“เฟย หยุด! ประตูห้องเฮียพัง จะหักเงินเดือน” ฉันรีบถลึงตาใส่คุณเฟยตบท้ายด้วยแลบลิ้นใส่เพราะหมั่นไส้เหลือเกิน
“เฮีย ซ้อแลบลิ้นใส่ผม”
“ทั้งคู่” เสียงเข้มปนหงุดหงิดเอ่ยขึ้นทำให้เราทั้งคู่ต้องรีบปล่อยมือออกจากประตูบานใหญ่พร้อมกัน
“เฮีย นี่มันพนักงานบริษัทไม่ใช่เหรอ ไหนเฮียบอกไม่ให้กินพนักงานในบริษัทไง” ฉันอยากจะฆ่าน้องเขาให้ตาย ไม่อยากให้เกียรติเรียกคุณเฟยเพราะไม่สมควร
“มาถึงก็พูดมาก กลับไปได้แล้ว”
“โห ไรอะ อุตส่าห์เป็นห่วง ไปตามหาที่ผับเฮียซีก็ไม่เจอ แค่เด็กเก่ากลับมาง้อก็เมาเหมือน ..” อ่อ เข้าใจแล้ว เมาเพราะของเก่ากลับมาง้อนี่เอง
“ไอ้เฟย”
“เป็นห่วงจริง”
“มึงปลอมมาก” ฉันยืนนิ่งฟังสองพี่น้องเถียงกัน เข้าใจแล้วว่าใครคุมคุณเฟยอยู่ เข้าใจแล้วว่าทำไมคุณควินต์จะต้องกลับมา
“กินเหล้าย้อมใจเหรอเฮีย”
“ไอ้เฟย ถ้ามึงยังไม่หุบปาก”
“ครับๆ ขออยู่ต่อนะ อยากคุยกับซ้อ” ซ้อบ้านมึงสิ ฉันไม่ชอบผู้ชายคน
