุกคนก็ไปเก็บข้าวของรอไว้แล้ว และของของน้ำมนต์สายบัวก็เก็บให้ด้วย

แพจอดเทียบฝั่งก็เห็นว่าตอนนี้มีรถกู้ภัยมาจอดรออยู่แล้ว

"มึงขับรถกูไปนะ" สุดสาครโยนกุญแจให้ธันวาแล้วก็รีบขึ้นรถพยาบาลคันนั้นไป ส่วนคนอื่นก็ขึ้นรถของตัวเองแล้วขับตามรถของโรงพยาบาลออกมา

ตามขึ้นมาบนรถก็เห็นพยาบาลกำลังช่วยเช็คชีพจรของเธออยู่ และตอนนั้นเสื้อของเธอก็ถูกขยับขึ้นมาเพื่อจะวางเครื่องมือเช็คคลื่นหัวใจ สายตาของเขามองไปเห็นแผลเป็นบนหน้าท้องและดวงตานั้นสื่อสารถึงหัวใจที่แตกสลายไม่มีชิ้นดีแล้ว

จนรถพยาบาลมาถึงโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด และรถอีกหลายคันก็วิ่งตามกันเข้ามาหนึ่งในนั้นก็มีรถของใครบางคนอยู่ด้วย

"หนูน้ำมนต์เป็นยังไงบ้างลูก" ลงจากรถได้กันตนาก็รีบเดินตรงมาที่รถพยาบาล

"แม่? แม่มาได้ยังไง?"

"จะมาได้ยังไงล่ะทำไมไม่ดูแลน้องให้ดี" ที่จริงนางแอบตามมาตั้งแต่ได้ยินว่าลูกจะพาน้ำมนต์และกลุ่มเพื่อนมาเที่ยวล่องแพแล้ว และรถพยาบาลก็เป็นฝีมือของแม่เขานี่แหละที่โทรไป เพราะได้ยินเพื่อนของลูกชายติดต่อมาว่ามีคนจมน้ำ

หน้าห้องฉุกเฉิน.. ทุกคนยืนรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินเพราะน้ำมนต์ถูกพาเข้าไปในห้องนั้น และตอนที่กำลังใจจดใจจ่อรอดูอาการของเธออยู่เอวาก็เดินเข้ามาใกล้ผู้หญิงที่ปลัดสุดสาครเรียกว่าแม่

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

"สวัสดีจ้ะ" นางรับไหว้แต่ก็ไม่ได้สนใจเพราะยังคงเป็นกังวลเรื่องของน้ำมนต์อยู่

"หนูชื่อเอวานะคะ มากับคุณปลัดสุดสาครค่ะ"

"?" ได้ยินอีกฝ่ายแนะนำว่ามากับลูกชาย กันตนาถึงได้หันกลับมามอง

"คุณแม่พอมีเวลาคุยกับเอวาหน่อยไหมคะ" ทุกคนกำลังเป็นห่วง น้ำมนต์เลยไม่ได้สนใจว่าใครจะพูดคุยกับใครอยู่ และเอวาก็ฉวยโอกาสนี้เข้ามากระซิบพูดกับแม่ของปลัด

"หนูมีอะไรจะคุยกับป้าเหรอ"

"เอวาเห็นว่าคุณป้าดูจะเป็นห่วงผู้หญิงที่ชื่อน้ำมนต์มาก ไม่ทราบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับคุณปลัดคะ"

"หนูไม่รู้หรือว่าเขาสองคนเป็นอะไรกัน"

"ขอโทษค่ะเอวาไม่รู้จริงๆ เพราะเอวาเห็นว่าคนที่ชื่อน้ำมนต์ดูเหมือนว่าจะเคยแต่งงานมาแล้ว.." พูดจบเอวาก็สังเกตสีหน้าของแม่ปลัด และมันก็เป็นแบบที่คิดไว้ท่านก็คงยังไม่รู้เรื่องนี้

"หนูเอาอะไรมาพูด"

"เอวามีหลักฐานค่ะ"

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่