พ่ายรักสามีเก่า

บทที่ 11

พ่ายรักษามีเก่า บทที่ 11

"ปลัดอยู่นี่เอง" มาถึงสถานบันเทิงที่ปลัดบอกไว้เอวาก็มองหาอยู่ว่าปลัดนั่งอยู่โต๊ะไหน พอเห็นก็รีบเดินตรงเข้ามาหา

"คุณเอวา?" คิดว่าตัวเองตาฝาด หรือว่าคนที่เขาวางสายไปก่อนหน้าคือเธอคนนี้ เป็นเอามากนะเรา

"พวกคุณออกไปได้แล้วค่ะ" เอวาสั่งเด็กเอนเตอร์เทนที่กำลังนั่งดูแลปลัดสุดสาครอยู่ แต่ไม่มีใครขยับออก "พวกคุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร"

"ปลัดคะ" สาวเอนเตอร์เทนรีบเกาะแขนของปลัดไว้

สุดสาครไม่สนใจว่าจะขยับออกหรือจะนั่งอยู่ตรงนี้ เขายกเหล้าขึ้นมาดื่มเอวาเลยกระชากตัวผู้หญิงที่เกาะแขนเขาอยู่ให้ออกมา จนผู้หญิงคนนั้นกระเด็นออกตามแรงแล้วเอวาก็นั่งแทนที่

"ดูสิคะปลัดผู้หญิงคนนี้เป็นใครมาจากไหนคะ"

"ฉันแค่อยากจะมาดื่ม ถ้ามันวุ่นวายนักก็ออกไปให้หมด"

ลูกค้าไล่แล้วเด็กเอนเตอร์เทนเลยต้องได้ออกไป ส่วนเอวายังคงนั่งเฉย

"ทำไมคุณปลัดมานั่งดื่มคนเดียวล่ะคะ ถ้าคุณปลัดอยากมีเพื่อนดื่มทักไปหาเอวาได้เสมอเลยนะคะ"

"กรี๊ดดดดด" เวลาเดียวกันนั้นแต่อยู่คนละสถานที่ก็ได้มีเสียงกรีดร้องจากหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น

ก๊อกๆ "น้ำเป็นอะไรลูกเปิดประตูให้น้าหน่อย" สิ้นเสียงกรีดร้องน้ำค้างก็รีบวิ่งมาที่ห้องของหลานสาวแล้วเคาะประตูเสียงดัง

ก๊อกๆ "น้ำนี่น้าเองนะหนูเป็นอะไร"

แกร็ก.. เธอสะดุ้งตื่นตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูครั้งที่สองเลยรีบมาเปิดประตู

"หนูเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า"

"น้ำฝันร้ายค่ะ" ภาพตอนที่เธอจมน้ำมันยังคงคอยหลอกหลอน กว่าจะข่มตาให้หลับได้ แต่พอหลับสนิทก็ฝันเห็นภาพตอนที่ตัวเองกำลังทุรนทุรายอยู่ใต้น้ำ

"ให้น้านอนเป็นเพื่อนไหม"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

"มันเกิดอะไรขึ้น ตกลงหนูไปเที่ยวที่ไหนกันแน่" น้ำค้างรู้ว่าหลานสาวกลัวอะไรมากที่สุด ถึงแม้ตอนโตน้ำมนต์จะไม่ได้อยู่กับน้าแต่เธอก็มีอาการกลัวแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้ารู้ว่าจะไปเที่ยวล่องแพหรือไปเที่ยวทะเลน้าไม่มีทางอนุญาตให้ไปเด็ดขาดแต่นี่หลานสาวบอกว่าจะไปเที่ยวภูเขา

"ไม่มีอะไรค่ะน้ำง่วงนอนแล้วค่ะ น้าก็กลับไปนอนเถอะ" เธอไม่อยากจะโกหกน้าไปมากกว่านี้แล้ว

"ถ้างั้นเราก็นอนนะ เปิดไฟหัวเตียงนอนจะได้หลับ"

"ค่ะ" กลับเข้ามาในห้องเธอก็ยังคงมีอาการแพนิคอยู่ คิดถึงสมัยก่อนตอนที่เลิกกับเขาใหม่ๆ เธอถึงขั้นเป็นซึมเศร้า

