“ว้าย...”
จันจิแสร้งล้มตัวลงบนตักของนที ลิปสติกสีแดงประทับลงที่ข้างมุมปากอย่างพอดิบพอดี
ใจเธออยากจูบให้แม่นยำกว่านี้ แต่ก็ผิดพลาดไปนิด
ทันทีที่รู้ตัวนทีรีบช้อนเอาคนหน้าด้านลุกออกจากตัก แล้วผลักเธอไปยืนอยู่ข้างโซฟา ใช้หลังมือเช็ดมุมปากตัวเองด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ ท่ามกลางสายตางุนงงของเพื่อนในกลุ่มและพี่สาวของเขา แต่สำหรับเขานั้นรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้จงใจเข้ามาหา
จันจิแสยะยิ้มในใจ แสร้งทำหน้าตกใจแล้วรีบเอ่ย
“ขอโทษนะคะ พอดีดื่มมากไปหน่อย” ก่อนจะหันไปสบตากับน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างหนุ่มหล่อปากร้ายบนโซฟาตัวเดียวกัน
คิ้วเรียวของข้าวหอมขมวดเข้าหากันไม่ต่างจากอบเชยที่นั่งถัดกัน เพื่อนของเธอรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
อบเชยจ้องตาเขม็งไปที่พี่สาวต่างแม่ของข้าวหอม คนที่คอยกลั่นแกล้งเพื่อนของเธอมาโดยตลอด ทั้งหลอกใช้งานสารพัด ทำให้ตกที่นั่งลำบาก ไม่มีเงินใช้ ถูกตราหน้าว่าเป็นโจรขโมยเงิน
