Agad akong tumakbo papunta sa bintana para silipin ito ng marinig ko ang pagtunog ng makina ng kotse ni victor pasimpe lang akong nakasilip sa likod ng kurtina at pinapanood ito hanggang sa hindi ko na napigilan ang pagpatak ng aking mga luha habang tinitingnan ang sasakyan nitong papalayo, ang luhang kanina lang ay tuluyan ng nauwi sa paghagulhol ng tuluyan narin itong nawala sa aking paningin!, nasasaktan ako!, bakit hindi ko magawang patawarin ito! bakit sa tuwing makikita ko ito ay naaalala ko lamang ang lahat ng sakit na idinulot nito sa aking puso!, hiniling ko kaninang lumingon ito sa kung san ako nakasilip at kung mangyaring nilingon ako nito ay tatakbohin ko ito pababa at pipigilan ko ng aking mga yakap, pero hindi nangyari! dahil ng makasakay ito ay tuloyan narin umalis!, nakaram