หรือเราจะกลับดี อยู่ไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เขาก็มีผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว ปล่อยให้เรื่องทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่อดีตไปเถอะ ..ตอนที่คิดอะไรไม่ตก น้ำมนต์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเลื่อนดูหน้าจอ แค่เห็นรูปพักหน้าจอที่เธอตั้งไว้ทุกครั้งเวลา เปิดโทรศัพท์ หัวใจที่ดูจะเต้นช้าลงก็เริ่มมีเลือดสูบฉีด

"ปลัดคะเรากลับกันเถอะค่ะ" เอวาพยายามชวนปลัดกลับ เพราะเห็นว่าเขาเมามากแล้ว

แต่สุดสาครไม่สนใจเขายังคงดื่มอย่างต่อเนื่อง เอวาเลยปล่อยให้เขาดื่มไปก่อนเอาให้น็อคคาที่ไปเลยค่อยให้เด็กช่วยยกขึ้นรถก็แล้วกัน ระหว่างนั้นเอวาก็ search ดูว่า โรงแรมม่านรูดแถวนี้อยู่ที่ไหนบ้าง

"เยอะเลย" พอรู้ว่าอยู่ที่ไหนก็กดเข้าไปจองห้องไว้ก่อนเลย ยังไงวันนี้ปลัดก็ต้องเป็นของเธอให้ได้ "เอวาขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งนะคะ" พูดจบเอวาก็ลุกไปเข้าห้องน้ำให้เรียบร้อยเผื่อว่าไปถึงโรงแรมม่านรูดจะได้ใช้เวลากับปลัดเต็มที่

"ดึกขนาดนี้แล้วยังเรียกกูออกมาอีก แล้วนี่เป็นบ้าอะไรดื่มจนคอพับ" คล้อยหลังของเอวา ธันวาก็มาที่โต๊ะประจำของพวกเขา ไม่พูดพร่ำธันวาก็ยกเพื่อนขึ้น "ค่าใช้จ่ายส่งเข้าไปในไลน์ของไอ้ปลัดนะเดี๋ยวพรุ่งนี้จะให้มันโอนจ่ายให้"

"ได้ค่ะ" ทั้งสองเครดิตดีอยู่แล้ว และก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้

"?" เอวามาถึงก็เห็นว่าพนักงานกำลังเก็บโต๊ะอยู่ "พวกเธอทำอะไร แล้วคุณปลัดไปไหน"

"ออกไปแล้วค่ะ"

"ออกไปได้ยังไง ไปกับใคร?" เอวารีบวิ่งออกมาดูคิดว่าปลัดคงเดินออกมาคนเดียว แต่พอออกมาก็ไม่เห็น "ไปไหนแล้ววะเนี่ย" เหยื่อกำลังจะเข้าปากอยู่แล้วเชียว เมาขนาดนั้นออกมาได้ยังไง

"กลับมาอีกทำไม"

"มึงคุยกับกูเหรอ"

"ฉันถามว่าเธอกลับมาอีกทำไม!!"

"เฮ้ยไอ้บ้ากูตกใจแล้วมึงจะตะโกนทำไมวะ" ธันวาที่ทำหน้าที่ขับรถอยู่ถึงกับสะดุ้ง

"มีผัวใหม่แล้วยังคิดถึงผัวเก่าอยู่อีกเหรอ นางวันทองหญิงสองใจ"

"มึงคุยกับกูหรือเปล่าวะ"

เช้าวันต่อมา..

"ปวดหัว"

"จะไม่ให้ปวดได้ยังไง"

"?" ได้ยินเสียงที่คุ้นหู สุดสาครเลยลืมตาขึ้นมอง

"มึงมาอยู่ห้องกูได้ยังไงวะ"

"ดูให้ดีก่อนว่านี่ห้องใคร" ได้ยินธันวาบอกให้ดูสุดสาครเลยมองไปรอบๆ ห้อง

"กูมาอยู่บ้านมึงได้ยังไง"

"มึงส่งข้อความมาบอกให้กูไปหา"

"ตอนไหนวะ ทำไมกูจำไม่ได้"

