Red's Possession -Series 1-

Chapter 1 -Nabitin si Jhovel- 🤣

Jhovel's POV

"Do you love me? I need the truth... did you marry me out of love, or was it only to solidify your organization’s power? Sagutin mo ang tanong ko, Red!" Sigaw ko sa kanya. Mahigit anim na buwan na kaming kasal, pero ni minsan ay hindi nagpapakita ng kahit na anong pagpapahalaga sa akin ang aking asawa. Hindi ko tuloy alam kung dapat ko na bang pagsisihan ang ginawa kong pagpapakasal sa kanya. Dapat talaga hindi na lang ako pumayag na magpakasal sa kanya. Dapat nagpakalayo-layo na lang ako.

"Hindi mo na kailangan pang malaman. Ang mahalaga ay akin ka. Iyon naman ang napagkasunduan namin ng kuya mo, hindi ba? Pinakasalan kita ng dahil sa isang kasunduan, at hindi kita pinakasalan ng dahil sa pagmamahal na sinasabi mo. Mahabang panahon din ang hinintay ko dahil sa pinagbibigyan kita sa sinasabi mo na pag-iisipan mo na pakasalan ako. Ilang buwan na tayong kasal Jhovel, pag-isipan mo na rin na ibigay sa akin ang sarili mo. Karapatan ko ang masipingan ang asawa ko, at kung hindi ka papayag, maghahanap ako ng ipapalit sa'yo." Napapailing na lamang ako ng aking ulo sa isinagot niya. Gusto kong ibigay ang sarili ko sa kanya dahil mahal ko na siya, matagal na, pero kahit paano ay gusto ko pa rin marinig mula sa kanya na mahal niya ako. Pero walang ganuong nangyari, hanggang ngayon ay hindi niya ako magawang mahalin. Puro lang naman pakitang tao ang ginagawa niya lalo na kapag kaharap ang grupo ni Marcus.

Tinanong ko siya nuon kung mahal niya ako... mga panahong hindi pa kami kasal. Sabi niya, hindi naman mahalaga kung mahal namin ang isa't isa, dahil ang mahalaga ay maikasal kami. Kahit daw walang pagmamahal, maikakasal kaming dalawa.

Nasaktan ako, kasi I was hoping that after all those years na paghihintay niya na pumayag akong magpakasal sa kanya, he would finally confess that he had fallen in love with me, pero iyon lang ang sinagot niya sa akin. Nagalit ako nuon, lagi niya akong tinatanong nuon kung galit daw ba ako dahil sa sinabi ko. Na kesyo nagsabi lang naman daw siya ng totoo na kasunduan lang naman ang lahat sa aming dalawa.

So, para matugil na rin ang pangungulit niya sa kuya ko tungkol sa sa kung kaylan kami maikakasal... pinakasalan ko na siya kahit alam ko na hindi niya ako mahal, at ngayon nga ay anim na buwan na kaming mag-asawa, pero ni minsan ay hindi ako natulog sa bahay niya. Siya na rin naman ang nagsabi, ang importante lang naman ay kasal kami, at nagawa naman namin ang kasunduan nila ng kuya ko. Iyon ang mahalaga, kaya wala na siyang masasabi pa.

Tapos ngayon magbabanta siya na maghahanap siya ng kapalit ko? Sino ang tinakot niya, ako ba? Wala akong lakialam kahit na ilan pa ang ipalit niya sa akin.

"Eh 'di maghanap ka ng ipapalit sa akin, ano naman ang pakialam ko?" Nakakainis! Akala naman niya ay maghahabol ako sa kanya kung papalitan niya ako. Ang sarap niyang sampalin, ang sarap niyang buhusan ng kumukulong tubig. Ang kapal ng mukha niyang sabihin sa akin na papalitan niya ako, akala naman niya gusto ko siya. Pero bakit ako nasasaktan?

