“คิมจะมากี่โมง”
“เก้าโมงค่ะ”
“ยังพอมีเวลา”
เกรียงไกรไม่พูดซ้ำ มะลิลาพยักหน้าน้อมรับคำแนะนำของพ่อ หญิงสาวรีบเดินเข้าบ้านไปทาแป้งทาปากให้ใบหน้าหวานมีสีสัน มากสุดก็ทำได้เท่านี้ ถ้าจะให้แต่งหน้าแบบจัดเต็มบอกเลยว่าทำไม่เป็น
“เปลี่ยนชุดดีไหมนะ”
มะลิลาชั่งใจกับเสื้อผ้าที่สวมใส่ ถ้าไปแบบไม่คิดมากชุดนี้ก็พอไปวัดไปวาได้ แต่พอไปกับเขาเธอต้องคิดหนักหลายอย่าง สุดท้ายก็ตัดสินใจถอดชุดเปลี่ยน หยิบเดรสสีฟ้าอ่อนลายกุหลาบแขนกุดมาสวมใส่ รวบผมมัดสูงเปิดหน้า สำรวจเรือนร่างตั้งแต่หัวจรดเท้าผ่านกระจกบานใส
“ก็น่าจะได้แล้วนะ” รอยยิ้มน่ารักแต้มมุมปาก มะลิลาไม่ลืมพรมน้ำหอมกลิ่นโปรด หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นดูเวลาอย่างตื่นเต้น
“อีกสิบนาที ลงไปรอข้างล่างดีกว่า”
เกรียงไกรที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์รายวันอยู่บนเก้าอี้โยกแอบยิ้มไม่ให้บุตรสาวเห็น ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มดูสดใสกว่าเดิมหลายเท่า สวยแบบนี้ต่อให้ผู้ชายใจแข็งยั
