พ่ายรักสามีเก่า

บทที่ 2

พ่ายรักสามีเก่า บทที่ 2

"ก็งั้นๆ แหละครับ ผู้หญิงแต่งตัวแบบนี้หาได้ทั่วไป"

"ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก น้องแต่งตัวออกจะสวย" ผู้เป็นแม่รีบตำหนิลูกชาย แต่แม่ก็แปลกใจไหนบอกว่าเป็นแฟนกันแต่ดูยังไงก็ไม่เหมือนแฟน

"แม่สั่งอะไรหรือยังครับ"

"สั่งไปแล้วล่ะ ว่าแต่เราอยากทานอะไรเพิ่มอีกไหม"

"ไม่เป็นไรครับผมต้องรีบเข้าไปทำงาน ไม่ได้ว่างงานเหมือนใครบางคนแถวนี้"

"ลูกว่าแม่เหรอ?"

"หึหึ" น้ำมนต์ที่นั่งฟังกลั้นขำไม่อยู่

"ผมจะว่าแม่ทำไมครับ"

"ก็นั่งกันอยู่สามคนแม่ว่างงานอยู่คนเดียว"

"อีกคนก็ไม่เห็นได้ทำงานอะไรนี่ครับ" ตอนที่พูดสายตาเขาชำเลืองมองมาที่เธอเหมือนบอกแม่ว่าเขาหมายถึงใคร

"หนูไม่ได้ทำงานเหรอ เวลาแม่โทรไปทุกครั้งทำไมหนูบอกว่ากำลังยุ่งงานอยู่ล่ะ"

"ทำไมคุณปลัดรู้ล่ะคะว่าฉันไม่ได้ทำงาน" เธอตอกกลับเขาได้ไวมาก

"รู้สิคนทำงานที่ไหนจะมีเวลามาแต่งตัวขนาดนี้ และวันนี้ก็เป็นวันธรรมดาคนทำงานที่ไหนจะออกมาเริงร่าได้" ถ้าเป็นสมัยตอนที่ยังคบกันอยู่เขาอาจจะยอมฝีปากของเธอแต่ตอนนี้ไม่ใช่

"ก็ฉันนี่ไงคะ"

"เดี๋ยวก่อนนะ เราสองคนเป็นแฟนกันจริงไหมเนี่ย"

ทั้งสองที่กำลังโต้วาทีกันอยู่หยุดแล้วหันกลับมามองที่แม่ของเขาพร้อมกัน

แต่เหมือนมีระฆังมาช่วย เพราะอาหารที่สั่งไปพนักงานยกมาเสิร์ฟพอดี

"ผมว่าทานข้าวดีกว่าครับอย่าพูดเรื่องไร้สาระเลย" ลืมไปเลยถ้าไม่มีเธอเป็นไม้กันหมาเดี๋ยวแม่ก็คงหาผู้หญิงมาให้ดูตัวอีก

หรือว่าเราจะคิดมากไปเอง.. กันตนาเลยตักอาหารวางใส่จานให้กับว่าที่ลูกสะใภ้ "ชิมนี่ดูสิลูก ร้านอาหารของเราที่ต่างประเทศทำอาหารพวกนี้ไหม"

"ทำค่ะแต่ส่วนมากลูกค้าจะชอบสั่งอาหารอีสานมากกว่าค่ะ" พ่อเธอเป็นคนทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือเลยทำอาหารพวกนี้เป็นและทำได้อร่อยมาก

"จริงเหรอ อยากลองไปชิมอาหารร้านเราดูสักครั้ง"

"แอะๆ" สุดสาครกำลังซดน้ำซุปพอดีได้ยินแม่บอกว่าอยากไปชิมอาหารร้านเธอที่อยู่ต่างประเทศเขาถึงกับสำลัก

"ค่อยๆ ทานสิลูก จะรีบไปไหนเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง"

"ผมมีงานราชการต่อครับ ผมไปก่อนดีกว่า" กลัวแม่จะมีความคิดแผลงๆ เขาเลยต้องชิ่งก่อน เดี๋ยวชวนไปทานอาหารร้านของเธอที่อยู่ต่างประเทศแย่เลย

