เสียงฝีเท้าของคนแปลกหน้าคู่หนึ่งก้าวผ่านซุ้มประตูใหญ่ของจวนสวี่
สวี่จื่อเฟิง แต่งกายเรียบร้อยในชุดสีน้ำหมึกเรียบขรึม ข้างกายเขาคือหญิงสาวผู้มีใบหน้างดงามอ่อนหวาน ไป๋ซืออวี่ แม้นางจะมาด้วยรอยยิ้มสงบ หากหัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
คนเฝ้าประตูและบ่าวไพร่ต่างเบิกตากว้างเมื่อเห็นบุรุษผู้นั้นเดินเข้ามาพร้อมหยกประจำตระกูลสวี่หยกประจำตัวของท่านสวี่หยางอวิ๋น บุตรชายที่เสียชีวิตไปแล้ว
“ข้าสวี่จื่อเฟิง บุตรชายของสวี่หยางอวิ๋น และเยี่ยฟางหนิง ขอพบผู้นำตระกูลสวี่ เพื่อยืนยันสายเลือด”
ภายในห้องโถงจวนหลัก เงาสูงของชายชราในชุดผ้าไหมราคาแพงยืนอยู่เบื้องหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอยของวัย หากแววตายังคมกริบและมองทะลุได้ถึงความแน่วแน่และซื่อตรงของผู้ที่มาถึง
สวี่หลุนจื่อมองหยกในมือด้วยดวงตาสั่นไหว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนเบื้องหน้า
“หยกนี้มีเพียงบุตรชายข้าเท่านั้นที่พกติดตัว หากเจ้าคือหลานข้า จงพิสูจน์”