"Or perhaps I should simply claim what has always been rightfully mine. You belong to me, Jhovel... you are my possession." Hindi ko siya pinansin, inis kong hinablot ang sling bag ko at saka ko siya tinalikuran, pero bigla niya akong hinablot sa aking braso kaya natigilan ako sa aking paglalakad.

"I mean, I will claim what is rightfully mine now." Wika niya, pagkatapos ay nagulat ako ng bigla niya akong binitbit papasok sa loob ng kanyang silid. Nagwawala ako, pilit ko siyang sinusuntok sa kanyang likuran, pero balewala lamang ito sa kanya.

"Asawa mo ako Jhovel at anim na buwan na tayong kasal. Karapatan ko ang angkinin ang aking asawa." Wika niya, pagkatapos ay bigla akong inihagis sa malapad niyang kama. Tumalbog-talbog pa nga ako sa ibabaw nito na akala mo bola. Inis na inis ako. Bigla kong kinuha ang baril sa likuran ko at itinutok ko ito sa kanya, pero natawa lang siya at mabilis na inagaw ito sa aking kamay.

"You don't need that. Hindi mo kayang iputok 'yan Jhovel dahil alam kong mahal mo ako." Sabi niya, tinaasan ko siya ng isang kilay ko. Pero nataranta ako ng magsimula na siyang maghubad. I mean... hubad na hubad hanggang sa wala na siyang itinira na kahit na anong saplot. Oh my gosh, nakikita ko ang dambuhala niyang geoduck kaya tinakpan ko agad ang mga mata ko.

Naramdaman ko ang paglundo ng kama, pero hindi ko inaalis ang mga kamay ko sa pagkakatakip ko sa mga mata ko. Inis na inis ako kay Red, sipa tuloy ako ng sipa kahit hindi ko siya nakikita.

Bigla na lamang niyang hinila ang dalawang paa ko ng nakabuka pa ang dalawang hita ko. Idinilat ko ang mga mata ko at masama ko siyang tinignan.

"Tumigil ka Red, hindi mo makukuha ang gusto mo."

"Really? Patutunayan ko sa'yo na makukuha ko ngayong gabi ang gusto ko." Kinabahan tuloy ako. Bigla niyang hinagod ang mga hita ko. Nagulat ako, pero hindi ako makakilos, pakiramdam ko ay naestatwa na ako sa kinahihigaan ko.

Tinanggal niya ang pagkaka-butones ng suot kong pantalon, nanginginig ako. Sisigaw na ba ako? Oh gosh, bakit hindi ako sumisigaw? Bakit walang lumalabas na kahit na anong salita sa bibig ko.

"Sisiguraduhin ko sa'yo na hahanap-hanapin mo ang gagawin ko sa'yo." Bulong niya. Ang mainit niyang hininga na dumampi sa balat ko ang naging dahilan kung bakit nagtayuan ang lahat ng balahibo ko. Hinila niya pababa ang suot kong pantalon habang ang mga mata niya ay titig na titig sa mga mata ko. Napalunok ako ng laway, I’m so confused about what to do. Should I just give in and let him do whatever he wants to me, or should I try to resist? Nakakaloka, ang bilis ng pagtibok ng puso ko at bakit ba ako kinikilabutan? Nakakahiya, baka mapansin niya.

Hindi ko namalayan na tuluyan na niyang nahubad ang huling saplot ko sa ibaba, nagulat na lamang ako ng bigla kong maramdaman ang mainit-init niyang palad na humahagod sa hiyas ko. Oh gosh, mas lalong nagtayuan ang balahibo ko, at hindi lang 'yon... may kakaibang kiliti na dumadaloy sa kaibuturan ko na kay hirap tanggihan. Oh damn... kailangan ko siyang pigilan, pero bakit ayaw kong magsalita?

Bigla na lamang akong napapikit ng aking mga mata ng maramdaman ko ang dila niya na humagod sa kaselanan ko. Oh my... bakit ang sarap? Kinagat ko na lang ang pang-ibabang labi ko, may mumunting ungol na gustong umalagpas kaya kailangan kong pigilan ang sarili ko. Hindi niya pwedeng makita at malaman na nagugustuhan ko ang ginagawa niya, pero kahit yata anong pagpapanggap ang gawin ko na hindi ko ito gusto, pero kahit na ano ang gawin ko, tinatalo ako ng makamundong pagnanasa.