"ดูเจ้าลูกคนนี้สิออกมาทานแค่ไม่กี่คำก็ไปแล้ว" จะเอายังไงกับลูกคนนี้ดี กว่าจะหาโอกาสให้ทั้งสองได้เจอกัน ไอ้ลูกชายก็เอาแต่งานแล้วเมื่อไรจะมีเมียมีหลานให้แม่อุ้มสักที เดี๋ยวผู้หญิงก็หนีกลับต่างประเทศกันพอดี

"น้ำว่าคุณป้าทานเถอะค่ะ เขาคงรีบจริงๆ นั่นแหละ"

"เอาแบบนี้ไหมบ้านป้าสะสมเครื่องประดับเก่าไว้เยอะเลย หนูอยากไปชมดูไหม"

"เครื่องประดับเก่าหรือคะ"

"ใช่แล้วล่ะจ้ะ ของตกทอดมาตั้งแต่รุ่นปู่ของตาสุดสาคร"

เธอก็ไม่มีความรู้ทางด้านเครื่องประดับเก่าหรอกแต่เห็นท่านตั้งใจชวนเลยตอบตกลง

พออีกฝ่ายตกลงกันตนาก็เริ่มแผนต่อไปในเมื่อแผนนัดมาทานข้าวไม่ได้ผลก็ชวนเข้าบ้านเลยแล้วกัน

เย็นวันนั้นสุดสาครกลับมาที่บ้านก็ได้ยินแม่บ้านบอกว่าคุณท่านกำลังคุยกับแขกอยู่ข้างใน

"แขกที่ไหน?" เขาเอาของลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไปในบ้าน พอเข้ามาก็รู้เลยว่าแขกคนนั้นคือใคร นี่แม่พาเข้าบ้านเลยเหรอ

"ไม่ดีกว่าค่ะ" น้ำมนต์ปฏิเสธกำไรข้อมือที่ท่านจะเอาให้ เห็นเธอเหมือนจะชอบมันมาก

"อีกหน่อยหนูก็จะเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ของแม่แล้ว​ ของทุกชิ้นในบ้านก็จะตกทอดมาเป็นของหนูอยู่ดี"

ตอนที่น้ำมนต์ไม่รู้จะทำยังไงมองไปก็เห็นว่าสุดสาครกลับมาพอดี เธอเลยส่งสัญญาณด้วยสายตาบอกให้เขาเข้ามาช่วยหน่อย

"ทำอะไรกันอยู่ครับ"

"อ้าวเรามาแล้วเหรอมาดูอะไรนี่สิ หนูน้ำมนต์ใส่กำไลข้อมือแล้วสวยมากเลย"

เขาแค่มองแต่ก็ไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไร และก็ไม่สนใจท่าทีของเธอที่ส่งสัญญาณบอกให้พูดกับแม่หน่อย

"คุณป้าคะไว้ให้น้ำเข้ามาอยู่ในบ้านก่อนค่อยเอาให้ก็ได้ค่ะ"

"ถ้างั้นแต่งงานกันเลยดีไหม แม่ยังเหลืออีกหลายชิ้นนะ อยู่ในธนาคารก็มี"

"แต่งงานเหรอคะ ไม่ได้ค่ะ" น้ำมนต์รีบปฏิเสธไปก่อนเลย แต่พอเห็นแม่ของเขามองมาเธอก็เลยบอกว่าครอบครัวยังไม่รู้เรื่องนี้ แต่เธอไม่เห็นแววตาและสีหน้าของเขาตอนที่เธอปฏิเสธโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดเลย

"อ้าวแล้วนั่นเราจะไปไหน" เห็นลูกชายกำลังจะเดินกลับไปทางที่เพิ่งเข้ามา "เดี๋ยวก่อนสิสุดสาคร!"

แต่เหมือนเขาจะไม่ฟังออกมาถึงรถก็สตาร์ทแล้วขับออกไปเลยโดยไม่สนใจ เธอกลับมาเพื่อเล่นกับความรู้สึกของเขาอีกแล้วเหรอ ดีถ้างั้นเขาจะเล่นกลับบ้าง

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่