พ่ายรักสามีเก่า

บทที่ 10

พ่ายรักสามีเก่า บทที่ 10

"เอวามีหลักฐานค่ะ"

"มีหลักฐานอะไรเหรอ?"

"ขอเชิญญาติของคุณน้ำมนต์เข้ามาข้างในด้วยค่ะ" พยาบาลในห้องฉุกเฉินเรียกญาติของผู้ป่วยให้เข้าไปรับรู้ถึงอาการ และเป็นจังหวะเดียวกับที่เอวากำลังจะบอกเรื่องนั้นให้แม่ของปลัดสุดสาครรู้

"เดี๋ยวผมไปเอง" สุดสาครเห็นนิวเยียร์กำลังจะเข้าไปเลยอาสาจะเข้าไปเอง

ส่วนทางด้านกันตนาที่คุยกับเอวาอยู่เมื่อครู่ก็รีบเดินตามลูกชายเข้ามาเหมือนกัน

"เธอเป็นยังไงบ้างครับ"

"อาการเบื้องต้นไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ และหมอก็ขอชื่นชมคนที่ CPR ช่วยชีวิตเธอด้วยนะครับ" ตอนที่คุณหมอพูดประโยคนี้น้ำมนต์ก็มองไปดูหน้าเขา เพราะเธอรู้ว่าคนที่ทำ CPR ให้คือใคร แต่เขาก็ไม่ได้มองตอบหรอก และความหวังของเธอก็เริ่มจะริบหรี่ลงแทบไม่มีแสงสว่างเลย

"ครับ"

"หนูน้ำมนต์เป็นยังไงบ้างลูก" กันตนาเดินเข้ามาถาม ในใจก็ยังคิดเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูดให้ฟังว่ามันยังไงกันแน่

"คุณแม่มาได้ยังไงคะ" เห็นหน้าท่านเธอเผลอเรียกแม่เพราะก่อนหน้าเธอเรียกท่านว่าคุณป้า เขาจะว่าเราหรือเปล่านะ แต่ก็ช่างเถอะมันเผลอปากเรียกไปแล้วนี่

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนว่าแต่หนูเป็นยังไงบ้าง"

"ดีขึ้นแล้วค่ะ"

"ต้องได้นอนโรงพยาบาลไหมคะคุณหมอ" กันตนาหันไปถามคุณหมอเจ้าของไข้

"เราได้ถามคนป่วยแล้ว เธอบอกว่าขอกลับบ้านครับ" ที่จริงทางโรงพยาบาลก็อยากให้นอนดูอาการไปก่อน แต่น้ำมนต์กลัวว่าถ้าเธอนอนอยู่โรงพยาบาลจะทำให้ทุกคนลำบากไปด้วย เลยขอกลับถ้ามีอะไรเดี๋ยวเธอจะไปหาหมอในกรุงเทพฯเอง

"ถ้าอาการยังไม่ดีขึ้นแอดมิดเลยนะครับคุณหมอไม่ต้องสนใจอย่างอื่น" ได้ยินว่าเธอขอกลับเขาเลยแจ้งกับทางคุณหมอไป

แม่เห็นว่าลูกชายดูเป็นห่วงน้ำมนต์มาก ถ้าเป็นก่อนที่จะคุยกับผู้หญิงที่ชื่อเอวาแม่ก็คงจะดีใจ แต่ตอนนี้รู้สึกให้ใจกับน้ำมนต์ได้ไม่เต็มร้อย

"ไม่เป็นไรค่ะฉันจะกลับบ้าน"

"ถ้างั้นหมอจะจัดยาให้นะ รับยาแล้วก็กลับบ้านได้ ฝากญาติช่วยดูแลใกล้ชิดด้วยนะครับ"

"ได้ค่ะคุณหมอขอบคุณมากนะคะ" คนที่ตอบคุณหมอก็คือแม่ของปลัดสุดสาคร หลังจากจบเรื่องปลัดก็ออกมาทำเรื่องจ่ายค่ารักษาพยาบาลและก็รับยา

สายบัวเอาเสื้อผ้าในกระเป๋าของน้ำมนต์มาให้เปลี่ยนเพราะตอนนี้น้ำมนต์ใส่เสื้อผ้าของทางโรงพยาบาลอยู่ เสื้อผ้าที่เธอใส่เปียกเลยต้องได้ถอดออก

เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทางบุรุษพยาบาลก็เข็นน้ำมนต์มาส่งที่รถ

"มาขึ้นรถคันนี้" สุดสาครเรียกเธอมาขึ้นรถด้วย น้ำมนต์มองไปเห็นเอวายืนอยู่ข้างรถคงจะขึ้นรถคันนั้น เธอเลยบอกว่าจะนั่งรถกลับไปกับนิวเยียร์

ส่วนทางด้านเอวาใจหนึ่งก็อยากไปนั่งรถกับแม่ของปลัดเพราะอยากพูดเรื่องนี้ให้จบ แต่พอเห็นว่าธันวาไม่ได้มาขึ้นรถคันนี้กลับเลยถือโอกาสเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างคนขับโดยมีปลัดสุดสาครเป็นคนทำหน้าที่ขับรถ ที่ธันวาไม่ได้มาขึ้นรถคันนี้เพราะนั่งไปกับรถของนาคราช และสุดสาครก็เห็นแล้วล่ะว่าธันวานั่งรถคันนั้นแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกแล้ว

ใช้เวลาอยู่สองถึงสามชั่วโมงก็มาถึง..