"ท่าจะหนัก แล้วนี่มึงไม่ไปทำงานหรือไง ป่านนี้ประชาชนรอแล้วมั้ง"

สุดสาครเลยลุกขึ้นจากเตียงแล้วเดินไม่ค่อยตรงออกมาจากห้อง ทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องคอยตามหลอกหลอนไม่จบไม่สิ้นสักที คิดว่าชาตินี้จะไม่เจอกันอีกแล้วยังตามมาทำให้เขาฟุ้งซ่านได้อีก

"แล้วนั่นมึงจะไปไหน"

"ก็กลับน่ะสิวะ"

"รถมึงยังจอดอยู่ที่เดิม"

"ถ้างั้นมึงก็ไปส่งกูสิ"

"ลำบากกูอีก งานการไม่ต้องทำกันพอดี" บ่นไปงั้นแหละแต่ก็ต้องพาเพื่อนไปส่งที่รถก่อน

[ศาลาว่าการ]

"สวัสดีค่ะคุณปลัด"

"สวัสดีครับคุณนิสา"

"วันหยุดไปเที่ยวไหนมาคะเนี่ย ทำไมหน้าตาของคุณปลัดถึงดูเหนื่อยๆ"

"ไปเที่ยวล่องแพมา"

"ทำไมไม่ชวนสาบ้างล่ะคะ"

"เอาไว้ถ้าได้ไปอีกเดี๋ยวจะชวน" ว่าแล้วสุดสาครก็เข้าห้องทำงาน ขณะที่นั่งทำงานอยู่ก็ไม่สามารถสลัดเธอออกจากความคิดได้สักที ทำไมผู้หญิงคนหนึ่งถึงมีอิทธิพลต่ออีกคนได้มากขนาดนี้

เวลาเดียวกันนั้นที่อนันต์ไพศาล..

"คุณนายปลัดของเรามาแล้ว"

"พวกแกก็ว่าไป"

"อย่าถ่อมตัวเลย ไปค้างคืนล่องแพด้วยกัน มีหรือจะรอด"

"พูดแล้วก็เซ็ง"

"อ้าวทำไมไหนเล่ามาซิ"

"ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งน่ะสิหน้าด้านหน้าทน" แล้วเอวาก็ใส่สีตีไข่เข้าไปอีก

"อะไรนะ? เอาความมั่นมาจากไหนฉันคิดว่าผัวทิ้งแน่เลย แม่หม้ายลูกติดยังจะตามอ่อยคุณปลัดอีกเหรอ"

"ใช่ เอวาของเราดีกว่าตั้งเยอะ ฉันคิดว่าแม่ของคุณปลัดคงรับไม่ได้หรอก"

"ปัญหามันอยู่ตรงนี้แหละ ไม่รู้ฉันจะติดต่อแม่ของคุณปลัดได้ยังไง"

"จะไปยากอะไรล่ะ ก็เข้าไปดูช่องทางติดต่อผ่านคุณนาคราช ยังไงคุณปลัดก็ต้องเป็นเพื่อนกับคุณนาคราชอยู่แล้ว" และเพื่อนในแผนกก็ช่วยกันหาช่องทางติดต่อแม่ของปลัดสุดสาคร

"นี่ไงฉันเจอแล้ว"

ค่ำของวันเดียวกันนั้น..

"สวัสดีค่ะคุณแม่" เอวามารออยู่ที่ร้านอาหาร กันตนาแม่ของสุดสาครเป็นคนนัดสถานที่ให้มาเจอกันที่นี่

"สวัสดี นั่งสิ"

"ค่ะ"

"แล้วนี่เราสั่งอะไรหรือยัง"

"ยังเลยค่ะ" กันตนาเลยเรียกพนักงานเสิร์ฟมารับออเดอร์

ระหว่างรออาหารเอวาเลยเริ่มพูดสิ่งที่เตรียมมา

"เอวาไม่อยากให้คุณปลัดเสียรู้แม่หม้ายค่ะ"

"หนูมั่นใจได้ยังไง"

"ผู้หญิงคนนั้นมีรอยผ่าตัดตรงหน้าท้องค่ะ รอยผ่าตัดแบบนี้มีแค่ผ่าคลอดเท่านั้นแหละค่ะ"

"อะไรนะ?"

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่