“เพื่อนคุณ นิสัยดีมากเลยนะ”
“ใช่ แต่มันปากไม่ดี”
“พอกันนะ ผมว่า”
“เพื่อนกันไง จะให้นั่งทำตาปริบๆ ฟังมันปากดีอยู่คนเดียวได้ยังไง” คุยดีสิบนาทีที่เหลือด่ากราดใส่กันยับใครเห็นก็ต้องคิดว่าเกลียดกันแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
“แล้วจะเอายังไงเรื่องที่อยู่”
“โอ้โหอีนี่” ฉันอุทานเสียงเบา แต่เขาก็คงได้ยินแหละเพราะอยู่กันแค่สองคนบนรถ คุณหมออนุญาตให้ออกจากโรงพยาบาล นัดกับอีจิ๋วดิบดีสุดท้ายโดนเทผู้ชายต้องขับรถมาส่ง
ระหว่างทางก็ถูกถามเรื่องที่เกิดขึ้นที่มีเพื่อนสนิทรู้แค่คนเดียว ถึงฉันจะยอมรับเขาเป็นเพื่อนแล้วแต่ก็ไม่ใช่ทุกเรื่องที่เขาจะต้องรู้
“อย่าไปว่าเพื่อนคุณเลย เขาคงเป็นห่วงมากแหละ”
“ฉันจะหาที่อยู่ใหม่”
“ผมช่วยคุณได้”
“ไม่ต้องหรอก ค่ะ อย่าลำบากเลยฉันทำตัวเป็นภาระคุณมากแล้ว”
“จิ๋วบอกอะไรกับคุณอีก”
“มีมากกว่านี้อีกเหรอ” ฉันสูดลมหายใจเข้าปอดและปล่อยทิ้งออกมายาวๆ เป็นระยะ
“จิ๋วมันพูดมาก”
เขาเ
