“ฉันทำไม่ได้…”
“ได้สิ เชื่อใจเฮีย แล้วทำตามที่เฮียบอกนะ” สีหน้าของเวฬาจริงจังมาก เขาจ้องลึกเข้ามาในตาฉัน และไม่รู้ว่าอะไรทำให้ฉันยอมพยักหน้ารับความเชื่อใจนั้นจากเขา อยู่ ๆ ร่างกายมันก็ทำตามความรู้สึกไปเองโดยที่ฉันไม่รู้ตัว
นี่ฉันบ้าไปแล้วเหรอ…
“โอเค… สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วสวมนี้ไว้” เวฬาอธิบายช้า ๆ ขณะสวมหน้ากากดำน้ำให้ฉัน การกระทำของเขาดูอ่อนโยนมาก… มากจนหัวใจฉันสั่นไหวแปลก ๆ เขาไม่เหมือนกับเวฬาคนเดิมที่ฉันเคยรู้จักเลยสักนิด… “เดี๋ยวเฮียนับหนึ่งถึงสามนะ แล้วเราจะดำลงไปใต้น้ำด้วยกัน”
“อะ อะไรนะ… ไม่ได้ ฉันทำไม่ได้” ฉันพูดเสียงอู้อี้ผ่านหน้ากากดำน้ำ ความตื่นกลัวผุดขึ้นมาอีกครั้ง หากทว่ากลับถูกสัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือหนาทำลายลงไปพร้อมกับคำพูดที่เปรียบเสมือนมนต์สะกดบางอย่าง
“เธอทำได้บีลีฟ แค่จับมือเฮียเอาไว้และเชื่อใจเฮีย…”
“…”
“เฮียจะพาเธอก้าวผ่านความกลัวนั้นเอง”
หลังจากประโยคนั