"แกไปพักกับฉันก่อนดีไหม" ช่วงรถติดนิวเยียร์หันไปถามเพื่อนที่นั่งติดรถมาด้วย

"ไม่หรอกฉันจะกลับไปหาน้า"

นาคราชเลยขับรถมาส่งเธอที่บ้านของน้าสาว

"ถ้ามีอะไรแกรีบโทรไปหาฉันนะ"

"ไม่เป็นอะไรหรอกแกไม่ต้องเป็นห่วงฉัน"

"ดูแลตัวเองด้วยนะครับ"

"ขอบคุณมากค่ะคุณธันวา"

เห็นหลานสาวกลับมาถึงบ้านน้ำค้างก็ออกมารับกระเป๋า

"สวัสดีค่ะคุณน้า"

"สวัสดีจ้ะ"

ตอนที่นิวเยียร์ทักทายกับคุณน้า น้ำมนต์ส่งสัญญาณบอกให้เพื่อนห้ามพูดเรื่องที่เธอตกน้ำ เพราะถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูแม่เธอคงต้องได้บินกลับแน่นอนเลย กว่าจะหาโอกาสกลับประเทศมาได้ช่างยากเย็น ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไรถึงจะได้กลับมาหรือบางทีชาตินี้อาจจะไม่ได้กลับมาอีกเลยก็ได้

"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณน้ำมนต์เหรอ" ธันวาถามตอนที่รถออกมาจากบ้านของน้ำมนต์แล้ว

"บ้านน้าค่ะ น้ำมนต์อยู่ต่างประเทศกับครอบครัวช่วงนี้เธอเดินทางมาเที่ยวค่ะ"

"มีครอบครัวแล้วเหรอ นึกว่าเป็นสาวโสดซะอีก" ธันวาแค่พึมพำกับตัวเองและรู้สึกเฟลมาก เขาคิดว่าคำว่าครอบครัวที่นิวเยียร์พูดเมื่อครู่คืออยู่กับสามีและลูก เพราะเห็นว่าเธอมีแผลผ่าคลอด แต่สวยขนาดนี้ถ้ายังไม่มีครอบครัวน่ะสิแปลก

สุดสาครขับรถมาส่งเอวาที่พัก ที่พักของเอวาเป็นแฟลตสำหรับให้เช่า และส่วนมากพนักงานของบริษัทก็จะมาเช่าอยู่ที่นี่เพราะมันอยู่ไม่ไกลจากบริษัทแถมราคาก็ไม่แพงมากด้วย

"คุณปลัดจะขึ้นไปข้างบนไหมคะ"

"ไม่หรอกครับผมต้องกลับบ้านแล้ว"

"แล้วเราจะได้เจอกันอีกไหมคะ"

"ผมก็ไม่แน่ใจ โชคดีนะครับ" ส่งกระเป๋าให้กับเอวาแล้วสุดสาครก็กลับขึ้นรถแล้วถอยออกไป

เอวายืนหิ้วกระเป๋ามองตามท้ายรถ ทำไมถึงรู้สึกว่าเขาเฉยชากับตัวเองมาก ถ้าไม่คิดอะไรกับเราแล้วทำไมถึงต้องชวนเราไปเที่ยวด้วยล่ะ หรือที่ให้เราไปด้วยเพราะไม่รู้ว่าผู้หญิงชื่อน้ำมนต์ก็ไป ไม่รู้จะไปทำไมไปก็ทำให้ทุกคนเที่ยวไม่สนุก กลัวจริงหรือแกล้งกลัวเรียกร้องความสนใจกันแน่

คิดแล้วก็นึกเสียดายยังไม่ได้ขอเบอร์โทรหรือช่องทางติดต่อแม่ของปลัดสุดสาครไว้เลย แต่ไม่เป็นไรท่านเป็นถึงแม่ของปลัดคงหาช่องทางติดต่อได้ไม่ยาก ค่อยนัดเจอกันอีกทีแล้วกัน

สุดสาครกลับมาถึงบ้านก็เห็นว่าแม่มาถึงแล้ว

"แม่อยากจะถามอะไรเราหน่อย"

"ถามอะไรครับ"

"แม่ได้ยินหนูคนที่ชื่อเอวาพูดว่าน้ำมนต์มีครอบครัวแล้วเหรอ"

"?" เขาไม่คิดว่าเอวาจะพูดเรื่องนี้กับแม่ แต่พอลูกตอบไม่ได้นั่นมันยิ่งเป็นการยืนยันคำพูดของเด็กคนนั้น

"แสดงว่าหนูน้ำมนต์มีสามีแล้วเหรอ?"