Hindi ko na malaman kung saan ko pa ibabaling ang aking ulo habang naglalaro ang dila niya sa kaselanan ko. Para akong mababaliw sa sarap. Gusto kong sabunutan ang kanyang buhok, gusto kong iliyad ang balakang ko at mas lalong igiya ang dila niya sa part na gusto ko, pero nahihiya pa ako.

"Ooohhh..." Hindi ko na napigilan pa ang ungol ko, biglang nagtaas ang kanyang ulo at napatingin sa akin, pagkatapos ay muli niyang dinilaan ang hiyas ko at sinipsip pa niya ito kaya mas lalong napalakas ang ungol ko. Napaliyad na ako, talagang hindi ko na mapigilan pa ang sarili ko. Mag-asawa naman kami kaya walang masama. Muli akong napaungol dahil sa ginagawa niya sa hiyas ko. Sobrang nakakakiliti, at may kung anong kakaibang sensasyon ang hatid nito sa aking katawan. Muli akong napaungol, pero pareho kaming natigilan ng tumunog ang kanyang telepono. 'Oh please, ituloy mong impakto ka. Huwag mong sasagutin ang phone mo.'

Bigla siyang tumayo. Nagulat ako dahil itinigil niya ang ginagawa niya para lang sagutin ang kanyang phone. Tila ba may espesyal sa ring tone na 'yon kaya nagmamadali siyang sinagot ang tawag.

"Hello, siguraduhin mo na mahalaga ang itinawag mo sa akin kung ayaw mong harapin ang pinaka-matinding galit ko."

"What? Kaylan? Damn it! Okay, I will be there. Okay Lexus, sabihan mo ang mga tauhan na makipagkita sa akin sa hideout. Darating agad ako. Maghanda kayo, susugurin natin ang mga 'yan." Hindi ako makapaniwala. Mukhang bibitinin ako ng impaktong ito.

"Okay, okay. Papunta na ako."

Nagulat ako sa narinig ko. Aba at talagang bibitinin ako ng lalaking ito. Binatak ko ang kumot at itinakip iyon sa katawan ko habang nagbibihis siya. Talaga ngang bibitinin ako ng gagong ito. Willing pa naman akong ibigay na sa kanya ang hinihingi niya. Bwisit talaga ang lalaking ito!

"I have to go. We will finish this some other time. Mahalaga lang ang lakad ito." Sabi niya, walang emosyon. Bwisit talaga! Nakakabitin pala talaga ang ganito. Bakit ba kasi sa dami ng lalaki, ito pang impaktong ito ang napangasawa ko?

Habang nagbibihis siya, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano kalaki ang sandata niya. Nakakatakot isipin na baka hindi kayanin ng katawan ko. Oh my gosh, bakit ko ba iniisip ‘yan? Napailing ako. Tumalikod na lang ako ng pagkakahiga, kunwari ay hindi ako apektado. Pero sa loob-loob ko, galit na galit ako... at oo, nabitin talaga ako.

"Dito ka lang. I don’t know kung kaylan ang balik ko, pwede mo akong hintayin dito kung gusto mo."

Tumaas ang isang kilay ko. Hindi pa ako baliw para maghintay sa kanya dito kung kailan siya babalik.

"Kung inaakala mo na sa pagbabalik mo ay nandito pa rin ako, aba nababaliw ka na!" Sagot ko. Narinig ko pa ang pagtawa niya ng mahina. Nagsimula siyang humakbang palabas ng pintuan. Ni hindi man lamang niya ako nilingon. Kahit simpleng 'bye' ay wala! Ang kapal talaga nang mukha ng impaktong asawa ko. Matapos dilaan ang tahong ko, nilayasan na lang akong bigla. Impakto talaga!