"ผมไม่แน่ใจครับ"

"ทำไมไม่แน่ใจล่ะลูก ก็ในเมื่อเราสองคนกำลังคบกันอยู่ไม่ใช่เหรอ"

"ผมยังไม่อยากพูดเรื่องนี้ครับขอตัวนะครับ"

กันตนามองตามลูกชายขึ้นบ้านถ้าน้ำมนต์ใช้ชีวิตอยู่ในประเทศนางก็พอจะสืบได้ แต่นี่ไม่รู้ว่าน้ำมนต์อยู่ประเทศไหนด้วยซ้ำ

สุดสาครเข้ามาในห้องนอนก็ทิ้งตัวลงบนเตียงแบบหมดแล้วซึ่งทุกอย่าง และแม่ก็รู้เรื่องนี้แล้วด้วย เขารู้ว่าแม่เป็นคนยังไงที่ท่านพยายามหาผู้หญิงมาให้เขาดูตัวก็เพราะกลัวว่าเขาจะหลงเสน่ห์แม่หม้าย

คิดถึงเรื่องแม่หม้ายก็อดคิดไม่ได้ว่าตกลงเธอกับผู้ชายคนนั้นเลิกกันแล้วจริงหรือ ถ้าเธอยังมีสามีอยู่แล้วทำไมถึงยอมรับปากกับนิวเยียร์ว่าจะมาเป็นแฟนเขาล่ะ หรือเพราะความสนุก เห็นเขามีความทุกข์แล้วเธอคงจะสนุกมากสินะ

เพล้ง! กันตนาที่ยังอยู่ข้างล่างได้ยินเสียงของตกแตกเลยรีบขึ้นมาดู

ก๊อกๆ "มีอะไรหรือเปล่าลูกเปิดประตูให้แม่หน่อย"

"ไม่มีอะไรครับผมซุ่มซ่ามทำแจกันแตก" เขาไม่ใช่คนชอบความรุนแรงหรอก แต่เขาต้องระบายมันออกมาบ้างเวลาที่โมโหอะไรมากๆ เหมือนตอนที่กระโดดน้ำ

"เดี๋ยวแม่จะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดลูกอย่าไปจับนะเดี๋ยวมันบาดมือเอา"

ตอนที่แม่บอกว่าจะให้แม่บ้านมาทำความสะอาดสุดสาครก็หยิบเอากุญแจรถและกระเป๋าเงินแล้วเปิดประตูออกมา

"ลูกจะไปไหน"

"ไปหาเพื่อนครับ"

"เพิ่งมาถึงทำไมไม่นอนพักก่อนล่ะลูก"

"ผมกลับไม่ดึกหรอกครับ"

ออกมาเขาก็ไม่รู้จะไปไหนเลยไปแวะดื่มที่ประจำ แต่วันนี้เขาไม่ได้โทรชวนใครออกมาด้วยอยากจะดื่มอยู่คนเดียว

สาวๆ ที่เคยให้บริการเห็นว่าคุณปลัดสุดหล่อมาก็รีบเข้ามาบริการกันยกใหญ่

"ทำไมวันนี้คุณปลัดมาคนเดียวได้ล่ะคะ"

"ผมไม่มีแฝดสยามสักหน่อยที่จะต้องตัวติดกัน"

"คุณปลัดก็.." ว่าแล้วก็หยอกเย้าปลัดใครจะไม่อยากเป็นคุณนายของท่านปลัดล่ะแต่คิดว่าเปอร์เซ็นต์มันน้อยมาก เพราะท่านคงไม่มาคว้าผู้หญิงกลางคืนทำเมียหรอก แต่ถ้าได้ปลัดสุดหล่อสักครั้งจะไม่ลืมพระคุณเลย ท่านดันไม่เคยอ๊อฟเด็กออกจากร้านเลยสักครัั้ง

เขาทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย ขณะที่เธอมีครอบครัว​มีลูกมีผัวไปแล้ว​ เขายังคงไม่ลืมผู้หญิงคนนี้ น่าสมเพชตัวเองนัก

และตอนที่ปลัดสุดสาครกำลังดื่มอยู่ก็มีสายเข้ามา เขารับโดยที่ไม่ได้ดูว่าเป็นสายของใคร

>>{"ฮัลโหลคุณปลัดอยู่ที่ไหนคะเนี่ยทำไมเสียงดังจัง"}

เขาเลยบอกปลายสายว่าอยู่ที่ไหนแล้วก็วางสายไป โดยที่ไม่ได้สนใจอีกนั่นแหละว่าใครโทรมาเมื่อสักครู่เพราะเสียงมันดัง

"แกจะไปไหนวะ" กระต่ายเพื่อนที่ทำงานแผนกเดียวกันกับเอวาและก็เป็นรูมเมทกันด้วยเห็นเพื่อนวางโทรศัพท์จากคุณปลัดแล้วก็รีบลุกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว..

🖊ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่